14 თებერვალი, ვალენტინობა, სიყვარულის დღე....თუმცა მე მაინც ვფიქრობ რომ სიყვარულისთვის რომელიმე დღის გამოყოფა საჭირო არაა, თუ გიყვარს, გიყვარს ყოველდღე და არ აქვს მნიშვნელობა ნებისმიერ რიცხვში გაუკეთებ სიურპრიზს თუ 14 თებერვალს.

- დევდარიანების ქალო ვალენტინობაა - გაბრწყინებული ღიმილით მესაუბრებოდა ნენე
- რიგითი დღეა
- არაა, სიყვარულის დღეა...
- ნენე ჩემი მოსაზრება ამ თემასთან დაკავშირებით ხომ იცი?
- მაგრამ დღევანდელ დღეს სასწაულები ხდება
- არაფერიც არ ხდება...
- ხდება, უბრალოდ შენ არ გჯერა, რადგან უკვე 2 წელია ცალმხრივად ხარ შეყვარებული
- იყოს ასე...

ქუჩაში მივაბოტებდი, თოვლის ფიფქები ნაზად მეცემოდა თმაზე და იქვე დნებოდა.
- როგორ მეზიზღება თოვლი - სკვერში ჩამოვჯექი და ამოვიბურტყუნე
- არადა ძალიან ლამაზია - ხავერდოვანი ხმა მომესმა და უკან გავიხედე. ოო არა ჯანდაბა, გულმა სალტოების კეთება დაიწყო, პულსაცია გამიორმაგდა და ტვინში სისხლი ჩამექცა როცა მისი ლამაზი ღიმილი დავლანდე.
- სულაც არა.... - ამოვიბურტყუნე და წინ გავიხედე
- იყოს ასე - ჩაიცინა და თვალი ჰორიზონტს გაუსწორა - თუმცა მაინც ვფიქრობ რომ ვალენტინობას მეტ რომანტიულობას მატებს
- შეიძლება - მხრები ავიჩეჩე და წამით გავხედე
- და შენ რატომ ხარ მარტო?
- ალბათ იმიტომ რომ არ მიყვარს....
- ან გიყვარს, მაგრამ სიჩუმეს ამჯობინებ
- შეიძლება...
რამოდენიმე წუთის განმავლობაში ჩუმად ვისხედით, ფიქრების მორევში გადავეშვი და ამ ქვეყნიერებას მხოლოდ მაშინ დავუბრუნდი როცა თბილი ხელის შეხება ვიგრძენი ლოყაზე
- გაყინული ხარ
- არაუშავს
- გაცივდები
- მერე რა?
- ჩემი მოსავლელი გახდები - ჩაიცინა და მზერა გამისწორა
- შენი რატო?
- ალბათ იმიტომ რომ ჩემი ხარ და ვალდებული ვარ ავადმყოფობის ჟამს შენს გვერდით ვიყო... - ჩაიცინა და გადმომხედა
- ჩემი თავის გოგო ვარ - ჩავიცინე და მზერა ავარიდე
- ვალენტინობის დღეს რომ სასწაულები ხდება გჯერა?
- ჩვეულებრივი დღეა - თაფლისფერ თვალებში ჩავხედე
- ხანდახან არა
- მე მაინც არ მჯერა - მხრები ავიჩეჩე და წამოვდექი, მანაც იგივე გაიმეორა, ჩემ წინ დადგა თვალებში ჩამაშტერდა, სახე მის ხელებში მოიქცია და წამის მეასედში დაეწაფა ბაგეებს.. დაჰიპნოზებულივით ავყევი და ხელები კისერზე მოვხვიე.
- ახლა ხომ გჯერა? - გამიღიმა და ტუჩები შუბლზე მიმაკრა, თვალები ბედნიერებისგან მიბრწყინავდა, ის კი მთელ სახეს მიკოცნიდა და ჩემი კისკისი მთელ უბანს ესმოდა
- შენ ამიხდი ანუ მჯერა - კისკისით ავეკარი გულზე და სახლისკენ მიმავალ გზას ფეხით დავუყევით....

______________________________________________________________

შეემიფასეთ რამოდენიმე წუთში დაწერილი ჩანახატია იმედია მოგეწონებათ