-ჰეი!
-უკაცრავად?!
-ამდროს აქ რას აკეთაბ? -მკითხა უცნობმა.
-თქვენ?
-მე ვსეირნობ. -მომხიბლავად ჩაიღიმა
-მე არ მაქვს უფლება? გაოცებულმა ვკითხე
-კი როგორ არა, უბრალოდ ასეთ დროს. -დაბნეულმა მოკლედ აღებულ თმაზე ხელი გადაისვა.
-ჰოდა ვსეირნობ. მხრების აჩეჩვით ვუთხარი.
-მე ბაჩო მქვია.
-სასიამოვნოა, კარგი... კარგად ბაჩო. -გულიანად გავუღიმე და გზა განვაგრძე.
-მოდიცადე! -რამოდენიმე დიდი ნაბიჯი გადადგა და წინ ამეტუზა.
-გისმენ.
-ყავა ან ჩაი ხომ არ დაგველია? აქვე კარგი კაფეა
-არა იყოს მადლობა.
-კარგი რაა, ესე ნუ გამიმეტებ ყავა მინდა და მარტო დალევას ვერ ვიტან გთხოვ.



ისეთი თვალებით მიყურებდა უარი ვეღარ ვუთხარი და მოპირდაპირე გზას გავუყევით.
-ორი ყავა თუ შეიძლება.
-ახლავე.
მრგვალ მაგიდას მივუჯექით ერთმანეთის პირდაპირ, იდეალური სიმყუდროვე გამეფებულიყო გარშემო, მხოლოდ რამოდენიმე წყვილი იჯდა და ერთმანეთს გაცისკოვნებული თვალებით შეჰყურებდნენ. მათ დანახვაზე ოდნავ მიჩუმებული ემოციები ხელმეორედ აიშალა და თვალებში სიმწრის ჩრემლები ჩამიდგა.
-აი ჩემ პირველ კითხვაზეც პასუხი. გაწყენინეს!
-რა? უცბად გონზე მოსულმა ვკითხე.
-ამიტომ დასეირნბ ამ დროს რომ ვიღაცამ გაწყენინა.
-რატომ გგონია ასე?
-ახლა შენ სახეს რომ უყურებდე ჩემი თვალით იგივეს იტყოდი. -ჭიქა აიღო და ოდნავ შესამჩნევად მოსვა, თვალებით დამაკვირდა და თავის სიმართლეში წრმუნდებოდა.
-ისეთი არაფერი.
-მიდი მომიყევი ცოტას დამშვიდდები.
-უმ უმ, არ ღირს მოსაყოლად.
-კარგი პირველი მე დავიწყებ, ჩემი მეგობარი ავარიაში მოყვა, ეხლა საავადმყოფოშია, ღვთის წყალობით ყველაფერი კარგადაა, სიკვდის გამოვაცალეთ ხელიდან. გარეთ გამოვედი სუფთა ჰაერი მჭირდებოდა და ცოტა ყავაც, ხედავ რამხელა სიკეთე გაიღე რომ გამომყევი? -ტუჩის მარჯვენა კუთხე ოდნავ მაღლა ასწია.
-იმედია ყველაფერი კარგად იქნება. - შეცბუნებულმა ვუპასუხე და მის ბოლო სიტყვებზე მეც ჩამეცინა
-შეყვარებული?
-კი
-დაშორდით?
-კი. გაოცებულმა შევხედე საიდან ამ ბიჩს ამდენი უნრი.
-რატომ?
-არმინდა ამაზე საუბარი.
-რატომ? მაინც პირველად მხედავ, და ალბად ბოლოჯერ. -მხრების აჩეჩვით მითხრა.
-უარი ვუთხარი
-რაზე?
-რაზე შეიძლება გოგომ უარი უთხრას ბიჭს და დაშორდნენ?
-ცოლობაზე?
-უმ უმ. -თავი გავუქნიე უარის ნიშნად.
თვალებში ჩამხედა და სინანულით თქვა.






-სექსზე
-ჰომ, ოდნავ აწითლებულმა ვუპასუხე.
-რამდენიხანია რაც ერთად ხართ?
-ერთი წელი.
