შენ გრძნობ ისევ ირევიან რითმები,
ძველებურად ჭადრის ხესთან შევხვდებით.

გზები გრძნობებივით
ჩამეხლართა,ნუღარ იგვიანებ.

რეალურად ჩემს ცხოვრებაში არავინ
ყოფილა შენზე ახლობელი და შორი.

,,უშენოდ ვერ ვწერ,წერა კი ერთადერთი რამეა რაც უშენობას გადამატანინებდა”

“მე ყოველ დილით გაჩუქებ მზის სხივს,
შენ ყოველღამე თავგასულ ვნებას”

“მოდა მოკალი ეს სიჩუმე,რომელიც მახრჩობს,
მოდი ჩემს ტუჩებს აღარ ახსოვთ გემო
შეხების”

,,სიგარეტს კენტს და შენს სიყვარულს ერთად ვეწევი”

“მე შენს თვალებში ჩემს ღმერთს ვხედავ,
ნისლში დაკარგულს”

ნუ გაურბიხარ შენ თავს,
თუ ღმერთი გწამს,ნუ გაურბიხარ.

მოგყვები რადგან,სიმარტოვის სიხმაურიდან,
ხალხმრავლობის სიჩუმიდან,უნდა გავიქცეთ.