როცა არ გღლის ბრძოლა, როცა მისი ერთი ღიმილსაც ენერგიაზე მოყავხარ და სასწაულებს გაკეთებინებს , მთას რომ სირბილს დაგაწყებინებს და მუჰამედთან მიგიყვანს ისეთ სასწაულებს (დაუჯერებელს )...
-მაინც ვერ ეშვები ხო?(კაკი)
-იქნებ ვაფშე არ აინტერესებს და ...-სიტყვა ვეღარ დამთავრა დათომ ისეთი მზერა ესროლა ანდრიამ-კაი შე ჩემა რა სახით მიყურებ... შენი საქმის შენ იცი, მარა ძან კი გაწვალებს.
-სადმე რო გაიჩითოთ დასასვენებლად ერთად ..
-კაი აზრია , მაგრამ მარტო არ წამოვა ხო იცი რო არ იზავს ...
-მე დავურეკო თუ რა გავაკეთო?(დათო)-ხელში ნერვიულად აატამაშა ანდრიამ ტელეფონი დატოს მისცა და ანიშნა დარეკეო ,ბოლოს ზუმერის ლოდნიში თვალები აატრიალა
მეორედ რეკავდა და ოთახში აქეთიქით დადიოდა... უკვე გათიშვას აპირებდა ცოტათი დაბოხებული მაგრამ საყვარელი ხმა რომ მოესმა ...
...
-როგორ ხარ ძეტკა?-აზრზე ვერ მოვედი რა ხდებოდა და დაუფიქრებლად ვუპასუხე...
-რავი ამ დილა უთენია რა დამემართებოდა ?
-თუშეთში მივდივართ რა და ხო წამოხვალ შენც ?
-აუ რავი არვიცი-ცოტა აზრზე მოსულმა დათოს ხმა რომ ვიცანი გამიკვირდა...
-რატო დასვენება ხო გაქ ?
-კი
-ხოდა წამო რა 2 საათში გამოგივლით
-კიდე ვინ მოდის?
-ჩვენები -გამითიშა არაფფრის თქმა არ დამაცადა...
15 წუთში ისევ დარეკა ტელეფონმა ..
-ხო დათ?!
-მე ვარ გოგო -ჩამყვირა სალომემ ...
-ხო გისმენ -ნახევრად მძინარე ვბუტბუტებდი..
-აეგდე ახლა და ჩაიცვი...
-ჰა? რატო?
-არ მოდიხარ?
-არა მეზარება, მარა შენ საიდან ?ვინ გითხრა რო თუშეთში მივდივართ...
-ო მიდი ახალა მაგენი დრო სადა.. შენ რო არ გახსოვარ სიძეს ვახსოვარ..
-აუფ ..-ამოვიბუზრუნე ,თავი წამოვყავი და ტანსაცმლის ჩაყრა დავიწყე... თბილისში სიცხე პიკს ახწევდა ამიტომ თხელი ტანსაცმელები ჩავალაგე და დარჩენილი ნახევარი საათიც და თუშეთამდე მისასვლელი გზა ჩემს პლეიერთან ერთად გავატარე
-აუ ტრადიციები იცით ვაფშე რამე ?
- არა რა ტრადიცკები
- ისეთი რამე რო ქონდეთ გვეცკდინებოდა
მთელი დღის დამღლელი მგზავრობის შემდეგ ჩავაღწიეთ...
ლამაზი ადგილი იყო, ჩემთვის მითუმეტეს ზღვას ყოველთვის მთა მერჩივნა...
ეს დიდრონი კოშკები ძლიერად რომ იდგენენ მიწაზე და არემარეს სიამაყით გადმოჰყურებდნენ, თავსაც ამაყს გაგდძნობინებდა ასეთი ბუნების პატრონი რომ იყავი და ეს სილამაზე შენ სამშობლოს ეკუთბნოდა, ახლა მივხვდი რატომ იყვნენ მთის პოეტები გადარეულები და რა აწერინებდა იმ დიდებულ ნაწარმოებებს , მეც მომივიდოდნენ ჩემი მუზები რომ არა მასპინძლის შეძახილი
-მოხვედით- ქალი თუშურად უქცევდა და ზოგ სიტყვას ვედც კი ვიგებდი მისი საუბრიდან ...
