-გიყვარდა?!
-კი
-მასთან სექსი გქონია?
-არა
-მაშინ რატომ ხვდებოდით ერთმანეთს?
-არ ვიცი, გამიგებ თუ არა, მაგრამ... უბრალოდ ერთხელ დავინახე, თუ როგორ იკვლევლევდა გზას მისი თვალებიდან ცრემლები.
და მაშინ მივხვდი, რომ აღარ დავუშვებ იმას, რომ მან იტიროს...
არასდროს...
ჩემთვის იმასაც დიდი მნიშვენობა ჰქონდა, რომ მას ეჭამა.
არ მინდოდა ის სექსისთვის... მე მინდოდა მისი ჩახუტება კინოში და გაღვიძება მისი ნაზი კოცნით..
მე უბრალოდ მინდოდა მასთან ახლოს ყოფნა.
მე უბრალოდ მომწონდა, თუ როგორ ჭამდა ტკბილეულს...
როგორ იწმინდავდა პირს სახელოთი..
როგორ ურეკავდნენ სხვადასხვა ბიჭები და ის პასუხობდა: „ბოდიში მე საყვარელთან ვსეირნობ.“
ის არ იყო, როგორც სხვა.
მას მე ვუყვარდი...
მე მას ვუყვარდი ნამდვილად!
და მე ის.. ძალიან მაგრად...
ის იყო ჩემი პატარა გოგონა...!
-მაშინ რატომ დაშორდით?
-გოგონა გაიზარდა ...
მაგრამ ჩემთვის ის მაინც დარჩა პატარა გოგონად.
-მაგრამ შენი ახალი შეყვარებული?
-ის შეღებილი სულელია,
არ ვუკრძალავ მოწევას, სმას,
, თუ როგორ აცვია
და ჩემტვის სულ ერთია რას გრძნობს.
მეზიზღება მის გვერდით გაღვიძება.
მე ის უბრალოდ მინდა
ის მე მართლა მიყვარდა
და აქამდე მიყვარს...!