ჩემს სახლში სითბოს ერთადერთი კერა იყო, რომელშსაც ორივე მხარეს პაწაწინა ნახვრეტი ჰქონდა. ერთი სახლიდან, ერთი გარიდან.მუდმივად, როცა ზამთარი დგებოდა. ამ ნახვრეტში ჩემსავით ერთი გაბღენძილი ბეღურა შემოჭრებოდა და ორივენი ერთდროულად ვთბებოდით, ვლაპარაკბდით და თქვენ წარმოიდგინეთ თვალებშიც ვუყურებდი ერთმანეთს .

_დღეები გადიოდა მე სამსახურიდან დაბრუნებულ გათოშილ გაყინული, ბეღურა კი შთაგონების საძიებლად წასული ასევე გაყინულ გათოშილი, ერთდროულად ვეკედლებოდით სითბოს ჭურჭუტანას . ამ ბოლოს ერთად წავიკითხეთ მარტოსული კლოუნი და მუდმივად მისი საცოდავი ამოლაპარაკების გარჩევაში ვიყავით. როცა რამე წყინდა, ჩემ ბეღურას ფრთებს შლიდა და გასასვლელისკენ მიიწევდა, მეც რაღა დამრჩენოდა თავს ვხრიდი და პატიებას ვთხოვდი , ბეღურაც ბრუნდებოდა იქვე თავის მარჯვენა მხარეს დაიკავებდა და სამომავლო სიზმრებში გაეხვეოდა, მე ხშირად ვერ ვიძინებდი და მის დაუკითხავათ სივრცეს გავყურებდი ...



_ვფიქრობდი რომ არა ეს ჭურჭუტანა ჩვენ ერთამენეთს ვერასოდეს გავიცნობდით და შესაძლოა ამ სუსხინ ზამთარს ჩვენთვის ფრთები მოეკვეთა და ვეღარასდროს შეგვძლებოდა ამ ყოველდღიური ქაოსიდან წამიერი გამოძრომა და ფრთების ფრთხიალით ჰორიზონტს მიღმა გადაფრენა ...


_ისევ ზამთრის მიწურული იყო, ისევ უნდა დამშვიდობებულიყავით ერთმანეთს და სულ ცოტა კიდევ ორი კვირა გვქონდა ერთად გასატარებელი , მაშინ ბეღურამაც ვერ მოითმინა და მისი მავნე ჩვევა გაიხსენა, ჩვენი ჭურჭუტანა თივის ნაკუწებით ამოავსო მისი მეგობარი ჩიტების დახმრებით ... საღამოს მისულმა კი ვერც კი გავაცნობიერე, რომ შიგ ვეღარ შევიდოდი იქურობა თივით იყო გამოვსებული .... ჭურჭუტანას პატარა საჭვრეტი ჰქონდა ვეცადე როგორ არ ვეცადე შიგნით რამე მაინც შემემჩნია და როგორც იქნა მოვახერხე, შიგ ჩემი გაბღენძილი ჩიტი იყო სხვა ორ მეგობარ ბეღურასთან ერთად ერთმანეთზე თავი გადადედოთ და თბილად კომფორტულად და ფაფუკად თივის ვეებერთელა მეშოკზე ეძინათ !!