შავი მაგარი ყავა მაგიდის კიდეზე დადო,ერთი ფინჯანი თავისთვის აიღო და სავარძლის ბნელ კუთხისკენ გასწია.დაჯდა და როგორც ჩვევია,ფინჯანს ორივე ხელი შემოხვია და თავი უკან გადაწია.ფანჯარა ღია იყო,მის თმას ქარი ელამურებოდა,უსიტყვოდ უხსნიდა სიყვარულს.
_აბა?გისმენ რისთვის მოხვედი
_შეცვლიხარ იცი?როგორი მკაცრი გამხდარხარ.
_შენ წინ ისევ 17 წლის უჭკუო გოგო აღარ ვარ.
_უჭკუო არც არასდროს ყოფილხარ კესი
_მაგრამ სულელი ვიყავი
_არა ! სულელი არ ყოფილხარ შენ იმას აკეთებდი რაც გინდოდა.
_გრძნობები ვერ გავაკონტროლე,თავიც დავიმცირე და უჭკუო გოგოც გამოვჩნდი რომელიც, ოღონდ შენთან ყოფნის გამო ყველაფერს გააკეთებდა.
_ნანობ?
_ რას?შნთან ერთად რომ შმოვიარე თბილისი? რას? ერთად რომ დავიკარგეთ?
თუ იმას სახლში რომ არ მიშვებდი და არც მე მივდიოდი,ორი მეტრო რომ გავუშვი?მესამეს გაშვება რომ მინდოდა.მაგარამ ვერ შევძელი დედაჩემის რომ შემეშინდა?ძალაინ რომ დამაგვიანდება მეთქი?
რას უნდა ვნანობდე? მტკვარს რომ ვუყურებდით,მარცხნივ თოლიების გუნდი ლამაზად რომ დაცურავდნენ,წყალზე და მარჯვნივ ხალხი თევზაობდა.ქარი თმას რომ მიწეწავდა,ამ დროს რომ კოცნა მომპარე?
რას უნდა ვნანობდე?შენი გულის ფეთქვის მოსმენა რომ შემეძლო საუკუნოდ? თუ იმას რომ შენთან ერთად მინდოდა? არაფერს! არ ვნანობ, აქამდე აღარც კი ვიხსენებდი ამ ყველაფერს.
გძულვარ არა? არ გამიკვირდება ასე რომ იყოს არაკაცივით მოვიქეცი.ორჯერ გატკინე გული,ორჯერ და არ მეყო ხედავ? ისევ მოვედი შენს წინ ვარ.და ისევ ჩვენზე გელაპარაკები.ახლა ისევ ვეჭვიანობ ქარზე,რომელიც შნს თმას ნაზად ეხება. მსურს მის ადგილას მე ვიყო.მაგრამ...ბევრჯერ გატკინე კესი,შენ კი ყოველთვის მპატიობდი და ჩემთან იყავი.შენი სიყვარული იმდენად დიდი იყო.არვიცი შენ ჩემს გამო,იმდენი რამე გადაიტანე.იმდენი რამე მოითმინე.მე ვამაყობ შენით რადგან აქამდე მოაღწიე, აისრულე შენი ოცნებებ, რომელსაც შორიდან შეჰნატროდი.მე ამით ვამაყობ.ვამაყობ რადგან დღეს,ერთ-ერთი საუკეთესო იურისტი ხარ.ოცნებებიც აისრულე,მყარადაც დგახარ.თავს არავის უხრი.შენი ღირსი ძალიან ცოტაა.ამდენი დრო გავიდა მაგრამ შენი გამოხედვა ისევ ისეთია როგორც ეს მაშინ იყო.ხედავ>ახლა მე ვარ შენს წინ და გნატრობ.გნატრობ როგორც შენ მნატრობდი შესაძლებელია იმაზე მეტადაც კი.მინდა მოგეხვიო და ამჯერად მე ვუსმინო შენს გულის ფეთქვას.მსურს შენთან ერთად ისევ სემოვიარო,ღამის თბილისი.ისევ ჩაგხედო თვალებში და დავრწუმნდე რომ,ეგ გული ისევ მხოლოდ მე მეკუთნის დავრწმუნდე რომ,მარტო მე ჩამეხუტები ისე რომ,შენი გაშვება აღარ მომინდეს.
გახსოვს?პარკში რომ ვიყავიტ? თავი უკან რომ გადაწიე და ცას შეხედე ვარსკვლავებს რომ ათვალიერებდი,მაგ დროს მომინდა რომ მეკოცნა,მაგრამ გავჩერდი ვიცოდი რომ გაგრძელება არ ექნებოდა ამ ყველაფერს და ძალიან გეტკინებოდა მაშინ გავჩრედი მაგრამ...მაინც მტკვრის პირას თოლიები მთელი ხმით რომ გაჰკიოდნენ არა! არ აკოცო! მაინც გაკოცე და მივხვდი რომ გატკინე.იმ წამს არა! მაგრამ უახლოეს მომავალში გეტკინებოდა,როცა შენი დახრილი ოდნავ ცრემლიანი თვალები დავინახე,საკუთარი მომინდა.
