ყოველთვის ყველას უკვირდა რატომ მიყვარდა სეზონებიდან შემოდგომა ასე ძალიან.
და რატომ გამოვარჩევდი.
სიტყვებით ვერასდროს ვხსნიდი
მიყვარს ის ფერები გარემოს,რომ ეძლევა
მიყვარს ის გრძნობა გარეთ გასვლისას
თითქოს ძველ ფილმში ხარ,ის ფერებია.
გრძელ პალტოში მოთავსებული,ჯიბეებში ხელებ ჩაწყობილი,
ყელზე კაშნე შემოხვეული.
თბილ სვიტრში გამოწყობილი სიცივეს რომ მაინც განიცდი.
თითქოს და ხალხმა შეწყვიტა ცხოვრება და
მარტო ხარ.
ირგვლივ არავინ მოჩანს..
ვერავის ხედავ.
მხოლოდ ძირს დაცვენილ ყვითელ ფოთლებს..
ფოთლებს რომლებიც თითქოს ცოცხლები არიან
ცოცხლები არიან და შენს გრძნობებს განიცდიანო.