ამ მომენტში სიხარულს და ამავდროულად გაურკვევლობას ვგრძნობ. არასდროს შევჭიდებივარ მსგავსი მოცულობის და შინაარსის სტატიას და ახლა ერთბაშად, ალბათ ცოტა გამიჭირდება.როგორ შეიძლება დავიწყო სტატიის წერა? რით ან საიდან? წარმოსახვით ვწერო? - არა, არგამოვა ბუნებრივი. ეს სტატია შეუდარებელი უნდა იყოს , ნუთუ მართლა შესაძლებელია იპოვო ნამდვილი სიყვარული 15 დღეში? არვიცი რავქნა. ელენეს დავურეკე და ყველაფერი მოვუყევი, ეს ის მომენტი იყო როდესაც იმდენად გაოცებული იყო რჩევასაც კი ვერ მაძლევდა. მასთან მივედი და დავიწყეთ ფიქრი:
-რომელ სფეროში შეიძლება ვეძიოთ საუკეთესო მამაკაცი?(მე)
-აამ ალბათ უფრო ფოტო-მოდელია ან ტელევიზია ან თუნდაც ჟურნა..(ელენე)
-არააა, არაა. ისევ ფიქრობ რომ მსგავს სფეროებში იდეალური მამაკაცი რომ ყოფილიყო აქამდე ვერ ვიპოვიდი?(მე)
-მაგრამ იქნებ შენ არც გიცდია(ელენე)
-არაა, რაღაც სხვა მინდა (მე)
იმედგაცრუებული წამოვედი ელენესგან იმის იმედით რომ ღამე მაინც მომაფიქრდებოდა რამე, დღეების ათვლა ხომ ხვაიდან იწყება. კარებთან ჩემი ბიძაშვილი შემხვდა სულ დამავიწყდა თქვენთვის გამეცნო, მიშო ბაქრაძე 24 წლის, საშინლად ეგოისტი და ეჭვიანი ამავდროულად საშინლად სიმპატიური მაგრამ ჩემთვის ყველაზე საყვარელი ადამიანია. მსობლების წასვლის შემდეგ მხოლოდ ერთადერთია ადამიანია ვინც მუდამ ჩემს გვერდშია,
-ლიიიიიიიიზაააააააააა! სად ხარ ამდენიხანი რომელი საათია იცი?(მიშო)
-ელენესთან ვიყავი რაღაც საქმე მქონდა.(მე)
-არმომწონს ესე გვიან გარეთ რომ დადიხარ თან ესე გამომწვევად ჩაცმული, მოკლე კაბით და მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელებით ათასი მანიაკია, ვნევრიულობ შენზე.(მიშო)
-მიშო, უკვე დიდი ვარ როგორმე მეთვითონ მივხედავ ჩემ თავს.(მე)
-ვერ მიხედავ ლიიიიიიიიიიიზაააააააა ვერაა! (მიშო)
-კარგი, მოვრჩეთ რა კამათს, მეძინება უნდა დავიძინო (მე)
-კაი, წავედი გკოცნი (მიშო)
გადავივლე და დავწექი, მთელი ღამე წინარის საფიქრელად ბევრი დრო მაქვს, მაგრამ თავში არანაირი იდეა მომდის.
გათენდა, დილა უმნიშვნელოდ გამჭირვალე იყო. არაფრით აღსასვე, არანაირი იდეა, მსგავს სიტუაციაში პირველად ვარ, როდესაც ვერანაირ გამოსავალს ვპოულობ. დილას ისევ მიშომ მომაკითხა და ჩემი უხასიათობა რომ შეატყო კაფეში დაჟინებით დაიწყო ჩემი წაყვანა სადაც თურმე მას მეგობრები უცდიდნენ.
-გამარჯობათ(მე)
-გამარჯობა ლიზაა, მიშო შენზე ბევრს მიყვებოდა, ჰააჰაა (მიშოს მეგობარი ცოტნე)-გაიღიმა და საოცრალ ლამაზი კბილები გამოაჩინა.
ერთინახვით მოვიხიბლე, უმშვენიერესი იყო, არვიცი როგორ ავღწერო: ქერა,ლამაზი მწვანე თვალებით, მაღალი და საკმაოდ ძლიერი. წტალბურთელი ყოფილა. კაფეში უამრავი ბიჭი იჯდა მაგრამ მათი მისალმების დროს მხოლოდ მასზე ვფიქრობდი.
-რამდენი წლის ხარ ლიზუუ? (ცოტნე)
-23ის შენ? (მე)
-ოუვვ , მართლა? მე 21ს ვარ ანუ ჩემთვის ბებია გამოდიხარ აჰაჰჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰ (ცოტნე)-გადაიხარხარა და ისევ გამოაჩინა თავისი ლამაზი კბილები.
მიკბინა,მწარედ მიკბინა ბებია დამიძახა, გავმწარდი მაგრამ იმდენად ლამაზი იყო მზად ვიყავი ყველაფერი დამევიწყებინა.
-ხოო ზედმეტად ბებერიარ შენთვის პატარა ბიჭოო(მე)
-პატარა ბიჭი არვარ !(ცოტნე)
-ოოოპსს გაჩერდით, ცოტნე რატომ გავიწყდება რომ ჩემი და არის და დაჟე დაზე მეტიც ტოო.(მიშო)
-უკაცრავად, დიდი ბოდიში(ცოტნე)- ნაგლურად გაიღიმა და უცებ შეაშრა პირზე ღიმილი.
სახლში მალევე წამოვედით მე და მიშო, და ისევ გამახსენდა საშინელი სტატია რომ მაქვს დასაწერი 1 დღე უკვე გასულია დარჩენილია 29. მეკიდევ ისევ უიმედოდ ვწევარ ლოგინში და ვფიქრობ.