***
ამბობენ როდესაც ,ვიღაცას კლავ, შენი მზერა იცვლება ,თვალში თითქოს უშიშრობის ნაპერწკალი გენთება,რადგან გგონია უარესი უკვე მოხდა ..მაგრამ ცდება ის ვინც ამას აღიარებს, ადამიანი ვერასდროს შეეგუება იმას ,თუ როგორ ხელყო სხვისი სიცოცხლე,თვით მკველელბსაც კი გულის მიყრუებულ ,ობმოკიდებულ კუნჭულში უღვივით სინდისის ნაპერწკალი ,რომელიც ღამით სიზმარში მაინც არ მიატოვებს და სასთუმალს ნაირ-ნაირი ზმანებებით გაუმრავალფეროვნებს.
***
ოთახში სიკვდილის და სიბინძურის მძაფრი სურნელი ტრიალებდა,ორი მამაკაცის გახშირებული სუნთქვა ერწყმოდა ,გამეფებულ მდუმარებას.ერთ-ერთის გული უფრო მეტი სიმძაფრით ძგერდა ..ვინ იცის, ეს გარდაუვალი სიკვდილისგან თუ წარსული ცოდვების უხვი რაოდენობისგან ხდებოდა მაგრამ ფაქტია, გული ძგერდა ...
სიკვდილის ანგელოზი ნაზად ირწეოდა კაცის მხარზე და ჩუმი ,ბოროტული სიცილით ელოდა დასასრულს ... სიკვდილიც დააფრიალებდა ფრთებს, შრიალებდა ,ელამუნებოდა ჰაერს,სიმძიმეს მატებდა. მკვლელის,მოჭმუხნული სახე უფრო მოიჭმუხნა ,ჟანგბადი სწრაფად გადაუშვა ფილტვებში ,თვალები მაგრად დააჭირა ერთმანეთს და გაისროლა.ტყვია ,მცირე ბათქით მოსწყდა ჩამკეტს და ერთ წამში რაღაც დასრულდა.

მკვლელის თვალები და გამოხედვა შეიცვალა, უამრავი ცოდვით დამძიმებული ხურჯინი ,უფრო დამძიმდა და დააწვა მის მხრებს,კიდევ ერთი შავი ლაქა შეემატა ,ანვლილ ცხოვრებას.
მკვლელმა სახლი დატოვა...
***
ამბობენ ნოემბრის წვიმა განსაკუთრებულიაო,ადამიანთა გულებს მისი მაცოცხლებელი ძალა სიყვარულით ავსებსო.აი,ნოემბრის წვიმის ბოლო წვეთები სხლტებოდა გამხმარი ფოთლებიდან .დედამიწას ნისლის ფარდა დაეფარებინა.ირგვლივ კანტი-კუნტად მიმოდიოდა ხალხი და ჩუმი ჩქამი აპობდა დამძიმებულ ჰაერს.
კაცს იარაღიანი ხელი ქურქის ჯიბეში ჩაედო,მძიმე ხურჯინს ოდნავ წელში მოეხარა მაგრამ ,ის ნაბიჯებში კვლავ იგრძნობოდა სიამაყე განვლილი ცხოვრების სისასტიკე ,სიყვარულის მათრობელა სურნელი და ალბათ მეგობრისთვის ვერ ნაპატიები საყვარელი ქალის სიკვდილი.
მიდიოდა ...მხოლოდ მისი ფეხსაცმლის ლანჩი გამოსცემდა ხმას და დედამიწას უყვებოდა წუთისწინ ჩადენილ დანაშულს.
მიდიოდა...მიჰქონდა დამძიმებული სინდისი და ხურჯინი.
მიდიოდა და კვლავ ბუზის ბზუილივით შემაწუხებელი ხალხის წიკვინიღა აპობდა ჰაერს...ცოდვებით დამძიმებული დედამიწის ჰაერს...


ვეცადე ბოლომდე გადმომეცა ის რასაც წერის დროს ვგრძნობდი,არ ვიცი რამდენად შევძელი.ამის გადაწყვეტა თქვენთვის მომინდვია
....