ახლა დაგაძინე და წარსულზე ჩავფიქრდი.
შენი არსებობის შესახებ , რომ გავიგე უკვე ცხეა კვირის ორსული ვყოფილვართვალებს არვუჯერებდი , როცა ექიმმა პატარა მონიტორზე შენი პირობითი ხელები და ფეხები მაჩვენა . ვტიროდი როცა სენი უსწრაფესი გულისხემა მოვისმინე. იმდგის შემდეგ გეფერებოდი გიმგეროდი და სუმგერებს გასმენინებდი. .
სამიტვის შემდეგ ექიმმა კიდევ მაჩვენა შენი თავი და გაზრდილი დამხვდი . შემთხვევით წამოსცდა კიკინებიანი რალამაზიხარო. იმის მერე მეცხრეთვემდე აგარ დაგვენახე . აკვუარებულ აზრად კატოს გეძახდი და გეალერსებოდი. ისეთი ცელქი იყავი , ისე მატირე დი შენი ფეხებით ცემით, . ,...
ნანატრი 2014 წლის 18 სექტემბერიც დადგა და დილის ათ საატზე საოპერაციო ოთთახთთან ავიტუზე. სულმარტო ვიდექი და მხოლოდ იმას ვნატრობდი ნეტავ ეწვიმა და ცოტა აგრილებულიყო. დილის ლოდინის შემდეგ მხოლოდ ოთხის ნახევარზე შემიყვანეს და ოთხს თხუთმეტი ეკლდა შენი ამოხველება გავიგე. ჩემი ცრემლები ისეტი სლალი და სასიამოვნო მომეჩვენა , როგორც არასდროს. პირველი შეხება კოცნა და შენი დალურჯებული ლოყა. იმღამით დიდი ტკივილი და დიდი სტრესი. მხოლოდ პირველად მინდოდა ჩახუტება დედასთან მეც უკვე დედას და ის ნანატრი წვუმის წვეთების ხმა
ბუნდოვანო ხმები, აკანკალებული დეფაჩემის ხმა , : უშველეთ ნუ მომიკლავთ.
ბავშვის ტირილი და ჩემი ღმუილი.
- ჩქარა მორფი..... - ექიმის ყვირილი და მე ისევ შოკში .
როგორც იქნა 19 სექტემვერიც გავიდა და ჩემი პატარა ხელში ავიყვანე . ისე მოვუცქნული , ეეთიბეწვო და უსუსური იყო . ცრემლებს ვერ ვიკავებდი. იქ კი მივხვდი რომ მე აღარ ვიყავი ბავშვი , მე უკვე დედა ვიყავი და მე უნდა შემეძლო ბევრი...
შენი პიველი პამპერსის გამოცვლა მახსოვს , მკლავებდე დასვრილი ჩემი ხელები და ისევ ცრემლები. პირველი გულის რევა და მეგობა მოგკალი ვყვიროდი ვტიროდი , მერე დამცინეს ისევ ბავშვი ხარო . ერტი ტვისამ აღუ თქვი რამაც ყველა გაგვსოცა. ოთხითვისამ მამა თქვი . ექვსი თვისამ დედა. ისე გამეხარდა ყველას დავურეკე ჩემმა გოგომ დედათქვათქო. ათი თვისას თმა მოგაჭერი . დიდი ჩოლკა გქინდა და გიშლიდა ხელს. ამავე თვეში იყავი , რომ ხოხვა ისწავლე და თერთმეტი თვისამ გაირბინე. კი არ გაიარე გაირბინე. ჩემი უშიშარი , რამდენჯერ წაიქეცი და მაინც ამაყად ადექი ფეხზე. ნელ ნელა ისწავლე სიტყვები , ხელებით ლექსები გასწავლე . ვიჰექით და მთელი დღე ვთამაშობდით . ახლა მეორე 18 სექტემბერის წვიმას ველოდებით ერთად . ჩემი პატარავ! დილით შენი მოფერება , რომ მაღვიძებს , ვგრძნობ , რომ ცოცხალივარ და ვარსებობ . შენი თვითოეული დაძახილი დედიკო , ნაჩო , ნათი ნათიაა, ნათო..... გულს მივსებს და მაბედნიერებ. ჩემი ყცელაზე დიდი სასწაული ხარ . ჩემი გოგო ხარ. დედასი