ჯოხებმა და ქვებმა შეიძლება ძვლები დამიმტვრიონ, მაგრამ სიტყვები დამირღვევს თავდაჯერებულობას. სიტყვები ჩემს ნდობას დაარღვევს. სიტყვები ჩემს თავში დარჩება მანამ, სანამ ვინც ვარ გახდება ის, ვინც ვიყავი. ისინი ამბობენ, რომ სიტყვები არ დამცლის სისხლისგან, სიტყვები მუხლებს არ გამიკაწრავს მაგრამ სიტყვები მაიძულებს კლდის ფსკერს შევეხო, ჩემს ცრემლებში ჩაძირულ შექმნილ ზღვებში. ბავშვი ვიყავი, როცა პირველად დამიწყეს ბულინგი. სიტყვები მცირედ დაიწყო.... ბავშვები უბრალოდ იყვნენ ბავშვები.
მათ თქვეს რომ, ბოლოს არც კი
მემახსოვრებოდა უბრალო სიტყვები მაგრამ "სიტყვები" ჩემს არსებაზე მუდმივად ამოტვიფრულ ტატუს ჰგავს. რადგან სიტყვები რწმენად იქცევა მას შემდეგ რაც, იძულებული გახდებით დაიწყოთ მისი დაჯერება....