ძვირფასო სერჟ და ანნა

ამ წერილს გულის
ფანცქალით და ხელის კანკალით გწერთ.ჩემს თავს დაუჯერებელი რამ ხდება.მომეცა საშუალება სანუკვარი ოცნება ამისრულდეს და თქვენს მიმართ გამოვხატო ჩემი მადლიერება,პატივისცემა და სიყვარული.
მე მჯერა,რომ არა თქვენი ერთმანეთისადმი ძლიერი და უანგარო სიყვარული,ვერ შეიქმნებოდა ჟოფრეი და ანჟელიკა.ვერ იარსებებდა მათი ოცნებები,მათი პიროვნება და სიყვარული.
მადლობა თითოეული ფურცლისათვის,სიტყვისათვის,ემოციისთვის,აღმაფრენისთვის,ცრემლისთვის,ტკივილისა და ბედნიერებისათვის.
მე პირადად ბევრი რამ მასწავლა ამ წყვილმა,მათმა ურთიერთობამ ,როგორც ქალს,იმ დროისათვის , როგორც მომავალ ცოლსა და დედას.მე ვისწავლე ცხოვრებისთვის მხოლოდ ჩემი ჭრილიდან არ მეცქირა,რომ მედალს ორი მხარე აქვს,ქალის თვალთახედვა და კაცის თვალთახედვა.თუ ადამიანს სურს იყოს კმაყოფილი და ჰარმონიული უნდა ისწავლოს დათმობა,მიტევება და თანაგრძნობა.თქვენ მე სიყვარულის შეყვარება მასწავლეთ.მივხვდი,რომ თუ მსურდა
ბედნიერება და სიყვარული უფრო მეტი ყოფილიყო ჩემს ცხოვრებაში ,ვიდრე იმედგაცრუება და მწუხარება ,მაშინ მისი გაცემა უნდა მესწავლა.
მივხვდი,რომ სიყვარული ის კი არაა, თუ რამდენად ტანადი ან წარმატებული ხარ,არამედ რამდენად უბრალო და თავმდაბალი.
სიყვარული ის კი არაა,თუ რამდენ ლამაზ სიტყვას დახარჯავ ძვირფასი ადამიანისათვის,არამედ ის, თუ რამდენად წრფელია და უანგარო ეს სიტყვები.
მივხვდი,რომ სიყვარულს საუკეთესო,ბრენდები,სუნამოები,ძვირფასი ტექნიკა ,ან ძია ფრანკლინი კი არ განსაზღვრავს,არამედ ნდობა,თანაგრძნობა,პატივისცემა და მოთმენა.ისიც გავითავისე,რომ კმაყოფილება და სიხარული წვრილმანებშია და არა გრანდიოზულ საქმეებში.
15 წლისას,რომელსაც ოცნების ფრთები მაშინ მეშლებოდა სწორი ფრენა მასწავლეთ,ნეტარებით ნარნარი და ხანგრძლივი ირაოს შეკვრა წარმატების დროს.
~ანჟელიკა~
ქალი,რომელსაც შეუძლია ყველაზე წარუმატებელ სიტუაციაშიც კი მიმზიდველი და სასურველი იყოს.ქალი,რომელიც ყველაფერს,დიახ ყველაფერს აკეთებს მიზნის მისაღწევად,რომ დაიბრუნოს და შეინარჩუნოს მისი ცხოვრების ერთადერთი ნათელი წერტილი და მაინც კვლავ მას ეკუთვნოდეს სულით და გონებით.
~ჟოფრეი~
სიმშვიდის,თავშეკავებულობის,განათლებულობის და თავაზიანობის განსახიერებაა.
ის ისეთია ნებისმიერ ქალს მოაჯადოებს.არადა ჯადოქრობისთვის კოცონისთვის გაიმეტეს ,მაგრამ შეეშალათ,ის სიცოცხლის კი არა სიყვარულის ჯადოქარია.
აი ისეთია,რომ გაიცნობ მეათასე ხარისხოვანი ხდება ყველაფერი,რაც მატერიალურია და ფიზიკური.
აი ისეთი,რომ არ გაღელვებს მისი შრამი,მისი ფიზიკური ნაკლოვანება,იმიტომ,რომ იმდენად სრულყოფილია შინაგანად და სუფთა ყველაფერს ივიწყებ.
ცალკე თემაა ეს ისტორია და მისი პერსონაჟები,თუმცა მეორე მხარეც მაინტერესებს.როგორი იყო წერის პროცესი?
როგორ იბადებოდა იდეები?
როგორ შეჯერდებოდით ხოლმე ერთ აზრზე?
არის მასში რომელიმე ფაქტი,სიტუაცია ან ფრაზა თქვენეული,რომელიც თქვენ ორს შორის მოხდა?
ან თქვენეული ხასიათის ან ჩვევის ნაწილი,ხომ არ არგუნეთ,რომელიმეს?
იცით კიდევ ,რატომ ვთვლი ამ ისტორიას საუკეთესოდ?
იმიტომ,რომ შეუძლებელია ბოლომდე გაუგოს ქალს მამაკაცმა,რომ მისი ემოციები,განცდები და ფიქრები გადმოსცეს და პირიქით,შეუძლებელია ქალმა ბოლომდე აღიქვას მამაკაცური ბუნება,რომ ზუსტად გადმოსცეს ფურცელზე და შემდეგ მკითხველის გულთან მოიტანოს.
ქალის და მამაკაცის,მითუმეტეს ცოლ-ქმარის და მითუმეტეს შეყვარებული ცოლ- ქმარის მიერ გადმოცემული ამბავი შეუცდომელია,უნაკლოა,ზუსტია,როგორც ქალი მკითხველისათვის ასევე მამაკაცისათვის.
მე თქვენ უზომოდ მიყვარხართ,იმიტომ,რომ თქვენ გამილამაზეთ ჩემი გარდამავალი წლები ბავშვობიდან ყმაწვილქალობამდე.თქვენ ჩამომიყალიბეთ სწორი და მართალი ხედვა სიყვარულზე და ბედნიერებაზე.თქვენ მასწავლეთ,რომ კმაყოფილება რაოდენობას კი არ მოაქვს,არამედ ხარისხს.
ამიტომ მე დღეს ასე ვცხოვრობ - ხარისხიანად.
უზომოდ მადლიერი ვიქნები თუ მიპასუხებთ და ჩემს ცნობისმოყვარეობას დააკმაყოფილებთ.
და თუ მაინც ვერ მოხერხდა,ამითაც ბედნიერი ვარ,მე ხომ მოგაწვდინეთ,ხმა,მე ხომ დაგიბრუნეთ ის სიყვარული,რომელიც მიწილადეთ,მე ხომ გაგიზიარეთ ჩემი ფიქრები.
მიყვარხარ სერჟ,მიყვარხარ ანნა,მიყვარხარ ჟოფრეი,მიყვარხარ ანჟელიკა.
უბრალოდ ლილიანა.
საქართველოდან,სადაც სიყვარულის სჯერათ,სიყვარულის სწამთ და სიყვარულით არსებობენ.