2017 წლის 8 ივლისი, თითქოს ჩვეულებრივად კაშკაშებდა მზე, ჩვეულებრივი გოგონასთვის, დილით ადრიანად გამოაღვიძა ფანჯრის სარკმევლიდან მოციმციმე მზის სხივებმა , რომელიც თვალს ჭრიდა გოგონას სახელად ანა, იგი ჯერ მხოლოდ 17 წლისა გახლდათ და უკვე კარგად ართმევდა თავს ოჯახის საქმეებს, რადგანაც ოჯახის დიასახლისი გადახვეწილი გახლდათ უცხო ქვეყანაში , ანა საკუთარ თავზე იღებდა ოჯახის კეთილდღეობას, იგი მის პატარა ძმას იოსებს ზრდიდა, მეტად რთული ბავშვი გახლდათ იოსები ის სულ რაღაც 3 წლისა იყო, ალბათ ყველა დამეთანხმებით რომ სკოლის მოსწავლისათვის ბავშვის აღზრდა ნამდვილად რთულია,მაგრამ ანა ცდილობდა ყველაფერი კარგად გაეკეთებინა და დედის გული გაეხარებინა დედა მისით მართლაც ამაყობდა და ყოველთვის ეუბნებოდა:
- დედი მე მჯერა შენი!
ეს სიტყვები მონატრებული დედისა ანას გულს უხარებდა, ძალას მატებდა და ბედნიერებას ანიჭებდა...
ანა ყოველთვის მეგობრულად იყო დედასთან და არასდროს არაფერი დაუმალია მისთვის...
ახლა კი დავუბრუნდეთ 8 ივლისის საღამოს როდესაც ანა სასეირნოდ გავიდა თავის ძამიკოსთან ერთად , მას ძალიან უყვარდა იოსებთან თამაში , მაშინ იოსებმა გადაწყვიტა დაიკოს გაბრაზება და დაიმალა , როდესაც ანამ იოსები ვერ შენიშნაა ანერვიულდა , გული აუწრიალდა, ცივმა ოფლმა დაასხა და ყოველ კუთხე-კუნჭულში დაიწყო მისი მოაზებნა , იოსებიც ანერვიულდა როცა დდაინახა , რომ დაიკო ნერვიულბისგან გაშრა გოგონა ჩაიმუხლა თავი მუხლებში ჩარგო და ცხარე ცრემლებით ტიროდა იოსები გაეშურა დაიკოსკენ ძახილით:
-დაიკო, დაიკი რატომ ტირი?
გახარევულნა ანამ პატარა იოსები გულში ჩაიკრა და უთხრა
- ასე აღარ მოიქცე იოსებ ძალიან შემაშინე, ახლა კი სახლში წავიდეთ .
სიჩქარეში და ნერვიულობაში ანას შარფი მოსძვრა და ქარმა ფარფატით უკან მდგარ უცნობ პიროვნებას სახეზე ააფარა, ბიჭმა შარფი დაიჭირა და როგორც ჯელტმენს შეშვენის გოგონას გაედევნა
- გოგონა,გოგონა
ეძახდა
-გისმენთ?
-შარფი დაგივარდათ !
მიუგო ბიჭმა
-ძალიან დიდი მადლობა ეს შარფი ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვის დედასგან მხოლოდ ეს დამრჩა
ანას ნათქვამმა ბიწი ჩააფიქრა ბიჭს ეგონა , რომ გოგონას დედა გარდაცვლილი იყო
- ძალიან ვწუხვარ, როგორ დაიღუპა?
მიუგო ბიჭმა
-არა არა ია უბრალოდ საზღვარგარეთაა მაგრამ მიჭირს მისგარეშე
მიუგო ანამ
-თქვენი სახელი? (ბიჭი)
-მე ანა მქვია და თქვენ?
-მე დათო ვარ მიხარია თქვენი გაცნობა ანა იმედია კიდევ შევხვდებით ერთმანეთს...
