_ისე მინდა სადღაც „ღ“ ებით მოლაპარაკე ხალხთან ვცხოვრობდე და მაღალი წკაპუნებით მივიკვლევდე გაჩახჩახებულ ქუჩებს .
მომბეზრდა საკუთარი თავი , როგორც ასეთი – ერთი კონკრეტული მდგომარეობაში ბევრი ფრანგული მინდა ბევრი ჟუტემ და ბევრი მეღსი და უფრო და უფრო გაუმაძღარი მადამ

_ხო და როგორც ასეთი ჩემი ცხოვრება, როგორც სიმღერა. სიმღერა – გულზე მარგალივიტივით, რომ გიბრწყინავს, „როგორც ასეთი“ მთელი დღის დოზა რომანზიზმს, ერთ აკორდში ატევს
_ყველაფერი დამავიწყა უკვე ფანქარ გაჩრილი ზარხუფიც და მოკლედ ერთი ახალგაზრდა მწერალიც
_სიგარეტს მიმაჩვია ბევრს და ღრმად შეჭრილს , ისეთს როგორც ასეთი – თეთრ მოძრავ ტალღებად, რომ გაედება ფილტვებს
_კიდევ ოცნება მასწავლა დიდი ოცნებები აუხთენელი დაუჯერებელი ოცნებები , რომელებიც სასწაულებს ახდენენ , იცით როგორია ვერახსი , რელაქსაცია დასვენება ანუ ,კიდე იცით რასმაგონებს ინდილების მიერ შეკერილ სამაჯურებს რატო ? აბა ვინ’იცის
_და მაინც წკაპუნები მინდა და გაჩახჩახებული ქუჩები
რამდენს ვივლიდი
რამდენს დავწერდი
რამდესნ მოვსუმენდი
რამდეს მოვწევდი
და მაინც რა მალე მომბეზრდებოდა
გამჭირვალე ცარიელი ვიტრინები ვერაღქმული რომანტიზმით, ვერშევსებული ფილტვები
რომეელი არსებები
რომელი ჭიკები
ბუდდებიან
სხეულში
_ავდგებოდი და შუშხუნა სითხეს უსასრულობაში გადავკარგავდი
_ავდგებოდი და რომატიზმს უსასრულობის დარაჯად მივაყენებიდი
_ავდგებოდი და აბა რავიცი სასწაულებს გავაკეთებდი
და ბოლოს მაინც რასვიზამდი
ჯანდაბას წკაპუნები ,
თეთრი სანდლებით
მთელს ვენეციას მოვივლიდი
გონდოლებით
იაქურ ჰაერს შევისუნთაქვდი
და როგრც მზის ჩასვლაში
ფეხებსაც "გავაპამპულავებდი"
იისფერ მდინარეში !!
ვენეციას თვითმკვლელობა უხდება
მაგრამ
აბა სადაა ...