ბედის'მწერლები (სრულად)

-თავად დაიწყე ჩვენი ბედის’წერა -შესანიშნავი გამოდის , მეთანხმები? -დაგთანხმდი უკვე უთვალავჯერ - თვალებში სხივი ჰქონდა, ის ნათება პირველ დღეს რომ დაინახა მქრქალ წერტილად და ახლა სულს უნათებდა. გადაწერე ბედისწერა იმდენჯერ რამდენჯერაც საჭირო იქნება,

მეორე სუნთქვა (სრულად)

რაც არ უნდა იყოს, როგორც არ უნდა გიჭირდეთ და გემძიმებოდეთ ცხოვრება, იბრძოლეთ საუკთარი ბედნიერებისთვის, რადგან ზღაპრის ბოლო კეთილია!

ოცნებებთან ასე ახლოს (11)

ცხოვრებაში ყველაზე ბედნიერი როდის იყავიო რომ გეკითხათ ამ ღამეს გაიხსენებდა , როცა ყველაფერი ლექსოს მოანდო, ყველაფერი საკუთარი თავის ჩათვლით.

ოცნებებთან ასე ახლოს (თავი10)

-როგორ მომენატრეთ… შორიდან მოკრა თვალი ანიტამ როგორ ჩაეხუტა აახალგაზრდა მაღალი გამხდარი გოგონა ლიას -ლილია შვილო… ლიამაც მოჰხვია ხელი , -როდის დაბრუნდი შვილო

აჯანყებულები (ცეცხლიდან ყინულამდე) სრულად

თავისუფლების სახელით დამონებულ ბრბოდ ვიქეცით! იმდენი დავკარგეთ უკან დასახევი აღარ დაგვრჩა. გამარჯვება ან სიკვდილი! რადგან სხვა ყველაფერი ღალატის ტოლფასია.

მხოლოდ ღმერთმა იცის (9)

-არ მინდა ახლა ამაზე საუბარი და კიდევ რა შენი საქმეა ჩვენ შორის რა მოხდა ეგ მხოლოდ ჩვენ ორს გვეხება.- მკვახედ მიუგო და გაეცალა იქაურობას. უკან აედევნა, მაგრამ მოულოდნელად ადგილზე გაშეშდა, როდესაც მოშორებით გოგონა დაინახა იოანესთან ერთად ბიჭი

ოიზისი (X)

-რა იყო აპირებ გამოცადო მართალია თუ არა რომ 15 წამიანი თვალით კონტაქტის მერე ადამაიანებს ერთამნეთი უყვარდებათ?-ირაკლიმ გაიცინა და გოგოს შუბლზე აკოცა, მერე ისევ ძველ ადგილს დაუბრუნდა- არ გამოგივა რადგან მე შენზე ზუსტად ისე დავეცი როგორც ერთ დროს

ერკე მიდასი - ორმაგი თამაში (თავი 5)

-როგორ ხარ? - უმალ მის წინ გაჩნდა ნიკო და გვერდით მდგარ სკამზე ჩამოჯდა. -უკეთ. -ბარი-ბარში ვართ? - გაეღიმა ბიჭს და თვალები შეანათა ქალბატონს. ცხოვრება მარადიული რომ ყოფილიყო, მარად მისი თვალების მზერაში გაატარებდა.

ოცნებებთან ასე ახლოს (9)

-შეიძლება რაღაც გკითხო ? ფინჯარი მაგიდაზე დააბრუნა ანიტამ და მის წინ მდგარ მამაცაკს შეხედა , ალექსანდრემ მხოლოდ თავი დაუკრა -ჩემთან ყოფნა გინდა? ალექსანდრემაც დააბრუნა ყავის ჭიქა მაგიდაზე -მეგონა მაგ კითხვაზე პასუხი იცოდი -ლილია შენთვის აღარაფერს

სიზმარი

- სად მივდივართ ?! - გზას მივანათე,და შეშინებულმა ვკითხე,ყველანაირად ვცდილობდი ხმაში შიში არ დამტყობოდა. - ჩემ საყვარელ ადგილას - ისევ გამიღიმა. - მეც მომკლავ ?! - ტირილი მინდოდა. - მე არაფერი დამიშავებია მათთვის,არცერთი სერიოზული საქმე ჩემს თავზე