-გოგო ტელეფონი რომ დაქრჩა თვი რატო არ დაქრჩა?!-გაბრაზებულმა ჩყვირაა ტელეფონშ ჩემა დაქალმა.
-ნუ ღრიალებ გოგო, დავბრუნდები თბილიში და წამოვიღებ რა დიდი პრობლემა შექმენი რაა
-მოიცადე ერთწამს
-ეე მომაქცევ ყურადღებას ვჯდები უკვე ტაქსშ და მოვდივარ
-დაეტიე მანდ ბექა მოდის დღეს რუსთვშ და ჩამოგიტანს
-ძალიან კარგი რომ ამოვა უთარი დამირეკოს ტელეფონი თან მაქვს
-შენი ტელეფონი ბექას აქვს- დამცინავი და ამავდროულად გაბრაზებული ხმით მითრა
-აუ ეგ სულ დამავიწყდა მალე ცჰამოვიდეს რა იუსიცასთნ ველოდები
-რაკეტით ვერ ჩამოვა-იგივე ტონალობით მითხრა და ტელეფონი გამითიშა
ნახევა სათშ ბექაც მოვიდა გამოვართვი ტელეფონი და წამოვედ. ბექა იმ დგის გაცნობილი მყავდა მაქამდე არ მინახია არასდროს.
გავიდა ერთი თვე ბექაზე არც მიფიქრია ან რაზე უნდა მეფიქრა არაფერი მომხდარა და. ბექა იმ დგის მერე აგრ მინახია მე და ხატიამ (ჩემა დაქალმა) ვიჩხუბეთ. ერთ დღის მწე ტელფონზე უცხო ნომერი რეკავს.
-გამარჯობა-თითქოს ნაცნობი ხმა იყო
-გამარჯობათ გიცნობთ
-ტელეფონი ისევ გრჩებათ
-უკაცრავად რომელი ბძანდებით-შეშინებულმა ვკითე
-მე შენი ტელეფონის მხსნელი ვარ ხატიასგან- და გულიანად გაიცინაა
-გამარჯობა ბექა
-გამარჯობა მარი
დიდი ხანი ვილაპარაკეთ უმეტეს წილად მე ველაპარაკებოდი და მადლობებს ვუხდიდი. იმ დღეს მესიკვდილებოდა თილიშ დაბრუნება და გადამარჩნა.
-მარი
-ჰო-ძვლის ვლაპარაკბდი ძან მეძინებოდა
-ხვალ თუ მოიცლი გნახავ-თითქოს მორცხვი ხმით მითხრა
-ჰმ, ვნახოთ კაი წავედი ეხლა ძან მეძინება
-კაი ტკბი.. არც დავასრულებინე წინადადება ეგრევე გავთიშე ტელეფონი
დილით რომ მაღვიძარამ გამაღვიძა მინდოდა სადმე მესროლა მაგრამ რას ვიზამდი ვონ გაცლის ძილს სკოლა,სკოლა და კიდე სკოლა ჩველებრივი დღე იყო მაგრამ მათემატიკის მასწავლებელმა მალე გამომიშვა ჩემდა გასაკვირად სახლში წასვლა არ მინდოდა რომ მივსულიყვაი დედაჩემის ჩხუბი უნდა მესმინა არ ვიცოდი სად წავსულიყავი აი სწორედ მაშინ გამახსენდა ბექას სიტყვები და მივწერე იქ შევხვდი სადაც ტელეფონი მომიტანა. იმ ერთ დღეში ძალიან დავმეგობრდით ,ბექას ნაირი მეგობარი არ ასდროს მყოლია ერთი დღა ვიცნობ და იმ ადამიანებს აჯობა მეგობრობაშ ვისაც 9 წელი ვიცნობდი.ზუსტად ჩემნაიი ხასიათ და გემოვნება ქონდა. ძალიან კარგად ჩაიარა დღემ ბედნიერი ვიყავი რომ ბექას სახით ძალიან კარგი მეგობარი შევიძინე.ხანდახან ჩემთავს ვუბრაზდებოდი ბექას ისე შევხედავდი როგორც იმ ადამიასნ რომელიც მიყვარს.
თორმეტი სათი იქნებოდა რომ ბექამ მომწერა ძალიან გამიკვირდა სულ ხუმრობით მწერდა და მელაპარაკებოდა ეხა კი ძალიან სერიოზულად ვერ მივხვდი რა ხდებოდა და ამიტომ დავურეკე დღევანდელზე ვილაპარაკეთ რაგცა ცუდათ თქვა და არ მესიამოვნა გაბრაზებას ვერ ვმალავ ამიტომ ვეჩხუბესავით ამ ჩხუბზე გასაოცარი პასუხი მივიღე “მე მაინც მიყვარხარ” დაბნეული ვიყავი და ვკიტხე ეს წინადადება როგრ გამეგო გადატანითი მნიშვნელობით თ პირდაპირი ისევ მეგონა ხუმრობდა მაგრამ არასწორად მეგონა ვერ ვხდებოდი როგორ უნდა შეგყვარებოდა ორი ნახვით ადამიანი მაგრამ აი სად დავუშვი შეცდომა ამ სამი თვის განმავლობაშ ყოველ დღე მხედავდა ისე რომ მე ვერც კი ვამჩნევდი არფერი აგრრ მითქვამს უბრალოდ ვუთარი ხვალ გნახავ და მერე დავილაპარაკოთ თქო.

გამარჯობათ მეგობრებო!ეს არის პირველი რამ რაც ოდესმე დამიწერია.ეს ისტორი არი რელური. მართლა არ ვიცი მოგეწონებათ თუ არ და ძალიან გთხოვთ რომ თქვენი აზრი გამახატოთ და მირჩიოთ გავაგრძელო თუ არა.

მადლობთ ყურადღებისთვის!!!