ქარია..ზუსტად ის ამინდია რაც ჩემს ხასიათს შეესაბამება...ბნელა..ისე როგორიც ჩემი ცხოვრებაა....არ ვიცი ამ ცხოვრებისგან რას მოველი...უბრალოდ მინდა რომ ყველაფერი შეწყდეს...დავხუჭო თვალები და აგარ გავახილო ...ან მაშინ გავახილო როცა ყველაფერი კარგად იქნება....მაგრამ არ მგონია ეს ცხოვრება უკეთესობისკენ შეიჩვალოს ....მე არ ვარ ღირსი, არ ვარ ღირსი რომ ბედნიერი ვიყო,არ ვარ ღირსი რომ კარგი მეგობრები მყავდეს,არ ვარ კარგი ოჯახის ღირსი...არა, არა და არა!!!..მე არაფრის ღირსი ვარ!.გარდა სიკვდილის...სიკვდილი ჩემი მხსნელი და მეგობარია...ამიტომ ფანჯარას ვაღებ და რაფაზე ვდგები... ვიხსენებ ჩემს გავლილ ცხოვრებას მაგრამ არაფერია რაც მაძლევს დარჩენის უფლებას..ბოლოჯერ ვისუნთქავ ჰაერს და... ადრენალინ ვგრძნობ.. ყველაფერი წყდება, ყველაფერს ბუნდოვნად ვხედავ და ვიღაცის წივილი მესმის...ეს რამოდენიმე წამით გრძელდება, უცებ კი ყველაფერი შავდება...უკუნითი სიბნელეა, არაფერი ჩანს მხოლოდ ვიღაცის ხმა მესმის რომელიც მსაყვედურობს რომ ეს არ უნდა გამეკეთა.... მაგრამ მე ეს არ მაინტერესებს ამიტომ აღარ ვუსმენ.... მხოლოდ იმაზე ვფიქრობ რომ მე შევძელი...შევძელი და თავი დავაღწიე სატანჯველ ამ ცხოვრებას და თვალები სამუდამოდ დავხუჭე...მიხარია... მიხარია რომ მე ეს შევძელი და ვეღარასდროს შემაწუხებს ვინმე..!! <3

პ.ს პირველად ვდებ ამ საიტზე ჩემს ჩანახატს და მადლობელი ვიქნები თუ შემიფასებთ <3 მიყვარხარტ ყველა <3 <3 <3