თავი 3

თვალები რომ გავახილე იმდენი ხალხი მედგა თავზე მეგონა რომელიღაც ცნობილი ადამიანი ვიყავი.
- თიკო ხომ ჯარგათ ხარ?- მკითხა შეშინებულმა ლიკამ.
- კი ლიკა, ჯარგათ ვარ.- დავამშვიდე მე. ხალხმაც ამოისუნთქა და ნელ-ნელა დაშლა დაიწყო.
- ცურვა თუ არ იცი წყალში არც უნდა ჩასულიყავი.- უხეშად მითხრა ჩემმა მაშველმა და ახლაღა შევამჩნიე რომ ის ჩემს გვერდით იჯდა.
- ნიკაააააა...- თვალები დაუბრიალა ლიკამ თავის ძას.
- ცურვა კარგათ ვიცი უბრალოთ ფეხზე რაღაც მომედო და შემეშნდა.- ოსტატურად ვიცრუე მე. მანაც თავი გადააქნია და თავისი კოშკისკენ წავიდა.
- აპატიე თიკო! უბრალოთ შეყვარებულს ეჩხუბა და ეს დღეებია ძალიან გაღიზიანებულია.- თავის მართლება დაიყო ლიკამ.
- კი მაგრამ მე აქ რა შუაში ვიყავი. ასეთი გადარჩენა სულ არ მინდოდა.- ცივათ ვუთხარი მე და ჩვენსკენ მომზირალ მაშველს შევხედე რომელიც დაბღვერილი მიყურებდა. შემდეგ ლიკას შევხედე და მივხვდი რომ ჩემგან ეწყინა.- მაგრამ არაუშავს ლიკა, შენ რა შუაში ხარ. ბოდიში რომ გაწყენინე.-ვუთხარი მომბალმა.
- არაფერია.- მითხრა და საყვარლათ გამიღიმა. ოხხხხ... როგორ გავს ეს ოხერი თავის ძმას. მისნაირი სახის ნაკვთები აქვს იმ განსხვავებით რომ მას რიჟა თმა აქვს.
ცოტა ხანი ვისაუბრეთ მე, ლოკამ და მაკომ, მერე წამოვწექი და რუჯის მიღება დავიწყე. მართალია დიდათ არ მიყვარს რუჯი, რადგან თეთრი კანი მაქვს და მაწითლებს მაგრამ ლიკამ რაღაც გელი მომცა და მითხრა რომ არ დამწვავდა. მეც დავუჯერე და ახლა ვწევარ და ზაგარს ვიღებ. ვგრძნობ რომ ვიღაც მიყურებს მაგრამ არ ვიყურები მისკენ. ბოლოს დავიღალე და მეც მივიხედე, ხელში კი ნიკა შემრჩა. ისე მიყურებდა თითქოს მაშიშვლებდა. უცებვე მოვიხედე და ისევ მზეს მივეფიცხე.
- თიკოოო... დედამ ჩვენ მივდივართ და არ წამოვაო?- თავზე ნოდო დამადგა.
- კი ნოდო წამოვალ.-ვუთხარი და ნივთების მოკრეფა დავიწყე.
- აუუუუ... იყავი ცოტა ხანს კიდე რააა!-მთხოვა ლიკამ.
- არა ლიკა წავალ მე და ხვალ გნახავ.-ვუტხარი და გავუღიმე.
- აუუუ... კარგი მაშინ დღეს კლუბში წამოდი.!
- კარგი კლუბში წამოვალ, გამომიარე და.- ვუთხარი და გავუღიმე. მაკოს დავემშვიდობე და წამოვედი. ლიკამ მომწერა რომ 8 საათისთვის მზად უნდა ვყოფილიყავი. უკვე 7 საათი იყო. მალე გავემზადე. ლამაზი ვარდისფერი ფოსფორის კაბა ჩავიცვი რომელიც მუხლს აცდენილი იყო, მკერდს კი ლამაზად მიჩენდა, ასევე ზურგიც ამოღებული ჰქონდა. გარეთ გავედი და მამამ შემაჩერა.
- თინათინ სად მიდიხარ ამ ღამით და თან ასე ჩაცმული? მკითხა წარბ აწეულმა.
- დაანებე ლევან რა გინდა ბავშვისგან. შეხედე რა ლამაზია. ნუ ხარ შენ ეჭვიანი.- უთხრა დედამ სიცილით მამას და ხელები მაგრათ მოუჩირა წელზე. მათ ერთმანეთი ძალიან უყვართ. ნეტა მეც მეყვარება ვინმე ასეე?
- მადლობა დეეე... კლუბში მივდივართ მე და ჩემი მეგობრები.- ვუთხარი და ორივეს ვაკოცე. შემდეგ დაბლა ჩავედი და მანქანით ის მაშველი დამხვდა. ოხ როგორ უხდება ეს თეთრი ზედა. მის კუნთებს უფრო სექსუალურათ აჩენს. გავიფიქრე და ნერწყვი გადავყლაპე.

