ძმა ყავდა რაღაც საშინელი.
სანდრო ბურდული ოცდაშვიდი წლის, ნაციხარი, შვიდი წელი იჯდა ციხეში მკვლელობაზე ასე ვთქვათ ეკიდა ცხოვრება, ეკიდა მშობლები, ეკიდა და. არ აქცევდა არავის ყურადღებას წამალზე იჯდა და მაგით იყო მხოლოდ ბედნიერი ცოლს გაშორებული იყო წამალს რადგან იკეთებდა მაგიტომ დაშორდა ცოლი. აბა რომელი ცოლი გაუძლებს ასეთ კაცს შვილი არ ყავდათ ჯერ გოგონა თურმე ელოდებოდა და არ უთხრა გიორგის მერე გაიგო გიორგიმაც და მშობლებმაც როდესაც გაყრა შედგა. ბევრი რომ არ ვილაპარაკო სანდროზე იფიქრეთ რომ მარიამს ძმა არ ყავს და მშობლებს მხოლოდ მარიამი ყავთ. ასე თვლიან მშობლებიც.
- მარიამ საქმე გვაქვს შენთან და კარგად უნდა მოგვისმინო!
რაღაც მკაცრი ხმა ერია მამის ნათქვამ სიტყვებში და ფიქრობდა რომ რამე სერიოზული რამ მოხდა
- აუ მა ხო იცი ეხა არ მცალია უნივერსიტეტი მაქვს და რომ მოვალ ვიალაპარაკოთ რა.
რაღაც დამცინავად უთხრა მარიამმა მამას და კარები გაიხურა.
- გიორგი არ ვიცი ეს გოგო ასეთი რატომ გახდა
- არაუშავს ვუშველით როგორმე დაწყნარდი
- რითი?
- მოფიქრებული მაქვს, ოჯახი რომ შევიკრიბებით მთლლიანად გამოვუცხადეთ ქალბატონს და ვნახოთ რას იტყვის მაგრამ, მაგის აზრი ამ საკითხთან დაკავშირებით არ მაინტერესებს მე მაინც გავაკეთებ.

უნივერსიტეტში დააგიანდა როგორც ყოველთვის, ბოდიში მოიხადა და თავის ადგილზე დაჯდა.
- ისე ეგრე მიტოვება როგორ შეიძლება
მოესმა უკნიდან ნაცნობი ხმა და ჩაეღიმა
- ხომ იცი რომ, ერთხელ და ვსო რა მერე სხვები მაინტერესებს.
- ოჰ გოგონი გოგონი კარგი.
ლექციები დიდხანს გაიწელა არ მოელოდა ამდენ ხანს ყოფნას დაიღალა.
- აუ გოგოები სადმე დავგაზოოოთთთ
სიტყვით გამოვიდა ლანა.
- ოღონდ ახლა მარიამ არ დაიწყო არ გვცალიაო და მსგავსები!
- ხო კაი წავიდეთ ოღონდ ცოტახანს მერე სახლში თათბრი მაქვს
თქვა და ჩაეცინა.
კაფეში დასხდნენ ლაპარაკობდნენ ყველაფერზე თემებს რა გამოლევდა მათთან
მარიამს ორი განსაკუთრებული დაქალი ყავდა

ლანა დიასამიძე - 21 წლის
სანდრა ჯღენტი - 21 წლის
ორი არანორმალური რომლებთანაც არ შეიძლებოდა ადამიანს მოეწყინა. მარიამის ბავშვობის მეგობრები იყვნენ ორივე და მათი გემოვნება დაემთხვა სამივემ იურიდიულზე ჩაბარება გადაწყვიტა.

კაფიდან რვის ნახევარზე გამოვიდა როგორ სწრაფად გასულა დღე ჩაიფიქრა გონებაში წვიმის წვეთები ჩამოვარდა ციდან გაუხარდა რადგან ბავშვობიდან უყვარდა წვიმა ერთადერთი ოცნება ქონდა ეცეკვა წვიმაში იმ ადამიანთან ერთად ვინც უყვარდა მაგრამ მას ხომ არავინ უყვარდა მხოლოდ სექსისთვის უნდოდა ყველა და მეორე დღეს აგდებდა ვითომც არაფერი მომხდარა მათ შორის.
ყურსასმენები ამოიღო და გაუდგა სახლის გზას დიდი ხნის სავალი არ იყო სულ სველი მივიდა სახლში.
- ესე გვიან რატო მოხვედი დე?
- აუ რავი კაფეში ვიჯექით გოგოები
- კაი მიდი გამოიცვალე და ჩამოდი ხომ გახსოვს დილანდელი საუბარი?
- კი მახსოვს ჩამოვალ ახლავე

ავიდა გაიხადა ყველაფერი და კარადას მიადგა არც უფიქრია რა ჩაეცვა ეგრევე რაც ხელში მოხვდა ჩაიცვა და კიბეებზე ჩაირბინა.
- მა გისმენ აბა რახდება
თქვა და სავარძელში მოკალათდა.
- კარგად მომისმინე. არანაირი ყვირილი წივილი და მითუმეტეს შეწინააღმდეგება არ გავიგო. ანუ რახდება რადგან შენ ყოველთვის აგვიანებ არ გვეუბნები სად ხარ როგორ ხარ და მერწმუნე რაღაცეებს გვატყუებ ანუ თითქმის ყველაფერს ამის შემდეგ ასე არ იქნება წესით ოცადერთი წლის გოგომ უნდა იცოდე რომ მარტო ამ შტერული რაღAცეებით ვერ იცხოვრებ ^პირადი დაცვა უნდა აგიყვანოთ^ რომელიც სულ ყველგან გაგაკონტროლებს სულ ყველგან გამოგყვება უნივერსიტეტში წაგიყვანს და გამოსვლამდე დაგელოდება და ეგრევე სახლში
მარიამი ამის გარდა ყველაფერს მოელოდა აბსოლიტურად ყველაფერს მაგრამ გაოცდა ნუთუ არ მენდობიანო და სიტყვით გამოვიდა.
- არ მჭირდება მე დაცვა! მე თვითონაც კარგად ვიცავ საკუთარ თავს
- მე შენთვის არაფერი მიკითხავს გინდა თუ არა ხვალვე მოვა დილით ის ბიჭი და გაგაცნობ.

სასვენი ნიშნების გამო მოვიტევეთ
ვიცი რომ ისევ პატარაა მაგრამ ვცდილობ გავზარდო ხოლმე მოცულობა