***
-ვარდი თეთრია ლამაზი ! -ამბობს თეთრ ბაბთიანი ქერა გოგონა.
-არა წითელი- ამჯერად მტკიცედ ამბობს წთელ ბაბთანი.
-მე მაინც თეთრს ვამჯობინებ- თავის აქნევით ამბობს თეთრ ბაბთიანი და ლამაზ ვარდს უცქერს.
ვარდი ცასავით დაუმთავრებელია. მისი ფურცლები ისე ერევიან ერთმანეთში როგორც ქარიშხალი.
- შვილო ეგრე ნუს ჩხუბობთ , ვარდი ორივე ლამაზია. ერთ დროს მეც ვიყავი თქვენხელა... ორივენი უცნობები ვიყავით ერთმანეთისთვის. ყვავილების მაღაზიაში შემხვდა. იგი წეთელი ვარდების მოყვარული იყო. მის მერე მე წითელი ყვავილის მეტი სხვა ყვავილი არ მიყიდია.
-დაიცა არც ნარცისი?
-არც გვირილა ან შროშან?
- არა შვილო არცერთი...
-რატომ დაშორდით?
-ისევ უყვარხარ?
-ჩვენ არც არასდროს ვყოფილვართ ერთად. ეს ერთხელ ვნახე შევხვდი. მის მერე კი მხოლოდ ჩემს გულში ცხოვრობს.
-შეგიძლია რამე მის შსახებ მოგვიყვე?
- მან წერილი გამომიგზავნა. მან თავისი სიყვარული გამიმჟღავნა.
- ძალიან მაინტერესებს ...
***
,,შენი წითელი ვარდი"

ვიცი შეიძლება იკითხო თუ საიდან ან როგორ გამოგიგზავნე წერილი. ან საიდან ვიცოდი მისამართი ამას აზრი არ აქვს მაინც ვერ აგიხსნი.
დიახ მე ერთი დანახვით შემიყვარდი. შეძლება უკვე გვიანია მაგრამ მინდა იცოდე რომ ჩემი ერთადერთი სიყვარული ხარ . მიყვარხარ ...

***
ყველა ამ წერილზე ცრემლად იღვრებოდა .
ბაბუა ცრემლებს ვერ მალავდა . საკუთარ შვილიშვილებთან. ის ვისზეც იყო დაქორწინებული სულაც არ იყო მისი გულის სწორი.
გოგონა თეთრ ბაბთიანი სულ ვერ ალავდა ცრემლებს , ვერც წითელ ბაბთიან .
-ბაბუა, თქვენ ერთმანეთი გიყვართ ... ეს ხომ ამ დროში ძალიან რთულია.მას თუ არ ეძებ ვერ იპოვი...
-შვილო სიყვარულს არ უნდა ძებნა. სიყვარულის უნდა გწამდეს .როცა გგონია რომ არ მოვა სიყვარული. ზუსტად მაშინ მოგადგება კარს . ის ერთადერთი...

***
-ვარდები ამოსულა წითელი ვარდები...- ეუბნება ელდადაცემული წითელ ბაბთიანი გოგონა
- ნახე ნახე თეთრი ვარდები! ბუჩქებთან ახლოს !
-ბაბუა მოგვენატრე ... შენი სიყვარულის ნაპერწკალით სავსე თვალები მოგვენატრა.
- მეც ძალიან მომენატრე ბაბუა... ამბობს თეთრ ბაბთიანი წკრიალა ხმით.
-მოდით პატარებო! - ბაბუამ გულში ჩაიკრა თავის შვილიშვილები.
-ბაბუა ბაბუა შენმა წითელმა ვარდმა წერილი ხომ არ გამოგიგზავნა?-ორივე გოგონამ აჟიოტაჟი გამოიწვია.
-იმ წერილის მეტი არ მომსვლია გვრიტებო...
- მემგონი აღარც დაგჭირდება ...- ამბობს წითელი ვარდების მოყვარული.
ბაბუა ცდილობს თავისი დაბნეულობა არ შემჩნიოს , მაგრამ არ გამოსდის.
-ბაბუა უკან გაიხედე. - ხმადაბლა მაგრამ გარკვევით ამბობს თეთრ ბაბთიანი.
ბაბუა იხედება უკან. ცრემლს ვერ იკავებს. ვის სახესაც მთელი ცხოვრება ელოდა. ვისი ხმის გაგებაც მთელი ცხოვრება სურდა. ვისი ჩახუტებაც და კოცნაც უნდოდა. მის წინ იდგა. ისეთი იყო როგორც ახალგაზრდობაში. მის თავს ჭაღარა ამშვენებდა.
კაცი მიუახლოვდა თავის ოცნების ქალს . ნაზად შეახო თავისი დიდი ხელები მის დანაოჭებულ სახეს. კაცი მთელი ვნებით დაეწაფა ქალის ალუბლისფერ ტუჩებს.
-შენ ახლა აქ ხარ... ჩემს წინ...- სიყვარულით სავსე თვალებით უყურებს ქალს.
-მინდოდა ეს პირადად მეთქვა ... მე ლეიკემია მაქვს ... ვერ გადამარჩენენ... ვკვდები. მინდოდა ბოლოჯერ მენახე...- ქალი ტიროდა . კაცი კი ვერ იჯერებდა იმას რასაც ამბობდა ქალი... ძალიან თბილი და სიყვარულით აღსავსე თვალებით უყურებდა კაცი ქალს. და ვერ წაერმოედგინა რომ იგი ხვალ აღარ იქნებოდა...

,,წითელი ვარდი " დაბადების თარიღი:1940-2024 გარდაიცვალა .
მის საფლავის ქვაზე ეწყო ზუსტად 365 წითელი და 365 თეთრი ვარდი...

პ.ს ისინი იმერ ცხოვრებაში ერთმანეთს შეხვდნენ და შექმნეს ოჯახი... იქ არც დრო იყო და არც მათი ცხოვრება...