…თვალცრემლიანი ვუმზერ შენს სურათებს და ჩემს თავზე მეცინება...არ გადანაშაულებ,რაც იყო იყო,უკან ვერაფერს დავაბრუნებთ...მიუხედავა იმ დიდი ტკივილისა რაც შენ მომაყენე სატვრელო,მაინც გაპატიე...გამიჭირდა,მაგრამ გაპატიე...ჩემი თითოეული ცრემლი გაპატიე...იცი გუშინ ვიწექი და ვფიქრობდი ზველ დროზე,უცებ სენ გამახსენდი,ამდენი წლის სემდეგაც გამახსნედი...შენი ლამაზი ღიმილი გამახსენდა,სენი მწვანე თვალები გამახსენდა და შენი ნათქვამი „არ მიყვარხარ“ გამახსენდა,ისევ ისე მეტკინა გული,როგორც მაშინ...დარწმუნებული ვარ ისე როგორც მე შენ მიყვარდი ვერავინ შეგიყვარებს,შენთვის კაცს მოვკლავდი,უარს ვიტყოდი ყველაფერზე ოღონდ შენთან ვყოფილიყავი,რა იქნებოდა,რომ მოგეცა ამის უფლება,მაგრამ შენ არ მიიღე ჩემი სიყვარული,უარყავი და გადათელე...ესეც გაპატიე...რამოდენიმე დღის წინ ქუჩაში გნახე,არ შეცვლიხარ,ისევ ისეთი ხარ,დასტოინი და სერიოზული,სიგარეტს ეწეოდი,მე შენს წინ დავჯექი და გიყურებდი,კარგია,რომ ვერ მიცანი...ასე შორიდან ყურება მირჩევნია...სიგარეტი გადააგდე და ადგილს მოსწყდი...გახსოვს,რომ მოგწერე „მიყვარხარ ძალიან გთხოვ ერტი სანსი მომეცია“შენ კი ეს შეტყობინება ძამაკცებს აჩვენე და დამცინეთ,მაინც ვერ შეგიძულე მიუხედევად იმიდა,რომ გული მომიკალი და შეურაწყოფა მომაყენე მაინც ვერ გადაგიყვარე...იცი ჩემი პირველი სიყვარული იყავი და ხარ...ერთხელ სემიყვარდა,მაგრამ ერ სევძელი მასაც სევყვარებოდი,არაუსავს...ესეც გაპატიე...ის ღამე გამახსენდა,ჩემი უმანკოება,რომ ჩაგაბარე,მეგონა დილით თბილი კოცნით გამაღვიძებდი,მაგრამ შენს მაგივრად მზის სხივებმა გამაღვიძეს...შენ არსად იყავი,იმ წამს თავი ყველაზე ბინძური და ზნედაცემული მეგონა...ესეც გაპატიე...რამოდენიმე თვეში გავიგე,რომ ორსულად ვიყავი,ჩემზე ბედნიერი არავინ იყო იმ წამს,მიუხედავად იმისა,რომ მარტო მომიწევდა გაზრდა,მაინც მიხაროდა რადგან შენიც იყო და შენ თუ არა ის მეყოლებოდა გვერდით...მაგრამ დიდ ხანს არ გარძელებულა ჩემი ბედნიერება,პატარა ვიყავი და ვერ გავუძელი,დავკარგე ჩემი...ჩვენი პატარა...ალბათ ასე იყო საჭირო...ამისთვის მადლობას გიხდი,რადგან თუნდაც ცოტა ხნით მაინც მომანიჭა შენმა სიყვარულმა ბედნიერება...5 წელი...5 წელი გავიდა იმ დღის შემდეგ,მაგრამ შენი სიყვარული წამითაც არ შემიწყვეტია,ალბათ ამისთვის გავჩნდი,რომ შენ მყვარებოდი...მაპატიე,მაპატიე თუ ვაშავებ,მაგრამ სხვანაირად არ შემიძლია...საიდუმლო მინდა გაგიმხილო...მე გჩქუნი შავ ვარდებს,ყოველ დაბადებისდღეზე,რადგან ვიცი რომ გიყვარს,სხვას ვერაფერს გაჩუქებ ბოდიში...ახლა კი ვდგავარ ხიდთან და ამ წერილს გიწერ,ბოლოჯერ მინდა გითხრა საყვარელო...მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ...
-თვალები დახუჭე,ხელები მაღლა ასწიე და გაფრინდი...უსასრულობისკენ გაფრინდი...


____________
ასეთ ხასიათზე ვიყავი და რაღაც ვიდებილე,მაგრამ რომ არ დამედო არც ეგ შემეძლო,მაპატიეთ თუ ხასიათი გაგიფუჭეთ,ისტორია 12_ის მერე დავდებ