ადამიანის ძალა უსაზღვროა. ადამიანი ადამინისთვის მარტო მტერი როდია. შენთვის სიმარტოვეში და ფიქრში გადავარდნილს რამდენჯერ გადაურჩენილხარ ადამინს? ადამიანი რომ ადამიანს აბედირებს ამაზე კარგი რა შეიძლება იყოს? ყველაზე კარგი გრძნობაა,როცა იმ მომენტში გაიაზრებ თუ როგორ გიყვარს და როგორ უყვარხარ. არაფერი შეედრება ზრუნვის მომენტს, მის გამოხედვას და გაღიმებას... იმედს.

იმ შემთხვევაში თუ ფიზიკურად შენ .გვერდით არ არის, გონებაში რჩება და მოგონებებს გიტოვებს, რომლის წყალობითაც აგრძელებ გზას . ის ააშენებს მოგონებების სახლს ჩემთვის...მისთვის. მის სივრცეში მე არ ვგრძნობ თავს მარტოდ, ეს არის ადგილი სადაც თავს ვგრძნობ სახლში,მასთან. ასეთი ადამიანი რომ მიგატოვებს მერე რა ხდება ნეტავ? მაგრამ არა , არ მინდა ვიცოდე ასე მგონია, ორივე მათგანში კვდება რაღაც მნიშვნელოვანი. არასოდეს უნდა დაივიწყო ისინი,ვინც გიყვარს და არასროს უნდა დაგივიწყონ...
გრძნობები ჰკურნავს ავადმყოფ სულს, რომელიც გამუდმებით საჭიროებს მკურნალობას. ამ დროს ვფიქობ, რამდენი უგრძნობი დაიარება და მისი ავადმყოფი სულით სხვებსაც აავდებს. თვითონ რა ეშველება თორე ის ვიღაც იპოვნის წამალს...
ზოგი ვერ უძლებს... იმ მომენტში დრო არ ყოფნის ფიქრისთვის და ახალი იმედისთვის..დრო აუცილებლად მოიტანს ახალ გრძნობებს!
ბოლო დროს თუ აღარავინ არ გაგითბობს ხელს არ „გადახტე“ მე მჯერა ბოლოს მაინც იქნები კარგად.

-----------------------------------------------------------
„კარგია როცა არვის ელი, არვის ელი და ვიღაც მოვა“