თავი 4

მანაც შემომხედა. თავიდან ბოლომდე ამათვალიერა და ჩაეღიმა. მე მანქანისკენ წავედი და წინა სავარძელზე მოვთავსდი. რა ვქნა მიყვარს წინ ჯდომა და. მან კიდევ შემომხედა და გაეღიმა. კლუბში მივედით. ყველა ვნახე და გადავკოცნე. ნიკაც ძმაკაცებიც გავიცანი. ლაშა და უნო. მეორეს სახელი მეუცნაურა.
- კი მარა უნო რატომ გქვია?- ვკითხე და თან გამეცინა.- ბოდიში მაგრამ მაგარი უცნაური სახელი გაქ.- ვუთხარი სიცილით.
- ვიცი ყველას ასე მოსდის.- მანაც სიცილი დაიწყო. ცოტა ხანს ვსაუბრობდით მერე გოგონები საცეკვაოდ გავიდნენ. როცა დაბრუნდნენ კოქტეილიც მოაყოლეს. კოქტეილს ვსვამდი როცა ვიღაცამ დამიძახა.
- ლოლ პოპ??? შენ აქ რა გინდა?- თავი მივატრიალე და ხელში ჩემი კლასელი შემრჩა თორნიკე. მას მოვწონვარ მაგრამ მე ისე ვუყურებ როგორც მეგობარს. მან ეს კარგათ იცის და მოეშვა ჩემთან ფლირტაობას.
- თოკოო? შენ თვითონ რა გინდა აქ?- ვკითხე გაკვირვებულმა და გადავეხვიე. მანაც ხელები მომხვია და გადამკოცნა.
- რავი გოგო დასასვენებლათ ჩამოვედით. გამიკვირდა ქ რო გნახე შენ ხო დასასვენებლათ არ დადიხარ ხოლმე. ისე გიყვარს კახეთი როოო...- მითხრა და გაიცინა.
- ხო რავი დედამ მთხოვა და.- მეც გამეცინა.- წამოდი ჩემს მეგობრებს გაგაცნობ.
- ჰჰაააიიიმეეეე... ეს რა გავიგეე..- შეიცხადა მან მე კი გაკვირვებულმა შევხედე.- გოგოოო... მაკას და ნათიას ღალატობბ?- მითხრა და ისევ გადაიხარხარა.
- ვაიმეეეეე... შენც კაი გიჟი ხარ რააა..- ვუთხარი და მეც გავიცინე.-მოკლეთ ბავშვებო ეს თოკოა იგივე თორნიკე რომელიც ჩემი კლასელი და მეგობარია. თოკო ესენი კიდევ ჩემი ახალი მეგობრები არიან. ლიკა,მაკო,ნიკა,უნო და ლაშა.- ერთმანეთი გავაცანი მათ.
- სასიამოვნოა.- ყველამ ერთხმად თქვა ნიკას გარდა ის მარტო უყურებდა თოკოს და იბღვირებოდა. მერე თოკო ჩვენ შემოგვიერთდა და ერთად გავაგრძელეთ გართობა.
- ლოლ პოპ მეცეკვები?-მკითხა თოკომ ცოტა ხნის შემდეგ.
- ლოლ პოპს რატომ გეძახის? -მკითხა ლიკამ როგორც კი რაღაცას მოკრა ყური.
- არ ვიცი ლიკა. ყველა მეგობარი ასე მეძახის და რატომ ვერ გეტყვი.- ვუთხარი და გადავიხარხარე. ნიკა კი ისევ იჯდა და დბღვერილი ხან მე შემომხედავდა ხან კი თოკოს გახედავდა.
- ახლა მე მიპასუხე ლოლ პოპ... მეცეკვები?- კითხვა გამიმეორა თოკომ.
- რავი კი.- ვუთხარი და ავდექი. ცოტა ხანი ვცეკვავდით. მერე ნიკას გავხედე რომელიც ისევ დაბღვერილი გვიყურებდა. მის ამ საქციელს ვერ ვხსნი. რატო მიყურებს ისე თითქოს მისი საკუთრება ვარ და ვღალატობ?- საკუთარ თავს დავუსვი კითხვა პასუხი კი ვერ მივიღე. კიდევ განვაგრძეთ ცეკვა სანამ ნიკა არ წამოგვადგა თავზე ხელი არ მომკი და საპირფარეშოში არ გამათრია. მივედით თუ არა ყვირილი დამიწყო.
- გოგოოოო... შენ ვერ ხარ ხო? რა გინდა ჰაა? რანაირათ ცეკვავდიი?
გაკვირვებული შევყურებდი მას. კი მარა მისი რა საქმეა მე რას გავაკეთევ?
- შენ რა გინდა მე რას ვიზავ? ვინ ხარ ვაფშე რო მაკონტროლო?- არც მე დავაკელი ყვირილი. მან ერთი ირონიულათ გაიღიმა და ახლოს მოვიდა ჩემთან.
- ვინ ვარ არაა? ახლავე განახებ.- მითხრა და ტუჩებზე დამაცხრა. მმმმმ... რა გემრიელი ტუჩები აქვს... ისეთი ვნებიანად და საოცრად მკოცნიდა დამავიწყდა რომ პირველი კოცნა წამართვა. მერე ეს რო მოვტვინე გავუძალიანდი მარა რააა? იმხელაა რო ამას როგორ შევედრები მე. კედელთან მიმიყვენა და ზედ ამაკრო. კოცნა არ შეუწყვეტია. ბარძაყებზე ჩამოიტანა ხელები და ფეხები შემომახვევინა წელზე. მე კვნესა აღმომხდა. მაშინღა მივხვდი რას ვაკეთებდი როცა მისი ხელი კაბის ქვეში ვიგრძენი. მის ტუჩებს მოვშორდი და რაც შემეძლო ხმამაღლა ვთქვი.
- რას აკეთებ გაჩერდიიიი.... გაამიშვიიი... არასწორიაა...- ვლაპარაკობდი და თან თავს მაღლა ვწევდი რომ თუჩები არ მოეშორებინა ჩემი ყელისთვის.
- რატო ლოლ პოპ... არ გინდაა? თუ თოკოს შეხება უფრო მოგეწონება?- მკითხა ირონიულათ და კოცნა განაგრძო ისევ.

