ხედავ თეთრ კაბაში გამოწყობილ გოგოს?
წარმოიდგინე ჩვენი ქორწილი!
ჩვენი ქორწილი სასაცილოა არაა? ჩვენ ჩვენს სიამაყეს ვერ ვაჯობეთ და რომელ ქორწილზეა ლაპარაკი?
მეც მიყვარხარ, შენც გიყვარვარ, მაგრამ..... ეს მაგრამ არის ყველაფერი. ყოველ ღამე ძილის წინ ვეკითხები საკუთარ თავს რატომ, რატომ ვერ შევძელით ერთად ყოფნა?!
იმიტომ, რომ სიამაყემ გვაჯობა... იმიტომ რომ ბრბომ გვაჯობა! მალე ცოლს მოიყვან ის ჩაიცვამს თეთრ კაბას და შენს გვერდით დადგება, სულ ცოტაც და თითზე ბეჭედს გაიკეთებ... მე კი ვიტირებ ვიტირებ მთელი გულით, ვიტირებ ჩვენს დანგრეულ სიყვარულზე... ალბათ, შენც გაგახსენდები და გულში იტყვი ჩვენ ვერ შევძელი!
დიახ! ჩვენ ვერ შევძელით! მაგრამ, გახსოვდეს, შენს გოგოს ყოველთვის ეყვარები... ჩვენს სიყვარულს, ვერც შენი მომავალი ცოლი, ვერ გააქრობს და ვერც ჩემი მომავალი ქმარი! ჩვენი სიყვარული არასდროს ჩაქრება!
და მაინც რა ლამაზები ვიქნებოდით არა ხელჩაკიდებულები ეკლესიაში, მე თეთრ ლამაზ კაბაში და შენ შავ ჩოხაში მაგრამ ბრბო? ბრბოს სად გავექცევით?!
ჩვენს სიყვარულის ვერავინ ვერასდროს ვერ ჩააქრობს!



ბავშვებო ცოტა სისულელე კი გამომივიდა, მაგრამ რატომღაც დღეს დღიურის ნაცვლად მომინდა აქ დამეწერა... აიი ზუსსტად ესაა ჩემი ფიქრები. ყველას გთხოვთ არა არ გთხოვთ გემუდარებით გაუფრთხილდით თქვენს სიყვარულს, მიდით ჩაეხუტეთ და დაიყვირეთ, რომ თქვენ ის გიყვართ... ნუ მიაქცევთ ამ დამპალ ხალხს ყურადღებას! ახლოს არ გაიკაროთ სიამაყე!
უსაზღვრო ბედნიერებას გისურვებთ! მიყვარხართ! იმედია ყველა იდგებით თეთრი კაბით იმ თქვენი ერთადერთის გვერდით!