ვფიცავ მკვლავს შერჩენილ ღვინისფერ დალალებს

გადმოსხდა გეენა ბაიის დალალების, ფირუზის სანაპირო ცრემლებმა მიატოვეს სპილოს ძვლის ზღუდენი წინაპართ ანაგები, შემდრკალმა შვილებმა უომრად მიატოვეს..

„მე რომ შემეძლოს”

ყველას გვაქვს მომენტი,როდესაც გვსურს რამის გაკეთება,წარმოვიდგენთ იმას,თუ რას გავაკეთებდით,მაგრამ ერთდროულად ვაცნობიერებთ,რომ ამის გამკეთებლები სულაც არ ვართ და რომ სურვილების ხორცშესხმა არის შეუძლებელი,რაც ძალიან გულდასაწყვეტია.

ეს ცხოვრება მტანჯველი

ცხოვრება გარდამესახა ციურ სხეულად. როგორ ვებრძვი სიყვარულს მარტო, ეულად. ვუყურებ და მეზიზღება ეს ცხოვრება მტანჯველი, განა ეხლა ცოცხალი ვარ? ლექსები მაქვს სარჩევი, ვუყურებ და მეზიზღება ეს ცხოვრება მტანჯველი.

მოდი ერთად ვავუბეროთ....

მოდი ერთად გავუბეროთ ჩემო კარგო.... ეს ცხოვრება სხვანაირად არ იქნება...

თემოსია

და თუ ვინმემ იცით სად დაწვეს ხელოვნება - მითხარით! უბრალოდნ ფერფლი მინდა მისი.

უკუნით ღამეს

იცი? წამებმა ჩემი კალამიც შთანთქეს მე კი დღემდე მივტირი მის ლანდებს იცი? მე შენზე ლექსებს ვადარებდი ღამეს ვარსკვლავებით მოჭედილს და იდუმალებით სავსეს მუდამ ველოდი შემოდგომას, შენს თვალებს შერწყმულს უხმაურო ფოთოლცვენას ჰაერს რომ ათრობს მზიან

თუკი არ მინდობდი..

ნისლისფერ ხეობებს მივანდე ფიქრები, უშენო ნისლლები ჩემამდე მოდიან, გაფრინდი ძვირფასო.. მე შენთან ვიქნები, თუმცა კი შენამდე ათასი კბოდეა..

რა დაითვლის

არ გამომივა, სიტყვების დათვლა, რომელიც მინდა, რომ გითხრა, არ მეგულება, გრძნობების არსად, გრძნობები სველია, არსად ჩანს წვიმა.

????????

ნეტა იცოდე როგორ მიყვარხარ.... ნეტა იცოდე, როგორ მენატრება ახლა შენი თვალები... ნეტა იცოდე როგორ მიჭირს უშენობა... ნეტა იცოდე როგორ მენატრები ხოლმე...

მწამს ამ უსასრულობის

ჩვენ, გზას ვადგავართ უნამუსობის, მწამს მე ამ უსასრულობის... ამ ყველაფერს თუ დავუჯერებთ, ალბათ ყოფილხართ მართალი.