როდესაც ის ადამიანი მიდის შენი ცხოვრებიდან,ვისაც მთელი შენი არსება ჰყავდა მოცული გრჩება უბრალოდ სიცარიელე... სიცარიელე... და ამითივე გამოწვეული ტკივილი... იწყებ შენში ძლიერი პიროვნების ძიებას... რათა სახეზე აიფარო უკვე ოსტატურად მორგებული ყალბი ღიმილი... არადა ამდროს შინაგანი გეწვის.. ყველაფერი თავზე გენგრევა... გენატრება არათუ მისი შეხება...ან ხმის გაგონება.. უბრალოდ.. დანახვაც კი გენატრება... შემეგ ფიქრობ და გგონია რომ მის დანახვასაც კი ვეღარ გაუძლებ და იმალები... ემალები საკუთარ თავს...იკეტები შენს ბნელ კუნჭულში....აქაც საშინელი სიცივე და სიმარტოვეა... არგინდა თავს გამოუყდე რომ გეშინია.. შემდეგ იწყება მთელი რიგი სპეკტაკლები საკუთარ თავთან და გარემოსთან... ცდილობ გარემოდან აიღო პოზიტივი..მაგრამ შენი საშინლად ნატკენი შინაგანი სამყარო უბრალოდ ალერგიულია ამ ღიმილით შეფუთულ პოზიტივზე... შემდეგ იწყება ჩანაცვლების ეტაპი.. ხვდები,ეხუტები სხვებს....ნებისმიერს მას ადარებ და ცდილობ ამით ამოივსო მარტოობა..მაგრამ ესეც გზიზღდება... საბოლოოდ გადაწყვეტ საერთოს უარყო სიყვარული...ხევ და გლეჯ ყველაფერს რაც მასთან გაკავშირებდა... იწყებ იმის უარყოფას რისიც თვითონაც არგჯერა... და რიცა ყველა შესაძლო ეტაპს გაივლი ხვდები.. რამდენად ძლიერი ყოფილხარ! რამდენ სირთულეს გაუძელი მარტომ...დრო გადის...მთელს ტკივილს და დარდს კარიერულ წარმატებაში ახშობ..იზრდები... იმდენად შეეჩვიე ტკივილს და სიყვარულის უარყოფას, რომ ეს ყველაფერი შენში ძალიან ღრმად ბუდობს და ვეღარაფერს უხერხებ.... წარმატებული ხდები! ღიმილიანი ლეიდი! გინდა შენი სიხარული და ბედნიერება ვინმეს უზიარო... მაგრამ არავინაა..ისევ სიცარიელეა... იმ ადამიანის წასვლით გამოწვეული სიცარიელე.... რომელსაც სამყარ
ო უწოდე... და ხვდები ,რომ ერთადერთი რაშიც ძალიან შეცდი ის იყო..რომ ასე გადაუყვარებლად და უსასრულოდ შეიყვარე... ისევ ნაწილებად დაგლეჯილი გული და ღამე ატირებული გრძნობები... ცრემლები... ტკივილი ..სიცარიელე...
მიკვირს რატომ ლამობენ ადამიანები სიყვარულის განცდას..,
----------
მინდა უდიდესი ბოდიში მოვუხადო ჩემს მკითხველს დაუსრულებელი მოთხრობისათვოს და ამ ჩანახატით ავხსნა რისგამოც ვერ ვწერ... ღიმილიანი გოგო მალე გაიღიმებს ისევ.... და ჰავაისაც დაამთავრებს ....