სახლში შეგვიპატიჟა,როგორც გაირკვა კაცები სამუშაოდ იყბნენ და საღამომდე მათი გაცნობა ვერ მოხერხდებოდა,ბარგი მეორე სართულზე ავიტანეთ სადაც უნდა დავბინავებულიყავით ცოტა წავიხემსეთ და წავედით დასათვაიერებლად დიდ ბირჟას ჩავუარეთ გვერდი ახალგაზრდებით რო იყო სავსე ნუ გოგონები რატომღაც არ ისხდნე ალბათ იმიტომ , რომ დასაქორწილებელი ბიჭები წარმ,ოადგენდნენ „ბირჟას“ ...იქვე წყარო მოჩუხჩუხებდა საოდანაც გოგონებს დოქით მოქონდათ წყალი... წყალსაც ჩავუარეთ და ზურგებიც კარგად ავბიხურდა ....
ეს ხანმოკლე გასეირნება იყო ასე ვთქვათ ფეხი გავშლეთ მალევე მივბრუნდით უკან..
სახლში მისულებს მასპინძლის ოჯახი სრული შემადგენლობით დაგვხვდა ყველას სათითაოდ გამოგვკითხა გვარ-სახელები და სუფრა გაგვიშალა ბევრი ვილაპარაკეთ და ისტორიებიც მოვისმინეთ...
ვხვდებოდი მასპინძლის ბიჭი რომელსაც ჯერ არ ყავდა ცოლი თუმცა საცოლე უკვე შეჩეული ეყოლებოდა ნუ აქ ხომ ასე ხდება ...თვალს არ მაცილებდა... უხერხულობისგან აღარ ვიცოსი სად წავსულიყავი და აწურილი ვიდექი კარებში... თუ მათი მონაყოლიდან ვიმსჯელებთ აქ ყველა თვის ნებაზე დაქრის თუ ფრთხილად არ ვიქნები მომიწევს თუშეთში დარჩენა, რაც ნაკლებად მინდოდა მიუხედავად მთის უზომო სიყვარულისა...
ანდრეას რა გამოეპარებოდა და მიმიხვდა გაჭირვებას...გვერდში ამიკრა და მიჩურჩულა
-ჩემთვის მემტები მარტოო- ნერვიულად გავუღიმე და მასპინძელმაც დროებით გაგვანაწილა ოთახებში რადგან სხვა ტურიატებიც იყვნენ და ერთი ოთახი მათ ქონდათ დაკავებილი ხვალ გაანთაბისუფლებდნენ იმ ღამეს გჭირვებით გვეძინა სამ გოგოს ერთ ოთახში.
მე მაინც ვერ მოვისვენე და ჯერ არ იყო მთლად გათენებული პიჟამაზე ბოტები ამოვიხვი და თუშეთში მზის პირველ სხივება შევაგებე სახე. სუსხი იყო გარეთ და მეც ხელებგადაჯვატედინებული ვიჯექი დაღმართზე სადაც კაკლის ხე იდგა ...მას მიყრდნობოლი გავყურებდი არემარეს მამლები გამეტებით ცდილობდნენ ყივილს და ალიონს აუწყებდნენ სოფელს
-ოჰ, ასე უთენია რამ გაგაღვიძა ხო კარგად ხარ ?-მასპინძლისხმა ხმა მომესმა და მეც ფეხზე წამივდექი და მათკენ მივტრიალდი
-კი მადლობთ კარგად, ასე ადრიანად იღვიძებზ აქ ყველა? - მივუთითე სოფელში მოფუსფუსე ხალხზე
- ადრე ამდგარსა კურდღელსაო ხომ გაგიგონია? მაგენი ყველანი ყანაში მიდიან ზოგი საქონლის პატრონია საქმეს რა დალევა შვილო ადრიანად თუ არ შეუდექით საქმეს რაფერ მოვასწრებთ აპა?
