ძვირფასო ჯეინ,
მგონი წერილებს მისალმებით, მოკითხვით და კეთილი სურვილებით იწყებენ თქვენს ეპოქაში, მაგრამ ბანალურ ნაწილზე შეჩერების დრო არც მე მაქვს და დარწმუნებული ვარ, არც თქვენ. დიახ, ნამდვილად ,,თქვენი ეპოქა" ვახსენე, მე ხომ წერილს მომავლიდან გწერთ. ჩემს ბანალურ, რუტინულ ცხოვრებაზე საუბრით თავს არ შეგაწყენთ. დამიჯერეთ ეს ძალიან მოსაწყენია.
ღმერთო, რამდენი რამის თქმა, რამდენი კითხვის დასმა და რჩევის კითხვა მინდა, მაგრამ ახლა ყველა აზრი ერთიანად ამერია გონებაში და ეს პატივცემულნი სრულიად უმაქნისად დაეხეტებიან ჩემს ტვინში. ამ წერილის გამოგზავნის შემდეგ ერთიანად გამახსენდება ყველაფერი რაც აუცილებლად უნდა მომეწერა, მაგრამ ახლა მხოლოდ ის ვიცი, რომ სულ დავიბენი. ალბათ გაგეცინებათ, იფიქრებთ რომ ერთი სულელი თინეიჯერის წერილზე ტყუილად კარგავთ თქვენს უძვირფასეს დროს, რომელსაც წესით დიდებული ნაწარმოებების შექმნას უნდა უთმობდეთ. მაგრამ სითავხედე მყოფნის და ვაპირებ რამდენიმე წუთი მოგპაროთ.
იცით, ჯეინ, როგორ მძულს რომანტიკა და ყველაფერი რაც რომანტიკას უკავშირდება, მათ შორის ბანალური რომანები ადვილად გამოსაცნობი შინაარსით და დასასრულით? ,,სიამაყე და ცრუ რწმენაც" მსგავს, არაფრისმომცემ რომანად წარმომედგინა, თუმცა ,,გავრისკე" და დავიწყე კითხვა. დავიწყე და დავიკარგე... ერთმანეთისგან სრულიად განსხვავებულ პერსონაჟებს, თქვენ მიერ გადმოცემულ თავბრუდამხვევ აზრებს, გენიალურ ფრაზებს შორის დავიკარგე. ვერ წარმომედგინა თუ ერთი ,,ჩვეულებრივი" რომანი ჩემს გაოცებას გამოიწვევდა, თუმცა, თქვენ ეს შეძელით. "თავმდაბლობა ყალბი მოჩვენებითობაა და ზოგჯერ არაპირდაპირი ბაქიაობაც"- ამ ფრაზის ამოკითხვის შემდეგ რთულია ჩვეულებრივად განაგრძო ამბის კითხვა, ვითომც არაფერი მომხდარა. არადა, ზუსტად რომ ძალიან ბევრი რამ მოხდა. წინადადება, რომელმაც ჩემში რაღაც შეცვალა სულ 7 სიტყვისგან შედგება. არა, არ იფიქროთ რომ ვაპირებ მის გრამატიკულ აგებულებაზე ვისაუბრო, არც ისე კომპეტენტურად მიმაჩნია თავი ამ საკითხში. მაგრამ ის ვიცი რომ შვიდივე სიტყვა ძალიან ბევრჯერ წარმომითქვამს და მათი ერთად გააზრების შემდეგ მივხვდი რამდენად მცდარი იყო მათი ჩემეული გააზრება. ადამიანები მუდმივად ვიცვლებით, გარეგნულადაც, სულიერადაც, მაგრამ მჯერა რომ ეს აზრი ჩემს მტკნარ სიცოცხლეს ბოლო წუთამდე მიჰყვება. სულ დამავიწყდა, შეიძლება შენობით მოგმართოთ? თუმცა, არა, რა სისულელეს ვამბობ, ჩვენ ხომ მეგობრები არ ვართ. რას ვამბობდი? სულ გადამავიწყდა... არაუშავს, რაც არის არის...