თავი 5

მეც არ მინდოდა რომ შეცერებულიყო.
- რეებს ლაპარაკობ აბაა? თოკო ჩემი მეგობარია მხოლოთ.- მეც არ ვიცი რატომ ვუხსნი რამეს.
- შენთვის კი მეგობარია მაგრამ მისთვის მეგობარი ხარ?-მკითხა საშინლათ ვნებიანი ხმით. მეტი აღარაფერი მითქვამს იმიტომ რომ ლაპარაკი არ შემეძლო. ისიც გაჩუმდა და კოცნა განაგრძო. ოკანთან მიმიყვანა და ზედ შემომსვა. ფეხები კი უფრო გამაშლევინა. ბოლოს საერთოდ კაბა გამხადა. ერთიანათ შემცივდა მაგრამ სულ არ მანაღვლებდა. მკოცნიდა ყველგან ლიფიც გამხადა და ტრუსიც მიაყოლა. "რას ვაკეთებ ღმერთო? მას ხომ მხოლოდ 1 დღეა ვიცნობ მაგრამ ახლა ეს რომ არ ვქნა ალბათ მოვკვდები." ვფუქრობდი ჩემთვის სანამ ყრუ ტკივილი არ ვიგრძენი და სიმწრისგან ამოვიტირე. ცრემლები უნებურათ მომდიოდა. მტკიოდა მაგრამ მაინც სასიამოვნო იყო. ისეთი სასიამოვნო რომ ხმას ვეღარ ვიმორჩილებდი. ვკვნესოდი ბოლო ხმაზე და სულ უფრო და უფრო ვეკვროდი ნიკას რომელიც სიმატრიულად მოძრაობდა და მეც მამოძრავებდა. ბოლოს მიღებული სიამოვნება კი წინასთან შედარებით არაფერი იყო. ნიკაც ჩაცხრა და მომშორდა. იქვე სისხლის ლაქას რომ დახედა გაუკვირდა და შეკრთა. ფერები გადაუვიდა. მიხვდა რაც ქნა და თავი ხელებში ჩამალა. მეც ახლა მივხვდი და ტირილი დავიწყე. ნივთები მოვკრიფე გავემზადები და სახლისკენ გავიქეცი.