- ზურაბი არ მიგყავთ ?(ზურაბი მისი შვილი)
- არ ეგ თქვენ მოგხედავთ ხომ უნსა ნახოთ ეს ადგილები. აბა უკმაყოფოლოს ხოარ გაშვებთ ამ დალოცბილი ადგილიდან
-კარგით წარმატებული დღე გქონოდეთ
- გაიხარე , გაიხარე
თვალი გავაყოლე და ისევ ხის ქვეშ მოვკალათდი მხრებზე სითბო რომ ვიგდძენი ჟრუანტელმა დამიარა და ერთიანად მოვეშვი ანდრეამ ყელში მაკოცა და თავი მუხლებზე ჩამომადო
-დილამშვიდობისა
- დილამშვიდობისა- თმაში თითები ავხლართე და თავს რიტმულად ვუმასაჟებდი ან არვიცი უფრო ვუწვალებდი ამ მოქმედებაზე თვალები განაბა
-ლამაზია არა ?-იჩურჩილა და ამომხდა და საყვარელი იყო ცოტათი აბურძგნული თმით( ჩემი წყალობით ) ძილისაგან დაბუსხული და დაწითლებული ტუჩები ცოტა წვერით და ლამაზი თვალის ჭროლით შეიძლება მე ვიყავი დაელმებუილი და ასე სიმპაყიურად იმიტო მეჩვენა ,მაგრამ მარტო მე ხო არა?! წყალზე ის გასათხოვარი გოგოებიც ხომ ეპრანჭებოდნენ
- ლამაზი კია მარა ცოტა ცივა
- ჩაის დამალევინებ ?
- კი
საზარეულოში შაქარს ვეძებდი ზურიკი რო შემოვიდა
- დილამშვიდობისა
- გაუმარჯოს ზურიკო
- ჩაის ხო დალევ ზურა(მე)
- შენ უარს როგორ გეტყვი- გავუღიმე და ჩაი დავასხი მეც დავჯექი და ხელები ჭიქას მოვხვიე დაჟინებით რო მომაშტერდა ეს თქვენი ზურიკო ვინატრე შავგვრემანობა სიწითლე რომ დამემალა მაგრამ რათ გინდა თავი უხერხულობისგან ძარღვებ დაბერილი ანდრეასკენ გავატრიალე და ბრაზისაგან წაშლილი სახეს რომ გადავაწყდი მეც ავფორიაჟდი ჯერ ისედაც ანერვიულებიული
- დღეს რას გვანახებ ზურა?-ვეცადე გამენეიტრალებინა სიტუაცია
-სანახავი ბევრია უბრალოდ ცხენები საკმარისი არ მყავს ჩემიანად და თათუილის ჩავლით 8 კაცი ცხენი სულ 4- ია
- ბიჭები ქვეითად ვივლით მაგის პრობლემა არა თუ დავიღლებით არც ეგ იქნებ რთული დვეტევით რა ჩვენც-სიტყბით გამოვისა სამზარეულოში ახლად შემოსული დემე ( ანდრეას მეგობარი)

დილიდან გასულები უკვე საკმაოდ დაღლილები და ნასიამოვნებები, თუ არ ჩავთვლით თათილის ჩვენი ანდრეას აშკარა თაყვამისმცემელს( ეს ის გოგოა ზემოთ მოხსენიებული გასათხოვარი და წყაროზე მიმავალი) .