მიუგო დათომ ანას დაემშვიდობნენ ერთმანეთს და სახლისაკენ გაეშურნენ, რამოდენიმე დღეში კი ანამ ისევ გადაწყვიტა პარკში გასეირნება გზაში მიმავალმა ანამ მოხუცი ბებო დაინახა რომელიც სავარაუდოდ ვიღაცის მოლოდინში იყო და თან მძიმე ბარგი ჰჰქონდა ,ანა მაინც მივიდა ბებოსთან და იკითხა
-დახმარება ხომარ გჭირდება ბებო?
-უარს არგეტყვი შვილო ჩემს შვილიშვილს ველოდებოდი , მაგრამ მგონი აგვიანდება აქვე ვცხოვრობ იქნებ ეს ბარგი მიმატანინო იქამდე ?
- სიამოვნებით ბებო, მიუგო გოგონამ და იოსებთან ერთად ბებოს სახლისაკენ გაეშურა.
მალევე მივიდნენ სახლთან და ანა ბებომ დალოცა ულევი მადლობები უთხრა და შინ გამოისტუმრა.
იოსებმა დაიკოს უთხრა
-დაიკო,დაიკო ნაყინი მიყიდე რა
ანამ არაწყენინა მის პატარა ძამიკოს უყიდა ნაყინი და სახლისაკენ გაეშურნენ მართალია პარკში უნდოდათ წასვლა, მაგრამ უკვე გვიანი იყო სახლში მისულმა იოსები მულფილმების საყურებლად დასვა თვითონკი კი ოჯახში ფუსფუსი ამჯობინა ...
რამოდენიმე დღის შემდეგ ისევ დაინახა გოგონამ თითებ დამჭკნარი, სახე დანაოჭებული მოხუცი ბებო და ისევ დაეხმარა მას , ისინი ძალიან დამეგობრდნენ და ერთხელაც ბებომ გადაწყვიტა ანა სახლში შეეპატიჟებინა უარი არც ანას უთქვამს
- რა ლამაზი სახლია , ძველებური ნაქარგებითა და ფოტოებით , საოცარი ბუხრით (ანა)
- მართალია, ამ დროში სამწუხაროდ აღარავის აინტერესებს ის სითბო , სიყვარული , რაც ჩვენ ადრე გაგვაჩნდა სიმართლე გითხრა ჩემო ანა განათლებაც კი ეხლანდელ უნივერსიტწტ დამთავრებულებზე უფრო მეტი გვქონდა , ტექნოლოგიები იმისთვის შეიქმნა , რომ განათლების დონე მაღალ საფეხურზე ასულიყო და თავიანთი ძალისხმევა დაეზოგათ ბავშვებს, მაგრამ ...
-მართალი ბრძანდებით, ყველაფერი შეიცვალა როგორც ჩანს გარკვეული მიზეზებით შეიცვალნენ ადამიანები შეიძლება იმიტომ,რომ ჭირს ყველაფრის მიუხედავად აქ ცხოვრება , გაჭირვებაა ქვეყანაში ემიგრანტი მშობლები,როგორც მე, ტოვებენ შვილებს და საზღვარგარეთ გადაიხვეწებიან რთულია გაიზარდო მშობლის გარეშე ...
აი ასე საუბარში შემობინდდა კარზე გაისმა ზარი
-ანა ზვირფასო ეხლავე დავბრუნდები...
გავიდა მოხუცი ბებო ჯოხის კანკალით და კარი გააღო კართან ახალგაზრდა 22-23 წლის ბიჭი იყო აყუდებული,
-მოდი შვილო მოდი..
-გამარჯობა ბებო როგორ ხარ?
-რავიცი არამიშავს სსტუმარი მყავს..
ბიჭი შევიდა მისაღებში და დაინახა წაბლისფერი გრძელ თმიანი გოგონა გაიფიქრა სადღაც მინახავსო ...