ხელი რომ გამიშვი და წახვედი,მივხვდი რომ აღარასდროს დაბრუნდებოდი.ვიცოდი რომ ავაავსე შენი მოთმინების ფიალა.წახვედი და ხედავ? ახლა მე მოვედი.ამდენი ხნის მერე.17 წლის გოგო გაიგიშვი ჩემგან და 25 წლის დაქალებული ზიხარ ჩემს წინ.ახლა მე ვიწვი შენი სიყავრულით.მინდა შენს გვერდით ჩამეძინოს. მსურს რომ სიცხიანს ლიმნიანი ჩაი მოგიტანო და სასთუმალთან დაგიჯდე, ღამეები გაგითიო და არ დავიღალო შენი გათანგული სახის ყურებით.ჩამქრალი თვალების ცქერით, რომელიც მაშინაც ყველაზე ლამაზია.კესი! მაპატიე რა ყველაფერი მაპატიე.მაპატიე რომ ასე არაკაცივით მოვიქეცი და ამდენჯერ გატკინე.
_მე ყველაფერი დიდიხნის წინ გაპატიე დემეტრე,მართლა.იცი? შნი ბრალი არც ყოფილა.ეს მე მოგეცი უფლება რომ ჩემთვის გეტკინა.არ მინდოდა შენგან წასვლა მიუხედავად იმისა რომ ჩემი არ გერქვა მაინც არ მინდოდა შენგან წასვლა,მაგრამ რომ არ წამოვსულიყავი ახლა აქ ვერ ვიქნებოდი.
_ჩემგან წასვლის მერე რა შეიცვალა?
_ბევრი რამე დემე.ხედავ?მაქვს ბინა რომელსაც ადრე შირდან შევნატროდი,რომელიც მიუღწეველი ოცნებად მიმაჩნდა.ახლა კი ეს ჩემი შრომით მოვიპოვე.
ადრე მანქანაზე რომელიც ახლა ჩემს ეზოში დგას,მხოლოდ შორიდან ვუყურებდი.ახლა ჩემია.ყველაფერი მაქვს რაც მინდოდა მაგრამ არა სიყვარული.
-შენ ძლიერი ხარ კესი.ძლიერი და ლამაზი,ალბათ ბევრი თაყვანისცემელი გყავს,მიკვირს მარტო რომ ხარ.
_გატეხილ ჭიქას ვერაფერი გაამთელებს ისე როგორც გატეხილ გულს.ეს ასეა.მე ვერ შევძელი ვინმე სხვა შემეყვარებინა.ალბათ არც მიცდია.
-შანსი რომ გქონდეს ყველაფრის თავიდან დაწყების მაინც გამიცნობდი?
_ეს კითხვა ჩემი თავისითვისაც ბევრრჯერ დამისვამს.კი გაგიცნობდი იმ მოგონებებისთვის,იმ ბედნიერერბი დღების გამო მაინც გაგიცნობდი.
_კესი ისევ გიყვარვარ?
_რა?
_ისევ გიყვარვარ თქო?
_ამას რა მნიშვნელობა აქვს ახლა?
-ჯანდაბა! მიპასუხე უბრალოდ გიყვარვარ თუ არა

თავი დახარა ფინჯანი დადგა,ჩუმად წარმოთქვა კი ისე რომ მისი ხმის გაგება შეუძლებელი აღმოჩნდა მაგრამ ბიჭმა მაინც გაიგო.
მივ იდა თმა ნელა გადაუწია ყურს უკან,მაგრად მოეხვია და ყურში ჩაჩურჩულა
_ცოლად გამომყვები?
დაბნეული იყო არ იცოდა რა ეთქვა დათანხმებულიყო?მაგარმ ამჯერად ისევ რომ ეტკინა?იცოდა ვერარ გაუძლებდა.მაგარმ ისიც იცოდა მის გარდა სხვას ვერ შიყვარებდა
_მიუხედავად იმისა რომ მეშინია ისევ იგივე არ განმეორდეს.კი თანახმა ვარ.

მაღვიძარის ხმამ გამოაფხიზლა,ამცნო რომ სამსახუღში უნდა წასულიყო ამცნო ასევე ის რომ მისი ბედნიერი სიზმარი დამთავრრრდა.ყველაფერი რეალური იყო გარდა ერთისა,დემეტრე მასთან არ მოვიდოდა ის მხოლოდ ღამე სიზმრებში მოდიოდა და დილით მიდოდა!..