მე და შენ
არასდროს იქნება "ჩვენ."
არაუშავს.

ახლა მე იდეალური ვარ. იმდენად, რომ თავადაც მიჭირს, ყველაფერს ბოლომდე მივწვდე. ახლა ყველაფერი კარგად არის და ჩემს ყოველ ამოსუნთქვას ისევ ლიმონის სუნი აქვს. ეს ნოემბრის სასწაულია.

დამეფიცება, რომ ამაზე ჯადოსნური ნოემბერი არ მქონია.
მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი ნოემბრები ცალ-ცალკე მიდიან ბოლოსკენ.
მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლებოდა ყველაფერი სხვანაირად ყოფილიყო.
მიუხედავად იმისა, რომ ბევრ რამეს უნდა ვამბობდე.
ამაზე ჯადოსნური ნოემბერი ჯერ არ მქონია.

ჰო, იმას ვამბობდი, რომ ყველა უჯრედი სავსე მაქვს სრულყოფილებით. ერთი უჯრედის გარდა. თუმცა, შეიძლება წასვლით დატოვებულმა სიცარიელემაც შეგივსოს რაღაც ადგილი. სისულელეა, მაგრამ ასეა.

ჩემი თითებიდან ვერასდროს იგრძნობ ნიკოტინის სუნს. შეიძლება ვერც ის იგრძნო, რაც გინდა, მაგრამ ნიკოტინის სუნი არასდროს მექნება ხელებზე. არც შენი სიგარეტის. აქ რაღაც ისე ვერ არის, როგორც უნდა იყოს, არა? შეიძლება, მაგრამ საკითხავი ის არის, ამას მნიშვნელობა აქვს თუ არა. ჩემთვის არა აქვს, აღარ.

კრისტალური თავისუფლების უზადო შეგრძნება მაქვს. უკეთესზე რომ ვერც იოცნებებ, აი ისეთი. უნდა ვყვებოდე ამ ყველაფერზე, უნდა ვწერდე, უნდა ვყვიროდე, მაგრამ არის რაღაცები რაც უთქმელი უნდა დატოვო.

ახლა უნდა ვიჯდე მარტო, სუსტად განათებულ ოთახში, ვსვამდე წითელ ღვინოს და ვუსმენდე დემიენ რაისს, იოგებიდან რომ ტკივილი ეღვრება. რატომღაც არ ვაკეთებ ამას.

არის რაღაცები, რაც უთქმელი უნდა დავტოვოთ. არაფრის ფასად არ უნდა გავამხილოთ და მივანდოთ რაღაცას, რაც თავისით მიიტანს იმასთან, ვისთანაც უნდა მიიტანოს. არ მგონია, რომ რამე შემეშალა. მე ისევ მიყვარს ჩაი ორი კოვზი შაქრით და ლიმონით. ისევ მიყვარს და სულ მეყვარება. სხვანაირად არ ხდება. ასე მარტივად არ მთავრდება. არც უნდა მთავრდებოდეს. სითბოდ და ღიმილად გვრჩება ზოგიერთი ამბავი, თუნდაც მტკივნეულად დამთავრდეს. უმტკივნეულო დასასრულები ხომ არც არსებობს.

მიხარია ეს ყველაფერი. ბავშვურად მიხარია, თუმცა მაინც ვერ გადმოვცემ ყველაფერს ბოლომდე, მაგრამ მჯერა, მთავარია გრძნობდე. რაღაცების სიტყვებად გამოჩორკნა არც არის ზოგჯერ სასიამოვნო. მით უმეტეს, ამ უზომო ტკივილის და უსაზღვრო კმაყოფილების შერწყმით მიღებულ პარადოქსულ გრძნობას არ მოუხდება ვერაფრით გავსებადი სიტყვები. მთავარია, ვგრძნობდე და ვგრძნობ, თანაც როგორ... ბოლომდე! ყველა ნერვით, ყველა უჯრედით. ყველა სისხლძარღვში სიგიჟედ დამირბის ეს არანორმალური გრძნობა და ეს სასწაულია.

ჩემი დაუსრულებელი სასწაულისა იყოს...