შინისაკენ მოვდიოდით წვიმამ რომ მოგვატანა ჩვენც იძულებული გავხდით სწრაფად წამოვსულიყავით ქვეითად მიმავალი ბიჭები ცხემებზე შემოჯდნენ და სწრადი ნაბიჯოთ განვაგრძეთ სიარული. გაჭენება სარისკო იყო აქ და მითუმეტეს ღამე ძნელად დასანახი იყო ის უფსკრილები ...
დაჭიმული და უხერხული ვიჯექი ცხენზე ზურიკოსთან ერთად ვცდილობდი დისტანცია დამეცვა მას რომ არ შევხებოდი არ მინდოდა კვლავაც ზემოდ აღნიშნული თუში ქალაი გავმხდარიყავი .... ხოდა ამ ხრიოკიან გზაზე ჯაყჯაყით მიმავალი ამას დართული წვიმა ართულებდა საქმეს და ზურაბთან ასე თუ ისე შეხება მაიმც მიწევდა ვხედავდი ჯმუხ სახეზე როგორ გადაურბენდა ღიმილი მაგრამ ცდილობდა არ შეემჩნია.
თათულის მალე მოუწია ჩამოსვლა რაღაც ძალიან მოეწონა ამ თავსხაში ცხენით სეირმობა ჩემგან განსხვავებით ხოდა ასე ჩამოხტა ანდრეას ცხენიდან და სამახსოვროდ ანდრეას თავსაბურავიც კი დაუტოვა
- რძალო შენც ჩამოხტი მაქედან და დაუჯექი ანდრეას ზურაბი წინ გაგვიძღვეს თუარა უმატა წვიმას და დაგილპა მეჯვარე -მეც დავყევი და რის.ვაი. აგლახით ჩამოვედი და მერე ავედი ცხენზე
ცოტა მოვეშვი საიმედოდ რომ ვიგრძენი თავი ცივ წვიმასაც აღარ ვიმჩნევდი იმ გოგოზე ვიძახდი გაუტკბა-მეთქი, მე უარესი ვარ, თურმე ანდრეას ბრალი ყოფილა ეს ყოველივე...
ის გოგოც გამახსენდა და ხასიეთიც გამოფუჭდა
-სახსოვარიც დაუტოვებია- ისე ვუთხარი თითქოს სულ ერთი ყოფილიყოა და ამ წამს შემემჩნილოს თავსაბუეავი
- სამაგიეროდ გვირგვინი არ დაუწვნია გვირილებისგან-ცოტახნიწინანდელი გამახსენა...
- მერე რა გვირილები უკვე დაჭკნა სამახსოვრო და მნიშვნელოვანი არ ყოფოლა
- არამგონია ზურაც ასე ფიქრობდეს - ზურა ხაზგასმით თქვა ეს იმიტო რო ასე მარტო მე ვეძახი - თან რაც მთავარია სიყვარული აქვს უჭკნობი
- ანდრეა სისულელეა რა სიყვარული გუშინ ჩამოვედი
-მე ნაკლები დამჭირდა შესაყვრებლად
- ნერვებს ნუ მიშლი შენს თათულის მიხედე ანდრო- ასე ესეც სამაგიერო თათულის ანდრო
-ნუ მიწვევ-წელი დაჭიმულობისგან და სისველისგან დამძიმებული და ატკიებული მქონდა
- მე შენ ? არანაირად!
-მომეყუდე არ გიკმენ შენი წელის ტკაცუნი გვერძე სოფელში ისმის ...- როგორცკი საყრდენი იგრძნო სხეულმა და ზურგმა ბედნიერებისგან გამეღიმა და კომფორტულად მოვეწყე კირში ცივი ტუჩები რომ მომედო სასიამოვნოდ დამაჟრიალდა და ტანზე ეკალმა დამაყარა. გურმანით მივხვდი რომ გაეღიმა ჩემს რეფლექსზე

შემდეგი თავი იქნება ბოლო ასე, რომ შემიფასეთ ძალიან მაინტერესებს თქვენი აზრი, მაგრამ რატომღაც კომენტარებს მიჟმოტავთ .