ვერ დაგთმობ (თავი 3)

დარწმუნებული ხარ რომ დღეს ჩართავ რამეს-მეუბნება 20 წუთიანი ლოდინით შეწუხებული -კარგი რა ვცდილობ რამე კარგი შევარჩიო - იმედია თმაში ჭაღარა არ შემეპარება -არაფერიც-ვამბობ და შემდეგ გვერდზე გადასვლის ღილაკს ვაწვები -გაჭაღარავებასთან ერთად

ვერ დაგთმობ (თავი 2)

-მოგწონს ჩემს ზურგს უკან ყოფნა არა -აქ არაფრის მეშინია-ვამბობ ხმამაღლა და ახლაღა ვიაზრებ რა ვთქვი -ანუ არაფრის გეშინია?-ტრიალდება ჩემსკენ -ჩემი ტელეფონი სადაა?-ვცდილობ თავის დაძვრენას -აიღე, ასე მარტივად ვერ გამექცევი

ვერ დაგთმობ (თავი 1)

-ტანსაცმელი რომ გაცვია იმას არ ნიშნავს რომ არაფერი მომხდარა-მესმის ბოხი ბარიტონი -უზრდელი ტუტუცი და ხეპრე ხარ-ვამბობ და ელვის სისწრაფით ვდგები საწოლიდან -მთელი ღამე მეკვროდი და დარჩენას მთხოვდი და ახლა უზრდელი ვარ -იტყუები -ცრემლებსაც კი

ადამიანი ისეთი ვერ იქნება როგორიც შენ გინდა

ადამიანი ისეთი ვერ იქნება როგორიც შენ გინდა რომ იყოს... ყველა ადამიანს აქვს საკუთარი ცხოვრება რაც სურს იმას აკეთებს, სხვის ლაპარაკს სხვა რას იტყვის შენზე არ მოუსმინოთ არასდროს მთავარია შენ მოგწონდეს ის რასაც აკეთებ ჩემთვის ჩემი მოსაზრება უფრო

თვალსაწიერში ვერ მოგაქციე

დავდუმებულვარ და ისე გიცქერ, ქუთუთო ზეწრად ახურავთ თვალებს...

იკეთებს მასკებს,ხალხი ვერ ამჩნევს...

იძრობენ ნიღბებს,დამალულ ნიღბებს და რეალურ სახეს არავინ იღებს, იცნობს თავის თავს სარკეში იცნობს და რეალურად ვერავინ გაიცნობს.

ვერ გავბედე

გუშინ ქუჩაში დაგინახე!სუნთქვა შემეკრა,ვერ ამოვისუნთქე.ისე მომნატრებიხარ,თურმე როგორ მჭირდები.ისევ ვიგრძენი ,რომ

ვერ შევედრები

ვერ შევედრები შექსპირს, მე ვერ დაგიწერ სონეტს, მოვა დრო სათქმელს გეტყვი უბრალოდ ვეძებ მომენტს.

მე,დიდი ფანჯარა და ვერ დამდგარი გაზაფხული.

მცირე ტექსტი სამეგობროს უკარგესი ადამიანის ტკივილზე...

ვერ მოგიყვები

საშინელი სიცარიელის შეგრძნება დამეუფლა. ის ერთადერთი სიტყვაა, რითაც ჩემი გრძნობის აღწერა მსურს. ნახევრად დაბნელდა, არ ვიცი რომელი საათია მაგრამ გავიაზრე, რომ ზედმეტად ბევრი მეძინა. გუშინდელი გათენებული ღამე, ჯერ კიდევ შეიმჩნეოდა ჩემ სახეზე...