ლითონის მონსტრში ჩამჯდარმა მვიარო სამყარო მეტი არაფერი მინდა ალბათ ამიტომაცაა რომ თუ თქვენ თვითმფრინავით მგაზვრობთ ერთ მარტოსულად მდგარ ლითონის სკამზე ფანჯარასთან მჯდომ ქალს დაინახავთ . ქალი ოცდააათი წლისაა .არც ლამაზი და არც უშნო.მწვანე ქურთუკში გახვეულა და გარემოს დამცინავი თვალით გადაჰყურებს .როგორც ჩანს ფეხით ტალაიხიან გაზაზე უვლიაა მაშასადამე , ან მიყრუებულ უბანში ცხოვრობს ან სოფლიდან ჩამოსულია . შარვალზე ტალახის შხეფები მიჰკრობია ,თუმცა მაინც სუფთად გამოიყურება ისიც და მისი სამოსიც. მუქი ყავისფერი თმა ორად გაუყვია და უბრალოდ შეუკრავს . თეთრ ხელებს იტეხს და ახლა უკვე ნერვიული მზერით შეჰყურებს თოვლჭყას. ალბათ ვერფერს ხედავთ უცნაურს რათქმაუნდა მე ჯერ არ გადავსულვარ იმ თემაზე თუ რა არის ამ ქალში უცნაური. მოდით მარტო ჩაცმულობით ნუ ვიმზჯელებთ .შევხედოთ მას ყელზე სადაც ფართო იარა დარჩენია .ამასთანავე გაგაკვირვებთ მისის მოღეღილი საყელო მაშინ როცა გარეთ საშინელი ამინდი დგას და თანაც აშკარააა რომ ამ ქალს არც მანაქანა ყავს და არც ტაქსის ფული აქვს . ხშირად მიწევს მოგზაურობა ამითომაცა მასაც ხშირად ვხვდები .ვერ ვტყვი რომ ვმეგობრობთ უბრალოდ მის წინ ვზივარ ხოლმე . ზის ჩუმად და ვერც მამჩნევს. ახლოდან კიდევ უუფრო საინტერესოა მისი ცქერა. უეცრად ჩანთას ხსნის და იქიდან ქაღალდების დასტა ამოაქვს .გადაშლის და ამ მომენტში მასში რაღაც იცველბა. თვაალები ცოცხლდებიან ,თეთრი ხელები ვარდისფერნი ხდებიან .თვალებში ცრემლლი იწყებს ბრწყინვას. მგონი რაიმე ისტორია უნდა ქონდეს .ან ალბათ ახალგაზრდა მსახიობია და თავის როლს ამუშავებს. ანდა შეიძლება ერთერთი იმ ადამიანთაგანია ვინც ცდილობს ყურადღება მიიქციოს და მერე რომელიმე გადაცემაში ან შოუში მოხვდეს. არ ვიცი ვინ არის უბრალოდ ვერცერთხელ გავბედე მისთვის რაიმე მეკითხა. ეს ჩემი დიდი ნაკილია რდაგან როგორც მამაკაცი გამბედაობით არ გამოვირჩევი რაც ქართველი კაცის აუცილებელ თვისებად მიაჩნიათ ხოლმე. იმ დღიდან როცა მას პირველად შევხვდი თბილისის აეროპორთში ორი წელი გავიდა და მაშინ როცა გერმანიიდან მომავალი თვითმფრინავი თბილისის აეროპორტში დაჯდა და მაშინ როცა იმ სკამს მივუახლოვდი იგი შევნიშნე და ჩემდა გასაოცრად მივხვდი რომ მე მიყურებდა. ამჯერად დავეჭვდი რაღაც მეუცნაურა მართალია იგი არ შეცვლილა თუმცა მე შევიცვალე და მიკვირდა როგორ მიცნოო გერმანიაში ალბათ საკმაოდ გვიან თმცა მაინც დროულად მეგობარი გოგონა თუ შეიძლება ასე ვუწოდოთ გავიჩინე . ჩემი ეჭვის საუძველიც ეს იყო . მეგონა ეს ქალი ჩემს დაინტერესებას ცდილობა რაგაცით და არც იყო გასაკვირი. სიამაყეში ნუ ჩამომართმევთ და მე სიმპათური ,შეძლებული და საკმაოდ გონებამახვილი ახლგაზრდა ექიმი რაღაცით მიმზიდველი ვიქნებოდი ამ უბედური ქალისთვის თუმცა რა მოხდა რით დავინტერესდი ვერ ვხვდები მინდოდა მეკითხა თუმცა ვერ შევძელი .მივედი და მის წინ სკამზე ჩამოვჯექი. პლანშეტი ამოვიღე და დროის გასაყვანად თამაში დავიწყე . არ ვიცი ასე რატომ მოვიქეცი უბრალოდ ვიცი ის რომ მე ეს გავაკეთე. უეცრად ქალთან ვღაც მივიდა და ზრდილობიანად მიესალმა .ოცი წლის ბიჭი იქნებოდა.