ჯეინ ოსტინ, როგორ მინდა ვიცოდე ელიზაბეტმა სწორი არჩევანი გააკეთა თუ არა დარსის არჩევით. იყო კი, ის მისი ნამდვილი სიყვარული? იქნებ იჩქარა? ან, იქნებ, არა? იქნებ დარსი არ იყო ის, ვინც მას სჭირდებოდა? ეს კითხვები მოსვენებას არ მაძლევს. განა უსიყვარულოდ დარჩენის მეშინია, ეს არ იფიქროთ. უბრალოდ ელიზაბეტი ისევე ახლოს მივიდა ჩემს გულთან, როგორც თითოეული ჩემთვის უძვირფასესი ადამიანი. მინდა ბედნიერი იყოს და საშინლად დამწყდება გული, თუ გავიგე, რომ მისი და დარსის სიყვარული მარადიული არ აღმოჩნდა. ალბათ, გიჟი გგონივართ, მაგრამ არაუშავს, თქვენ ხომ ვერასდროს გაიგებთ წერილის ავტორის ვინაობას. კარგი, კარგი ალბათ უკვე მოგწყინდათ ჩემი წუწუნის კითხვა. ისე, სასაცილოა არა? მე ვწერ, თქვენ კი - კითხულობთ. ნამდვილად დიდი უსამართლობაა. მომიტევეთ, მიყვარს წერა და ჩემი უნიჭობას მიუხედავად თავს გაწყენთ რაღაც სისულელეებით.
არ მეწყინება, თუ წერილი უკვე დახიეთ და ამ ნაწილს მხოლოდ საკუთარი თავისთვის ვწერ. უბრალოდ არ შემეძლო არ მეთქვა რამხელა გავლენა მოახდინა თქვენმა ნაწარმოებმა ჩემზე, როგორ შეცვალეთ ერთი ჩვეულებრივი თინეიჯერის ხედვა რიგი საკითხების მიმართ. არ შემეძლო არ მეთქვა როგორი აღფრთოვანებული ვარ თქვენით და უბრალოდ მინდოდა მადლობა გადამეხადა თავბრუდამხვევი შთაბეჭდილებებისთვის. მადლობა, რომ არსებობთ, მადლობა რომ წერთ. მეამაყება, რომ არსებობს ქალი, რომელიც ანეიტრალებს რომანტიკას და არ ხდის პათეთიკურს.
ჯეინ, მადლობელი ვიქნები თუ ელიზაბეტს გადასცემთ, რომ ჩემთვის ძლიერი ქალის სიმბოლოა. გადაეცით გაუფრთხილდეს სიყვარულს. დარსისაც უთხარით არასდროს დათმოს ის ერთადერთი. მათი ბედნიერება ყოველთვის გაახარებს ჩემს გულს.
ძვირფასო ჯეინ, ვნატრობ თქვენი ნიჭის სულ მცირე ნაწილი მაინც ერგუნებინა ღმერთს ჩემთვის, რომ ეს წერილი ასეთი მოსაწყენი არ გამომსვლოდა. სითავხედე არ მეყოფა თქვენი ნიჭი სრულად ვინატრო, ეს უბრალოდ არარეალურია. თუმცა, რას ვიზამთ. ყველა არ ხდება უდიდესი განძის მფლობელი და მართალია, თქვენს მსგავსად არ შემიძლია გავაოცო მსოფლიო ან თუნდაც ერთ ადამიანზე მოვახდინო შთაბეჭდილება ჩემი ნაჯღაბნით, ვერავინ დამიშლის ვწერო ჩემთვის, ჩუმად. ვინ იცის, იქნებ ოდესმე ამ სიტყვებმაც შეიძინოს ფასი ვიღაცის თვალში. მადლობა თქვენი უძვირფასესი დროის დათმობისთვის. ისედაც საკმარისად მოგაბეზრეთ თავი. მეტს აღარ მოგაცდენთ.
ნახვამდის ჯეინ.
-სიყვარულით, უცნობი მკითხველი.