დიდი ხანია ვცდილობ საკუთარ თავს გავეცნო,თუმცა წლების წინ მივატოვე საკუთარი თავის შეცნობა..ზოგჯერ ძალიან მინდა ვინმეს ვესაუბრო,მგონია რომ დღევანდელი რეალობიდან გამომდინარე ნამდვილი მსმენელი რთულია იპოვო..ასეც რომ არ იყოს საკუთარ თავზე უკეთ ვინ შეიძლება გაგიგოს. ფიქრების მართვა შევწყვიტე და უბრალოდ დინების მიმართ მიმყოლ ადამიანთა რიცხვში ჩავეწერე..და მაინც ზოგჯერ გონებას ალიაქოთი იპყრობს, ამ დროს იძულებული ვარ დავფიქრდე..ათასგვარ ფიქრთა ერთობლიობა გზა-კვალს მიკარგავს და ზოგჯერ თავი მზის სხივზე მოფუსფუსე მტვრის ერთი ციდა ნაწილაკი მგონია,რომელიც არეული დაეხეტება,ეხეთქება ირგვლივ მყოფთ რათა იქნებ ვინმე კეთილის მყოფელმა გაიყვანოს სამშვიდობოს! მაგრამ ამაოდ ვეჭიდები ზოგჯერ ჯერ არცკი გამაგრებულ ხავსს!აი ახლაც !ჩემი გონება საიდან სად არ წამიყვანს ! და მაინც ყოველთვის სადღაც ვიკარკები!ვიკარგები და ვერავინ მშველის! და მინდა რომ რეალობას თვალი გავუსწორო?!არა დაე ვიარო დაკარგულმა ამ წუთისოფლის სავალ შარა-ზაზე!..
