ცოდვილთა ოცნებანი (ნაწილი პირველი)

მახსოვს შუა ღამეს, რაღაცას მოვკარი თვალი! ერთი წამით მეგონა მომეჩვენა. დილით, რომ ჩავედი დაბლა, დავინახე, სისხლი გუბე. თავიდან ვერ მივხვდი, რატომ იყო ამდენი სისხლი, მაგრამ როგორც კი გვერდზე გავიხედე, დავინახე დედა როგორ იწვა. შიშისგან...

თბილისური ოდისეა (ნაწილი II)

სასაფლაოზე ქალის ფეხსაცმლის კაკუნი მდუმარებას არღვევდა, ასე რომ ჩასაფრებულიყო საფლავებს შორის. დადიოდა წვრილ-წვრილ კიდეებზე და თვალებით ეძებდა იმ ერთადერთს. საყვარელი სახელი და გვარი რომ შენიშნა გაეღიმა, ისე როგორც იცოდა ხოლმე, სიყვარულით, ტკივილით

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 14)

-არ მინდა დაგაძალო და ისე გამოვიდეს, რომ მოგიტაცე და ვსო, ჩემი ცოლი ხარ და უნდა დაწვე ჩემთან, მინდა ეს ორივეს გვინდოდეს. -მერე და მინდა-რომ ვთქვი, მხოლოდ მაშინ გავიაზრე რა დებილობა წამოვროშე და თავი ხელებში ჩავრგე, რასაც ლევანის სიცილი მოყვა.

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 13)

-ჭკუიდან გადაგყავარ-მიმკვდარმა ამოილაპარაკა და ქამრის გახსნას შეუდგა. წამოდენიმე წამში მოიშორა ტანისამოსი, კედელსა და მის შორის მომაქცია და ისე მეძგერა კისერზე, მხრებზე მოვხვიე ხელი, რომ არ წავქცეულიყავი. -არ მინდა უხეში ვიყო, მაგრამ... -მინდა რომ

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 12)

-ნუ ვმოძრაობ კიარა, აქედან რომ ავდგები მე არ ვიცი, გოგოზე ვიწყებ მუშაობას, არ მაინტერესებს ქორწილი და ამბები-გადაიხარხარა და მთელი ძალით მიმწია მისკენ, უეცრად აღმოვჩნდი მასზე დაბჯენილი, ისე მიაწეპა მისი ტუჩები ჩემსას, სუნთქვის საშუალება დამიკარგა

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 11)

-არ მინდა ინანო, გესმის? თუ კი რამეა, გავჩერდები, არ მინდა ინანო ერთი წამიც ჩემთან გატარებული. თუ კი არ ხარ მზად, ან რავიცი რამე, შენ მითხარი და მე გავჩერდები, მართალია მინდიხარ უზომოდ, მაგრამ გავჩერდები, ხომ გესმის არა?-ლუღლუღებდა თავისთვისაც

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 10)

უკვე, ლამის 10 წუთი იყო გასული, რაც ერთმანეთს ვუყურებდით, ხმას არ ვიღებდით არცერთი და მხოლოდ თვალების მოძრაობა იცვლებოდა ინტერესის მიხედვით. ჩახველებას უჩას ნათქვამი მოყვა... -უნდა გაკოცო!

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 9)

-უჩა გთხოვ...-მხოლოდ მაშინ შევძელი რაიმეს თქმა, როცა კისერთან ჩაასრიალა თავისი ტუჩები. -მილა... -უჩა გაჩ... გაჩერდი...-სიტყვებს ვერ ვაბამდი ერთმანეთს და გონზე მოსვლა, სულ არ მინდოდა. -რა ნაზი ხარ... რა გემრიელი...-ხმა ჩამწყდარი ლუღლუღებდა გაუგებრად.

წარსულიდან მომავლამდე (ნაწილი მერვე)

წადი. დანახვაც არ მინდა შენი. არ მჯერა შენი. ავარიაში რომ მოვყევი, იმიტომ გადამარჩინე, რომ მერე შენ მოგეკალი? მეზიზღები! აღარ ახსენო ჩემი სახელი! - განაჩენს ჰგავდა ქეთას სიტყვები. შებრუნდა და შევიდა სახლში

შენ აგირჩიე (ნაწილი 8)

საკმაოდ დიდხანს ვუყურებდი მის თვალებს, ფეხის წვერებზე ავიწიე უეცრად, ცალი ხელი მხარზე შემოვხვიე, მეორე კი კისერზე დავკლაკნე, სახით მივუახლოვდი და ჩემი ათრთოლებული და ძალაგამოცლილი ბაგეები, მის ახურებულ და კვამლით მოცულ ბაგეებს შევახე, რაზეც