მარტოობა?
საქმე იმაშია, რომ ჩვენ მარტოობას მხოლოდ მაშინ განვიცდით, როცა ჩვენ ეს გვინდა. როდესაც ამის სურვილი არ გვაქვს მაშინ სიტუაციას ვცვლით. და საერთოდ რა იგულისმება მარტოობაში? ის, რომ გვერდით საპირისპირო სქესი არ გყავს? თუ ის, რომ მეორე შენნაირი იდენტური ადამიანი არ არსებობს, ვინც ყოველ შენს აზრს ისე გაიგებს, როგორც თვითონ გესმის?
მახსოვს, ბავშვობაში მეშინოდა მარტო დარჩენის. მეშინოდა ოთახიდან ოთახში გასვლის, თუკი ვიცოდი იქ არავინ იყო. მახსოვს, სირბილით გავირბენდი უკაცრიელ ოთახებს სანამ ვინმეს ვიპოვიდი. მერე მახსოვს, ვიღაც გარდაიცვალა, მაშინ გავაცნიბიერე თუ რა იყო სიკვდილი. მივხვდი, რომ ადამიანი, როცა კვდება, ცივ მიწაში ჩადების შემდეგ, მისგან მხოლოდ ხსოვნა რჩება. ეს მანამდეც ვიცოდი, მაგრამ ახლა მე მივდხვდი, რომ მხოლოდ ხსოვნა ვერ შეავსებდა სიცარიელეს (და არა მარტო ფიზიკურს). დღესაც მეშინია მარტოობის, ოღონდ არა იმიტომ, რომ მეშინია გარდაცვალების? –არა! მეშინია იმის, რომ მეგობარი, რომელმაც ჩემი შინაგანი სამყარო შეისწავლა, და რომელიც მასში ხეტიალისას არასდროს დაიბნევა, რომელსაც ხშირად უსიტყვოდ ესმის ჩემი და, ძალიან ხშირად ჩვენი საუბარი უცხო თვალისთვის სხვა არაფერია თუ არა, უცნაური ჟესტებისა და უაზრო წამოძახილების ერთობლიობა… ერთხელაც დაიბნევა და კვალს დაკარგავს, ვერსაით გაიგნებს გზას და, გაიქცევა. წავა და ამ დროს მოვა მარტოობა, დავრჩები მარტო…
მარტოსულობა კი ისეთი რამეა , რასაც ვერც გაექცევი და ვერც დაემალები. რადგან ის შენშია და შენი ნაწილია თუ არ გყავს გულ-სულის თანაზიარი, ძნელია იცხოვრო გასიებული გულით და შეკუმშული სულით. ის არ მოითხოვს ბრძოლას „ჭურჭლის” არსებობისთვის. მას არ შია და არ სწყურია. მარტოობა დამრთგუნველია და ავიწროებს ადამიანის მენტალურ შესაძლებლობებს. ზღუდავს მის ცნობიერებას და ამცირებს ადამიანურობის შეგრძნებას. მარტოსულობის საბოლოო შედეგი იმის დაკარგვაა, რაც ადამიანს ადამიანად აქცევს.
თუკი მარტო დარჩები, უნდა გახსოვდეს, რომ ვიღაცას უყვარხარ და ფიქრობს შენზე. ხოლო, თუ ეს ასე არ არის აწმყოში, მაშინ უნდა იფიქრო იმაზე, რომ მომავალში შენ იბრძოლებ სიყვარულისთვის, მარტოობის დასამარცხებლად. შეეცდე არ დარჩე მარტო; ნუ ჩაიკეტები; ნუ აყვები პესიმიზმს; ნუ დაკარგავ ადამიანობას; იცხოვრე ხალისით და გაიხარე ყოველი დღით, რადგან, როგორც იტყვიან, „განა ყოველი ახალი დილა სასწაული არაა?!”

_
ძალიან ვეცადე კარგი გამომსვლოდა, მადლობა ვინც წაიკითხა!