- ქუჩის კუთხეში ქალს გული რატომ წაუვიდათ ხომ არ იცით ?
- არა ..
- მაპატიეთ ქუჩის კუთხეში ქალს გული რატომ წაუვიდა ხომ არ იცით ?
- არა არვიცი .
- უკაცრავად ქუჩის კუთხეში ქალს გული რატომ წაუვიდათ ხომ არ იცით ?
- ნამდვილად არ ვიცი ..
- ნუთუ არაავინაა ისეთი ვინც მეტყვის რა ხდება მის თავს. კაცი იქვე , სკამზე ჩამოჯდა თავი ჩახარა და ფიქრებმა წაიღო, სანამ გონს მის გვერდით თითქოს უცნობი , ქალის და ამასთანავე ძალიან ნაცნობმა სურნელმა არ მოიყვანა.
- გამარჯობათ ..
- გაგიმარჯოს.
- თქვენ გაინტერესებდათ ქუჩის კუთხეში მომხდარი ამბავი ? ..
- თქვენ საიდან იცით?
- ეს ძალიან პატარა უბანია, და ყველამ ყველაფერი იცის.
-აჰჰ გასაგებია, ამიფორიაქებია ხალხი და სჯობს დავტოვო აქაურობა.
- არა რატომ დარჩით ვისაუბროთ მე შემიძლიათ მოგიყვეთ იმ ქალბატონზე.
- თქვენ რა იცნობთ მას ?
- კი ვიცნობ ..
- და მაპატიეთ თქვენ ჟურნალისტი ხართ თუ ნაცნობი ?
- მე დიდი ხნის წინ ვიცნობდი მას. წლებია არ მინახავს და ახალი ჩამოსული ვარ ამ ქალაქში და გავიგე რომ ცუდად გახდა.
- გასაგებია ..
- და რა ჭირს ? ხომ კარგადაა ?
- თავად რატომ არ ნახავთ? მიგიყვანთ მასთან..
- არა , მე მე (კაცს ენა დაება) არ შემიძლია მეჩქარება! სჯობს მიამბოთ მასზე და წავალ..
- წლების წინ, როცა ახალგაზრდა იყო ერთი ძალიან კარგი ბიჭი უყვარდა ამ ბიჭსაც ძალიან უყვარდა, ერთმანეთზე მეტად არავინ და არაფერი უყვარდათ, ერთად იცინოდნენ და ერთად იწყენდნენ. ყველაფერი საერთო ჰქონდათ , სიყვარულიც .. ტკივილიც და სიხარულიც. წლების მერე, ეს ბიჭი უხმოდ წასულა და გამქრალა ყველაფერი .. საათობით იჯდა , და ფიქრობდა , რისი დაეჯერებია ცხოვრებაში. რისი ეწამა . ყველაფერს ხელი გაუშვა ცხოვრებას , ადამიანებს უფალს და მის რწმენას ებღაუჭებოდა მხოლოდ. რომ სულ არ მომკვდარიყო ცხოვრების ყველა იმედი.
- და შემდეგ რამოხდა?
- სახეზე ფერი არგადევთ..
- გთხოვთ ! გააგრძელეთ ..
- წლები ესე იყო ქუჩაში რომ დაგენახა, ღამის 4 საათზე ფანჯარაში შუქი , ყველამ იცოდა რომ ეს შუქი მისი სახლიდან გამოდიოდა და ეს ტკივილის შუქი იყო შველას რომ ითხოვდა და გამუდმებით მას ელოდებოდა. მაგრამ ის არ მოდიოდა.
- დღეს როგორ არის?
- დღეს ? კარგად არის ,პატარა კაფე გახსნა ზღვასთან ძალიან ახლოსააა რომელსაც "Café de Flore" ჰქვია.
- გათხოვდა?
- არა არ გათხოვილა. უცნაურია არა ? თითქმის 20 წელი გავიდა ..
- და თქვენ გყავთ ოჯახი ?
- არა არც მე მყავს.
- თქვენც გიყვარდათ , როგორც სჩანს ისე შეიგრძენით ეს ყველაფერი რომ არ გყვარებოდათ ესეთი რეაქცია ვერ გექნებოდათ.
- მასთან , რაღაცას დაგაბარებთ ..
- რას ?
- უთხარით ნუღარ ელოდება.
- აღარ გელოდები.
- უკაცრავად ?
- შენ მხოლოდ ზურგიდან შეძელი ჩემი დანახვა , შენ მხოლოდ ზურგიდან შეძელი ჩემი მიტოვება შენ მხოლოდ ზურგიდან შეგიძლია ჩემი მიტოვება ! შენ ადგები ეხლა და წახვალ როგორც წლების წინ. ჩემი ლოდინიც მე მეკუთვნის და ჩემი სიყვარულიც. ალბათ ეხლა კითხვები უნდა დაგისვა რატომ წახვედი რატომ , გამიქრე რწმენა რომ რამე რეალურს ცხოვრებაში რასაც დღემდე ვეძებ და ვერ ვპოულობ ისევ ვიპოვი.
მაგრამ ვერ ვიპოვი რადგან მე სულ შენ გეძებდი ! შენ და არა სხვას. და როცა იცი რას ეძებ ყველაფერი ქრება და მხოლოდ ის რჩება რასაც ეძებ.
კაცი ქალს , წამიერად ჩაეხუტა ქალს კი ცრემლი ჩამოუვარდა.
-მე შენ მიყვარდი საკუთარ სიცოცხლეზე მეტად! მეტიც დღემდე მიყვარხარ, ნუ მკითხავ წასვლის მიზეზებს! დამტოვე შენთან!
- მე შენ მიყვარხარ საკუთარ სიცოცხლეზე მეტად. და შენ უნდა წახვიდე, მანამ სანამ მზე ჩავა! ვერ ვიტან ღამეს . ათასმაგად მინდები.
ქალი ადგა და წავიდა, ისიც იჯდა და ვერაფერს აკეთებდა
რადგან ერთდროს ის ადგა და წავიდა , ქალს კი იმის საშვალებაც არ ჰქონდა რამე გაეკეთებინა ...