ტკივილისგან სახეგაცრეცილ სხეულს,ძლივსღა შესწევს ძალა ისუნთქოს.
ზურგზე მოგდებულ სიყვარულს სად მიათრევს თავადაც არ იცის.
მისი მიტოვება წამითაც არ უფიქრია,მიუხედევად იმისა რომ ცოცხალ-მკვდარს ატარებს.თავადაც ლამის მუხლები მოკეცოს და მიწას ამთხვიოს,მაგრამ იმდენად ღრმად აქვს გამჯდარი რწმენა რომ საკუთარ სიყვარულს გადაარჩენს,თავსაც კი არ აძლევს უფლებას დაბლა დაიხაროს.ფეხების კანკალით ადგამს ყოველ ნაბიჯს და გონებაში ითვლის.მან ზუსტად იცის რომ ეს სწორედ ის სიყვარულია,რომელიც ბრძოლად ღირს,რომლის დაკარგვაც სინანულია.
მწველი მზის სხივები მარილიან სახეს უწვავს და ცრემლი სახეზე აშრება.სხივი მის სხეულში ძვრება და ყველა გაყინულ ადგილს ალღობს.
~
მშვიდდება!
ღრმად სუნთქვას და სასიამოვნო ჟრჟოლვა უვლის ტანში.
თხელი ტუჩები უთრთის და კბილებით ისე უჭეს ქვედა ტუჩს თითქოს ეშინია მათი თრთოლვის.
~
უკვირდათ,როგორ შეეძლო ამდენხანს ჰყვარებოდა.
მას კი ეს სრულებით არ მიაჩნდა გასაკვირად,რადგან სიყვარულისთვის ბევრი იბრძოლა.
ტყუილ უბრალოდ კი არავინ ბრძოლობს!

* * *
დატკბით,ისე ,როგორც მე.