ქალის ორი სახე (პირველი ნაწილი)

სულ სხვა სამყარო რომ შეგვექმნა მე და შენ ერთად, ალბათ გავძლებდით შუაგულ ზღვაში, დამელოდებოდი როდის მოვცურავდი ამ ტალღებში ახლართული თმებით, მე კი მოულოდნელად შემოგახტებოდი ზურგიდან და შევიგრძნობდი

წითელი ფერი (ნაწილი 9)

გამარჯობა, მელო, დათა ვარ, ძველ ნომერზე გწერდი მაგრამ ახლა გავიგე რომ გამოცვალე.. ძალიან მენატრები, მთელი გულით.. ყველა დღე, ყველა საღამო, საშინელებაა, როცა ვიღაც გენატრება და ვერ ეუბნები, მაგრამ იმდენად მენატრებოდი რომ ვიცი, იგრძნობდი.. ახლა

წითელი ფერი (ნაწილი 8)

მელო რომ არ უპასუხე თქვა ასეთ რამეს არ მომატყუებდაო და დილით გამოფრინდა, რვის მახევრისკენ.. მალე უნდა მოვიდეს წესით, დახვდი... ჩავიცვი და აეროპორტში გავქანდი... მონიტორზე ყოველ ნახევარ საათში იცვლებოდა ფრენის გრაფიკი... ყველა თბილისი-სტამბოლის

წითელი ფერი (ნაწილი 7)

თავი ბალიშზე დავდე და ტირილი დავიწყე, მენატრებოდა დედაჩემის მწვანე თვალები, მისი ლაპარაკი, ხმა, ტონი, მანერები.. როგორ გიჟდებოდა ხოლმე და როგორ დიდ სიყვარულს აფრქვევდა, თბილისში წასვლისას რომ გამაფრთხილა ყოველ საღამოს დამირეკეო, მე კიდევ დაღლილობის

წითელი ფერი (ნაწილი 6)

აეროპორტში სანამ ჩასხდომა დაიწყებოდა, ვატო მამშვიდებდა ფრენის არ შეგეშინდესო, აფრენაა მთავარი, ბიძგებმა არ დაგაფრთხოსო, ძლივს ავუხსენი რომ ტყუილას ნერვიულობდა და არ მეშინოდა, ადგილების სიმცირის

წ ყ უ რ ვ ი ლ ი (ნაწილი 2) სრულად

ლუციუსი ყურადღებით დააკვირდა ქვაზე მწოლიარე სხეულს და დაინახა, რომ თავისი მრავალსაუკუნობრივი არსებობის მანძილზე დაუჯერებელი მოვლენის მომსწრე ხდებოდა. სხეული საოცარ ტრანსფორმაციას განიცდიდა, თითქოს თვალსა და ხელს შუა ბერდებოდა, არა, კი არ ბერდებოდა,

წითელი ფერი (ნაწილი 5)

ნაქირავებ სახლში რაც მქონდა, ყველაფერი მოვაგროვე და ჩემოდანში სუფთად ჩავაწყვე... თეთე ორ დღეში ჩამოდიოდა, ვნახავდი, კარგი თერაპია უდაოდ მჭირდებოდა საუკეთესო მეგობართან... მასთან გამომშვიდობება რთული და მძიმე იყო მაგრამ აქ დარჩენა არ შემეძლო...

წითელი ფერი (ნაწილი 4)

ვიბანავე, ტანსაცმელი დავაუთოვე დილისთვის, საწოლი გავშალე და დასაძინებლად დავწექი, ვიცოდი რომ ასე ადვილად მაინც ვერ დავიძინებდი, სულ დღევანდელ საღამოზე ვფიქრობდი, დაბნეულობისგან თეთესთვისაც არ დამირეკავს,

წითელი ფერი (ნაწილი 3)

ლექციაზე ადრე მივედი, არ მინდოდა ხალხით გადატენილ აუდიტორიაში შესვლა და მათი ხედვის ობიექტი გავმხდარიყავი... ბოლო რიგში კედლის მხარეს დავჯექი, რახან ნახევარი საათი იყო დარჩენილი ჩემს ჩანთაში სწრაფად ამოვქექე ახლართული ყურსასმენი

წ ყ უ რ ვ ი ლ ი (ნაწილი 1) სრულად

ის თავქუდმოგლეჯილი გარბოდა, მისთვის აღარ არსებობდა დაბრკოლება, მდინარის ადიდებისას გამორიყული ქვები, საუკუნეთა სიავისგან წაქცეული, დაცემული ხეები, წყვდიადი, რომელიც ამ უსიერ ტყეში გამეფებულიყო, ის მიჰქროდა, არაადამიანური სისწრაფით და მონდომებით და