პროლოგი:
ზევით, ზეცაში წყდება ადამიანის ბედი ჩვენგან დამოუკიდებლად. ზოგს უმართლებს, ზოგსაც ნაკლებად, მაგრამ ყველამ უნდა გავითვალისწინოთ -"ცხოვრება მშვენიერია."

ნაწილი საზოგადოების დამოკიდებულება უნარშეზღუდული ადამიანების მიმართ სკეპტიკურია. ხან ზიზღით,ხან საცოდავი თვალებით ყურება არ მიმაჩნია მათდამი პატივისცემის ნიშნად. რა სჭირთ მათ ჩვენი შესაცოდი?
მათ ჩვენგან სიყვარული და თანადგომა ესაჭიროება და არა შეცოდება. ადამიანის შესაძლებლობები შეუზღუდავია, არ არსებობს შეზღუდულუნარიანი ადამიანი. მრავალი მაგალითი მიგვანიშნებს იმაზე, რომ ისინი ძალიან ნიჭიერები არიან. გადალახეს ბარიერი და იცეკვეს, იმღერეს უკეთესად, ვიდრე ჩვეულებრივ. მათი ნამოქმედარი ჩაგვწვდა გულში და ზოგს ცრემლიც მოგვგვარა.

ჩვენ დაგვიმტკიცეს თავიანთი შესაძლებლობები. გვაჩვენეს, რომ ისინიც ჩვეულებრივი ადამიანები არიან,არ განსხვავდებიან ჩვენგან. და თუ ვინმე ასე ფიქრობთ გეტყვით, რომ თქვენ "გონებაშეზღუდულები" ხართ, რადგან ვერ ხვდებით რას ამბობთ.

და მიუხედავად ამისა ვიცი, რომ ბევრს არ გაქვთ "საზღვარი" მათთან და მათი მეგობრები ხართ. ყველაფრის მიუხედავად ჩვენთანმათ ამოვუდგებით გვერდში და ვიქნებით მათთან, როგორც სხვებთან.


,,გარეგნული სილამაზე არაფერია
ლამაზ სულთან შედარებით!//