თითქოს ყველაფერი სხვანაირად უნდა ყოფილიყო, მაგრამ სულ სხვა ხდება...იმაზე მეტად გულდაწყვეტილი ვარ ცხოვრებაზე ვიდრე ეს შეიძლლება ვინმეს წარმოედგინოს... ვიც,რომ ამის უფლება არ მაქვს მაგრამ სხვაგვარად არ შემიძლია...16 წლის ვარ და სკოლაშიც კარგად ვსწავლობ.. კომპიუტერიც კი გადმომცეს.. ვერც იმით დავიკვეხნი რომ გონება მაქვს სასწაული და ეს ამიტომ ხდება.. მე ყველაფერს ჩემი შრომით ვაკათებ და ვხვდები, რომ არ მიფასდება... რაზეც ვოცნებობ არაფერი არ გამომდის..მინდა რაიმე წარმატებას მივაღწიო.. ოლიმპიადაში გავიმარჯვო ან რაიმე მსგავსი მაგრამ არც ეს გამოდის... არ ვარ ლამაზი და არც მეგობრები მყავს... ამხანაგები კი მყავს მაგრამ ისეთი მეგობრები არა ყველაფერს რომ უზიარებენ ერთმანეთს.. სულ მარტო ვარ და ეს გულს საშინლად მტკენს... არც პოპულარული ვარ ეს ჩემთვის საშინლად უცხო ხილია... ისე მწყდება ყველაფერზე გული რომ არ ვიცი///ხანდახან სიცოცხლეც აღარ მინდა.. მინდა მეგობრები მყავდეს.. მინდა პოპულარულიც ვიყო და ამასთანავე ბედნიერი მაგრამ არ გამოდის... ყველანაირად ვცდილობ კონტაკტური ადამიანი ვარ.. არ ვარ თავის თავში ცარცენილი მმარტოსული პიროვნებამაგრამ ეს ცხოვრება ისე მექცევა ალბათ ასეტადაც ვიქეცი... იმედია სიღარიბეს და გაჭირვებას როდესმე დავძლევ და მეც ბედნირი ვიქბ=ნები.. უფლისგან მარტო ბედნიერებას ვიტხოვ და მეტს არაფერს... ამას გულწრფელად ვიძახი... მისგან სხვა არაფერი არ მინდა... ისიც რაღაც გამიხარდეს ეს მხოლოდ 1 საათი თუ გაგრძელდება მერე ისეთი რაღაც მოხდება სიცოცხლე მიმწარდება.. პატარაობიდანვე ყველა დამცინოდა.. რას აღარ მეძახდნენ.. მე კიდევ პასუხას ვერ ვცემდი ეს იმიტომ რომ ასეთი ბუნება არ მაქვს არ შემიძლია ვინმეს დამცირე და დაცინვა... მაგრამ მაინც ასე ხდებოდა...მამა და დედა უმუშევრები არიან.. დედა კოჭლია.. მე ის ძალიან მიყვარს..მის გარშე ვერ ვიცხოვრებ ბებიას პენსიით მამაზადებს მასწავლებლებთან(ამის გარეშე შეუძლებელია)მინდა რომ დედას თავისი შრომა დავუფასო და ისიც ბედნიერი იყოს მაგრამ არ გამომდის...//სულ მარტო ვარ...!! რატომ ღმერთო? ან საერთოდ ამას აქ უნდა ვწერდე მაგრამ ასე ხდება...უბედური ვარ... მარტო სწავლარა დამრჩა და იმედია ჩემს მიზანს მივაღწევ და იმ პროფესიას დავეუფლბი რაც ჩემი სულის ნაწილს წარმოადგენს...და ბედნიერი ოდესმე მეც ვიქნები... ამის სულ მცირე იმედი მაქვს... მინდა ადამიანები სხეულში მხოლოდ სულს ხედავდნენ.. გრძნობებს და არა ფიზიკურ სილამაზეს ასე უფრო ადვილ იქნებოდა ცხოვრება................. ვინც გინდა რაც გინდა ის თქვას მე ეს უნდა დამეწერა...