არვიცი საიდან დავიწყოო. უბრალოდ მინდა აგიხსნა ჩემი საქციელიი. ამას ყოველთვის ვფიქრობდი მაგრამ არასდროს შემეძლო მოქმედება. 1 დღეში ამაფორიაქე და დედა მიტირე.
თავი შემაჩვიე შემაყვარე და მიმიყვანე იმ ზომამდე რო მეც დავიწყე ეს უაზრო და ბანალური მესიჯების წერა. უაზროა ზოგადად ჩემთვის მაგრამ ეხლა მინდა რომ რეალურად წაიკითხო
გაიგოო და ესე მაინც იგრძნო რასაც საუბრის დროს ვერ გამოვხატავ. ეხლა შენს ჩანახატებს ვკითხულობდი face ზე. იმდენად თბილი სიტყვები იყო რატომრაც მომინდა ჩემთვუსაც ეთქვა ვინმეს.
ჩემი ყოველი დილა შენი პროფილით იწყება ყოველთვის ვეძებ რაღაც ახალს. უბრალოდ არ შემიძლია ესე გაგრძელება. იმის წარმოდგენაც არ მინდა კითხვის დროს რამდენკერ იცინი.
შენგან ვერასდროს ვერაფერს ვგრძნობ და არ შემიძლია ესე გავჩერდე. მე ვხვდები რომ ყოველდღე უფრო გიახლოვდები და არ მინდა კიდე ერთხელ იმედგაცრუებული დავრჩე, მირჩევნია ცოტა გავუძლო და დაგივიწყო.
გუშინ 5 საათი ჩემ ტავს ველაპრაკე , როცა შეგეძლო 10 წუთი მაინც მოგესმინა ჩემთვის. პირველად ვინატრე მალე გათენება როცა ძილი მიყვარს და გაღვიძება მეზარება.
ვგრძნობ რომ ვაფშე მოულოდნელ დროს გამოგეცხადე და თავგზა აგირიე. ჩემი აზრები მოგახვიეე თუმცა მართლა ყველანაირად ვეცადე ის 2 საათი რასაც ერთად ვატარებდით მხიარული ყოფილიყო.
შემიყვარდი. არავარ უყურადღებო და დღეს არ დაგტოვებდი ეგრე მაგრამ იმის კითხვაც არ მინდა ხოლმე მნახავდი თუ არა დღეს. რადგან უარყოფითი პასუხის მოსმენას ყველაფერი მირჩევნოდა.
დღეს იგივეს ვგრძნობ როცა პირველად მიყვარდა, ნებისმიერი დღე მინდა შენს გევრდით ვიყო, ხშირად ვერ გხედავ მაგრამ როცა ერთად ვართ არ მინდა შენს სახლს მიუახლოვდე, არ მინდა ჩამოგსვა და ისე გაკოცო,
ყოველდღე მინდა გხედავდე და მინდა სულელი და ჭკუამხიარული გოგო გვერდით მყავდეს, შენი ნებისმიერი იდეა ჩემთვის მსიაღებია და არასდროს მინანია თუ შენთან ერთად გამიტარებია ეს დრო. მაგრამ ვიცი ამას შენ არ გრძნობ და
მარტო ჩემზე გადმოდის ყვეალფერი, ვიცი მეუბნები რომ გიყვარვარ მაგრამ ამას ისე ვერ ვგრძნობ როგორც მინდა. შენ მაცოცხლებ დღემდე . ამ წერილს აქ ამ საიტზე ვერასდროს წაიკითხავ მაგრამ ღამის 4 საათია და სხვა არ ვიცი ვის მოვუყვე , ან
რაზე გადავაყოლო გული.