ზედმეტად საშინელი გრძნობაა გახსოვდეს როგორ გიყვარდა ვიღაც და გრძნობდე სიძულვილს საკუთარი თაავისადმის ამის გამო :3
ბავშობიდან ვერ ვიტანდი მექალთანე ნაძირლეებს, მატყუარა აფირისტებს და სულით ბოზ ადამიანებსს... სასაცილოა მაგრამ სწოორედ ესეთი ადამიანი შემიყვარდა უსასრულოდდ.... ყველაფერი ერთი წლის წინ დაიწყო...
თაყვანისმცემლების ნაკლებობას არასოდეს ვუჩიოდი... მაგრამ იმ წელს ნამდვილი boom იყო ჩემს ცხოვრებაში ამ მხრივ... 31 ოქტომბერი იყოო... დღე როცა ის ადამიანი გავიცანი ვინც ცხოვრება ჯოჯოხეთად მიქცია...
მშევენიერი ამინდი იყოოო... მცხუნვარე მზეე... სკოლის შემდეგ ტრადიციულად დაქალებთან ერთად ქალაქში ვსეირნობდი... ირაკლი შემხვდა ( ერთერთი თაყვანისმცემელი ... ადამიანი რომელიიც დღეს ჩემი ერთერთი ახლო მეგობარიაა )
მეგობრებთან ერთად იყოო.. და გამაცნო ... აიი მაშინ გავიცანი ბაქარი.. ალბათ მარრთალია როცა ამბობობენ პირველი შთაბეჭდილება უტყუუარიაოო... როცა დავინახე არ მიმიქცევია ყურადღება... ერთი ჩვეულებრივი ბიჭი იყო . სხებისგან არაფრით გამორჩეული... ყავისფერი თმით და ყავისფერი ხშირი წვერით... ჩემს წინ იდგა დროდადრო მიყურებდა და თან იმ საზიზღარ სიგარეტს აბოლებდა. იმდენად არასაინტერესოო იყო ჩემთვის რომ მეორე დღეს როომ შემთხვევით შემხვედროდა სადმე ალბათ ვერც ვიცნობდიი...
რამოდენიმე დღეში სოციალურ ქსელში მომდის მეგობრობის თხოვნაა და სმს რაშვები ... გავხსენი და ბაქარი იყოო... დავამატე და მივწერე... არვიცი რატო არვიცი როგორ ან რანაირად... მაგრამ ის ერთადერთი ბიჭი იყო რომელთანაც 1 საათში გამოვნახე საერთო ენა და 1 კვირაში ნდობა გამოვუუცხადე... სანამ ის არ გამოჩნდებოდა ჩემს ცხოვრებაში არვიცოდი როგორი იყო აფირისტი ადამიანი რადგაან მის გამოჩენამდე ასეთ ადამიანთან არმქონია კავშირიი. ალბათ ამიტომაც გამიჭირდა მისი ნამდვილი სახის ყალბი ნიღბის უკან დანახვა ... არაუშავს ალბათ რაც გიწერია არ აგცდება...
ძალიან მალე დავახლოვდით , და მივეჩვიეთ ერთმანეთს... ის უინტერესოო ბიჭი ნელნელა ჩემი ყოველდგიური ცხოვრების ყველაზე საინტერესო ნაწილი გახდა...
ერთ მშვენიერ დღეს ნახვა მთხოვა. 29 ნოემბერი ... ჩვენი შეხვდერის დღეე... ( უცნაურია ჯერ კიდევ რატომ მახსოვს ეს თარიღები )
პარასკევი იყოო წიმა და საშინელი სიცივე გარეთ... სწორედ პარასკევი იქცა ჩვენი ნახვის ტრადიციულ დღედ .. უცნაურია მაგრამ ყოველ პარასკევს წვიმა და საშინელისიცივე იყო . პირველი შეხვედრის მსაგვსად. გაჩერებაზე ვუცდიდი... ( პირველი შეხვედრის მსგავსად ყოველ პასასკევს მემიწევდა მისთვის ცდა საშინლად არაპუნქტუალური იყო) უკვე წასვლას ვაპირებდი როცა გვერდით ვიღაც დამიდგა . გამიღიმა . ის იყო :3 კაფეში წავედით... იქ კიი ბუნდოვნადად მახსოვს რა მოხდა. დრო დადრო მეგონა რომ მე და ის სხვა სამყაროში ვიყავით სხვებისგან შოორს. უეცრად მისკენ გავიხედე და ჩემდაუნებურად თვალებში ჩავხედე. თვალებზე ცრემლი იყოო... დავიბენიი ძალიაან... არასოდეს ჩამიხედავს ვინმესთვის თვალებში და არასოოდეს მინახავს ბიჭის თვალზე ცრემლი იმ დღემდე... არვიცი ეს რაიყოო... ჩემზე საუბრობდ აროცა თვალებზე ცრემლი შევამჩნიე... მაშინ ეს სხვანაირად ავხსენი . მეგონა მოვწონდი და ირაკლის გამო იცოდა რომ ჩემთან ვერ იქნებოდა ... დღეს კი ვხვდები რომ ეს უბრალოდ ხრიკიაა ერთგვარი გოგოზე შთაბეჭდილების მოსახდენად ...
წესი #1 არ შეხედო თვალებში და წესი #2 არ დაიჯერო აფირისტის ცრემლების დარღვეულია :3