ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 12)
-მე ერთს შევპირდი რომ ვიხსნიდი, უნდა გავიქცე, შენ გაუყევი ამ ფერდობს, დაინახავ მწვანე კარს, შემდეგ ნარინჯისფერს მიაგნებ და მასში რომ შეხვალ სრულ სიბნელეში მოგიწევს გზის გაგნება, თვალი შეეჩვევა და ყველაფერს აღიქვამ, კლდის პირზე მიხვალ, იქიდან უნდაერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 11)
-ეს მართალია? - გადაღლილმა ირაკლიმ ზურგი კედელს მიაყრდნო და ჩამოჯდა. -კი, მართალია. - მორცხვად აღიარა გუგამ. -როდის უნდა გეთქვა?ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 10)
სადღაც დიდ ოთახში შეიყვანეს, ირაკლი ნუგო და ბაკური ჯერ კიდევ ძლივს სუნთქავდნენ და გონზე ვერ მოდიოდნენ იმისგან რაც ნახეს. უძლიერესი ადამიანი, საუკეთესო მეგობარი, ბრძოლის ჟინით სავსე კაცი ნოდარი აღარ ჰყავდათ. ის არ იყო? სულ რომ გაიძახოდა ბელადის გზაერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 9)
უკუნ სიბნელეში გაიღვიძა ექიმმა. ირგვლივ სრული სიჩუმე სუფევდა და ფეხებს ბრმად ადგამდა წინ. ცდილობდა გზა გაეკვლია და იმედოვნებდა სწორად მიდიოდა. აქ ადრეც ნამყოფი იყო, ბავშვობაში, ძალიან დიდი ხნის წინ, ხუთი თითივით არ იცოდა ეს ადგილი, თუმცა რაღაც მაინცერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 8)
დამაბნეველი გრუხუნი არ წყდებოდა. ირაკლი პასუხებს ეძებდა, თუმცა იმდენად შეშინებულნი იყვნენ ვერავინ პასუხობდა. გუგა ექიმად მოწოდებული ყველას დასახმარებლად მიიწევდა, ვინც კი ოდნავ დაშავდებოდა, ან შეშინებულთ თუ მხოლოდ დამშვიდება და დაწყნარებაერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 7)
ბაკურმა მორიდებით შემოაბიჯა კაბინეტში. ირაკლის მოპირდაპირედ ჩაჯდა სავარძელში და დაელოდა საუბრის წამოწყებას. -კიდევ ერთხელ გამარჯობა ბაკურ. -შეგიძლია ბაკუ დამიძახო. გუგასთვის ძვირფასი ადამიანი, ჩემთვისაც ძვირფასია. -მადლობა ბაკუ. პირველერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 6)
ერთ საათიანი გაჭირვებული სიარულის შემდეგ, ფანრებით შეიარაღებულებმა გვირაბის ბოლოს მიაღწიეს. ზემოთ აიხედეს, კიბეზე ავიდნენ და მრგვალი ასაწევი რკინის კარი გაჭირვებით ასწიეს. ირაკლიმ ხარბად ჩაისუნთქა სუფთა ჰაერი და ირგვლივ მიმოიხედა. პატარ-პატარაერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 1-5)
სიტყვები ქარში წამიერად იფანტება და ზურგს უკან მონასროლი ტყვიასავით ქრება. მას შემდეგ რაც სულში ჩააფურთხეს და გოლიათის ცხოვრება ფსკერზე ეშვება თავს ვერაფრით უმხელს სიმართლეს.ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 5)
-აქა ხარ ექიმო? - წინ გამოვიდა ერთი კოჭლი კაცუნა ხელჯოხით და საუბარი დაიწყო. უემოციო, ამავდროულად გაცოფებული, განრისხებული განგებ გაბოხებული, თუმცა ჩახლეჩილი ხმა ჰქონდა. - მინდა ერთი ამბავი მოგიყვეთ... - აშკარა იყო, რომ ახლა თავად ბელადი სწვეოდაერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 4)
მზის სხივებმა როგორც იქნა მისი ფანჯრიდანაც შემოაღწიეს. უკვე აშინებდა ის ფაქტი რომ მზე საერთოდ გამქრალიყო და ისეთ არაამქვეყნიურ ადგილას მოხვდა, სადაც საერთოდ ვერ აღწევდა, მაგრამ შეცდა. აქაც თავისუფლად ელამუნებოდა სითბო, სიყვარულს უხსნიდა, ეალერსებოდატესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.