თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეხუთე]

მიუახლოვდა, იმაზე მეტად ვიდრე შესაძლებელი იყო. შეკრული თმა გაუშალა და თავი ააწევინა.-ნა-ნო-ე,-ხრინწიანი და ჩამწყდარი ხმით უთხრა-ჩემი აღმაფრენა ხარ!-ხელის გულებით თმა გადაუწია და შუბლზე აკოცა.

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამეორე თავი (34)

ვნერვიულობ.ბოლო დღეებია სხვა ვერაფერზე ვფიქრობ სალო._თქვა მამაკაცმა-არ ვიცი რა მოხდება -ცუდი არაფერი_მხარზე ხელი დაადო სალომემ-ხომ იცი ,კარგად იქნება ყველაფერი.

წყურვილი [ნაწილი III, თავი 12] (18+)

სარეცელზე მწოლიარე სწრაფი ნახტომით წამოიჭრა, ოთახის შუაგულში ოთხზე დახტა და ანთებული, გაველურებული თვალებით მიმოიხედა, თითქოს პირველად ხედავდა ოთახს, ერთიანად დაძაგრული სხეული ფოლადივით კუნთების და დაბერილი სისხლძარღვების

ბოსის შვილი (ნაწილი II)

ამჯერად, ყველაზე სწორი გადაწყვეტილება მივიღე. ბევრი შეცდომა დავუშვი, მაგრამ ამას მეტჯერ აღარ გავიმეორებ. ვიცი, მან საშინელებები მითხრა, რისი ღირსიც ვიყავი, მაგრამ უბრალოდ უარი ვერ ვუთხარი.

ბოსის შვილი (ნაწილი I)

ყველა სამზარეულოში ფუსფუსებდა, რადგან დღეს ჩვენი ბოსის შვილი მოდის. როგორც ჩვენთან - მოსამსახურე პერსონალს შორის გავრცელდა საკმაოდ სიმპათიური და განათლებული უნდა იყოს.

წყურვილი [ნაწილი III, თავი 11] (18+)

სექტემბერი იდგა, მშვიდი, წყნარი, გრილი. ახალი სასწავლო წლის პირველი დღე. თომას ჯეფერსონის სახელობის კოლეჯის ეზოში აურზაური და უწესრიგობა სუფევდა.

პორფირია ( ნაწილი 3.დეჟა ვუ )

ბავშვები ნელ-ნელა მამჩნევდნენ,მე კი ვცდილობდი ყველაფერი დამემახსოვრებინა. სკოლის შენობა ძალიან ძველი მეჩვენა. ვაკვირდებოდი ყველაფერს, განსაკუთრებით კი ანტიკურ ორნამენტებსა და ხის თუ ქვისაგან დამზადებულ უცნაური დიზაინის ნივთებს.

წყურვილი [ნაწილი III, თავი 10] (18+)

სალემში წყვდიადი გამეფებულიყო, მოსახლეობას შუაღამის ტკბილი ძილით ეძინა. ოკეანიდან მონადენი გრილი სიო დინჯად არხევდა ქუჩების ჩაყოლებაზე ჩარიგებული ხეების უკვე შეყვითლებულ

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამეერთე თავი (33)

-მე სესილიზე უფრო გავბრაზდი_თქვა დათომ-ასეთი შეცდომა როგორ დაუშვა,რა დაემართა -არ ვიცი,არ ვიცი_თქვა სანდრომ და კედელს მიეყრდნო-ნია სესილიზე ნერვიულობს,ეშინია ირინკამ რამე არ დაუშაოს -ახლა რომ სესილი ვნახო,ალბათ ძალიან ვაწყენინებ_თქვა

მკვლელობის ღამე (ნაწილი 2, დასასრული)

ვერ ატანინი ტკივილისა და არ დაბადებული შვილის სიკვდილის მოლოდინით გაქვავებული იჯდა ედუარდი საავადმყოფოს ჰოლში და ექიმის თეთრი ხალათის ფრიალს ელოდა. თვალებს თითქმის არც კი