-რაა? -ისე ხმამაღლა გადაიხარხარა გული გამისკდა და მალევე შევბღვირე.
-რას ხედავ სასაცილოს!
-წავიდოდა ვიჭი აბა რაიქნებოდა ერთი წელი ალოდინე. ისევ ურცხვად იცინის.
-უკაცრავად?! ჩემთან მარტო იმიტო უნდა ყოფილიყო რომ სექსი უნდოდა?! შენც მასავით ფიქრობ და მოდი ეხლა და არ თქვა რომ „ყველა კაცი ერთნაირია!“.
-მოც ანუ შენ „არა, სექს ქორწინებამდე“ თუ რაღაც მაგდაგვარის მომხრე ხარ?
-დიახ! -გაბრაზება უკვე აშკარად დამეტყო.
-კარგი, მაგრამ იცოდე ძალიან დიდ სიამოვნებას კარგავ. ახალგაზრდა გოგო ხარ გაერთე რა.
მის სიტყვებზე იმდენად გავბრაზდი დანა ახლოს რომ მქონოდა ალბად თავს მოვაცლიდი.
-მე სექს გართობად არ მივიჩნევ, ეს ჩემთვის ბევრად უფრო მეტია ვიდე გართობა, მიდა სექსი მხოლოდ მასთან მქონდეს ვიც მეყვარება და ვისშიც დარწმუნებული ვიქნები.
-შენი შეყვარებული არ გიყვარდა?
-მიყვარს.
-უკეთესი. აბა სადაა პრობლემა.
-თავს ვიცავ.
-ამისთვის არსებობს უამრავი აფთიაქი. -ირონიულად ჩაიცინა და თვალი ჩამიკრა.
ოხ თიკო მოსაკლავი ხარ, რატომ ელაპარაკები ვიღაც უცნობ ბიჭს შენს ინტიმურ ცხოვრებაზე? ეს ინტიმურია? ნუ რავი რაც არის. მაგრამ უნდა დავამთავრო ასე მას გამარჯვების უფლებას მივცემ.
-ჰეი მე ოცი წლის ვარ და ეგ ყველაფერი ვიცი.
-აუ მართლა როგორ გაძელი აქამდე. ბებომ დაგარიგა ჰომ? გათხოვებამდე არ შეიძლება თორე ვეღარ გათხოვდებიო? -ისევ გადაიხარხარა. ერთი ყლუპი მოსვა.
-მე ჩემეული შეხედულება მაქვს.
-სიამოვნებით მოგისმენ. სკოლის მოსწავლესავით დაალაგა მაგიდაზე ხელები და მოლოდინის რეჟიმი ჩართო.
-კარგი დავუშვათ შეგიყვარდა გოგო და გაიგე რომ ქალიშვილი არაა, მოიყვან ცოლად?
-რათქმაუნდა, ეგ არაფერს ნიშნავს.
-ვიცოდი რომ ასე მიპასუხებდი. აქედან გამომდინარე მე „თუ სექსი მექნება გათხოვებამდე და ვეღარ გავთხოვდები“ გამოირიცხა. ბებოსდროს როგორც ფიქრობდნენ ბიჭები ასე აღარ ფიქრობს ოთხმოცი პროცენტი მაინც. ასე რომ გათხოვების შანსები მაქვს. -ნიშნის მოგებით შევხედა და ერთი ყლუპი ხმაურიანად გადავყლაპე.
-საინტერესოდ ჟღერს.
-დამამთავრებინე. მე მაქვს სამი უდიდესი მიზეზი რის გამოც ასე ვფიქრობ. პირველი და უმთავრესი. მე მორწმუნე ოჯახში გავიზარდე, ღმერთი კრძალავს ქორწინებამდე სექს. მე მსურს რომ ღმერთის მოსაწონად ვიცხოვრო და ყოველთვის ვასიამოვნო მას, ხედავ არც ერთი ტატუ მაქვს იმიტომ რომ ტატუსაც კრძალავს. მიუხედავად იმისა რომ ის მოსიყვარულეა და უნდა რომ ბედნიერები ვიყოთ მას აქვს თავისი მოთხოვნები რომელიც ისევ ჩვენ კეთილდღეობას ემსახურება.
-ხომ მაგრამ, თუ უნდა რომ ბედნიერები ვიყოთ, სექსი ხომ ბედნიერებაა?
-ხომ მაგრამ მას სხვა მხარებიიც აქვს. დანარჩენი ორი ამას ეხება. მაღლა ვახსენე რომ თავს ვიცავთქო ხო გახსოვს?
-მახსოვს. -ეშმაკურად გამომხედა.
-ეხლა წარმოიდგინე მე რომ იკას დავთანხმებოდი.
-შენ შეყვარებულს.
-ჰომ. რა მოხდებოდა? ის მიიღებდა იმას რაც უნდოდა. -ხმა გამიმკაცრდა და ყელში რაღაც ბურთისებრი გამეჩხირა. ნერწყვი ხმაურით გადავყლაპე და გავაგრძელე. მე რა მრჩება? არაფერი გარდა მოტყუებისა განადგურებისა, ყველაზე საშინელება „ ნაგავზე მოსვრისა“ გათელილი სიამაყისა. ეს ყველაფერი უკეთეს შემთხვევაში. უარესში კი არასასურველი ორსულობისა, თავზე დაქცეული ცხოვრებისა. მხოლოდ გათხოვებაში არაა საქმე. საქმე ღირსებაშია. ამიტომაცა უამრავი აბორტი და უამრავი სიცოცხლეს გამოსალმებული ბავსშვი. -უკვე სახე გაქვავებული მიყურებდა ბაჩო და სიმწრით ეღიმებოდა.
და მესამე მიზეზი. ეთხელ ავტობუსში ვიჯექი, ჩემს უკან კი ორი ჩემი ტოლი ბიჭი იჯდა, ერთ- ერთი ეუბნებოდა.
-ბიჭო, შეხედე. თეონა ბიჭიოო.
-ფუ მაგის დე*** მო**** ჩემ ხელში გახდა ქალი და ეხლა როგორი დადის ნახე რა?!
-აუ რა ს***ი ქმარი ყავს.
-მაგარი შენ ძმობას ვფიცავარ.
ამის მოსმენაზე ისე გავბრაზდი რამის ორივეს ვწვდი. სწორედ ესაა მესამე მიზეზი, არავის მივცემ უფლებას ასეთი სიტყვები თქვას ჩემს ზურგს უკან. და მეორე არავის მივცემ უფლებას ჩემ ქმარს უწოდოს სი***ი ჩემი ქარაფშუტური საქციელი გამო!
-ცოლად გამომყევი!
-რა?! წარბები მაღლა ავზიდე.
-ცუდად არ გამიგო -გაიცინა და ხელები მაღლა ასწია.
-მგონი პირველად და უკანასკნელად მნახულობ ხო?
-შემიყვარდი!
-შენ არც კი მიცნობ.
-არა, წეღან არ გიცნობდი, ეხლა იმაზე უკეთესად გიცნობ ვიდრე საჭიროა.
ჩემი ხელი მოსწყდა მაგიდას და მის ტუჩებს მიეკრო შემდეგ კი ლოყას. ისეთი თვალებით შემომხედა თითქოს ახლა აი ამ წუთას აღმოაჩინა ის ვისაც დიდიხანი ეძებდა.



ძალიან მოკლედ მიდა ვთქვა რატომ დავწერე ეს და შეიძლება არც ისე ხარისხიანად. უბრალოდ მაღიზიანებს ის ფაქტი რომ დღეს არ აქვს ადამიანს იმის გაკეთების უფლება რაც მას სურს. ყველაფერს "გომობად" აღიქვავენ. ტატუ არ გაქვს?! "გოიმი ხარ", ქალიშვილი ხარ?! "გოიმი ხარ". BMW არ მოგწონს?! " გოიმი ხარ", და ასე უამრავი. ხოდა დღეს იგივე აზრი მოვისმინე და გავცოფდი. იცხოვროს ყველამ ისე როგორც უნდათ მაგრამ დანარჩენების აზრს პატივი სცენ! P.s მიყვარხართ ყველა. და ბოდიშით იმისთვის თუ არ მოგეწონებათ :*