1თავი
არასოდეს იცი ცხოვრება რას გიმზადებს, თვალისდახამხამებაში შეიძლება ყველაფერი გაქრეს, თეთრი შავად გადაიქცეს, აქამდე ნაშენები თავზე ჩამოგენგრეს. ცხოვრება ერთადერთია რომელსაც შეუძლია გაგანადგუროს, გაგაცამტვეროს, და ფეხქვეშ გაგიგოს.. მაგრამ ყველაზე მტკინეული ის არის რომ დაუმსახურებლად შეიძლება უამრავი ტკივილი მოგაყენოს. არასდროს მე გონა ასეთი ცხოვრება თუ მელოდა წინ..... **************************************************************
აგვისტოს თბილი დღე იყო , მზიანი თბილი სიო ნაზად არხევდა წიფლის ხეებს, კორპუსებთან უამრავი ხალხი შეკრებილიყო, და ხეების ქვეშ სკაამებზე ჩამომსხდარიყვნენ ცდილობდნენ მზის მწველ სხივებს გაქცეოდნენ. ბავშვებისს წივილ–კივილი მოისმოდა ყველა მხრიდან, ერთმანეთს პატარა წყლის თოფებით დასდევდნენ და ერთიანად გაწუწულები დახტოდნენ აქეთ–იქეთ. ვუყურებდი და ბავშვობა მახსენდებოდა ფილმის კადრებივით ვატრიალებდი თითეულ მომენტს და არმბეზრდებოდა .. თითქოს ყველაფერი კარგად იყო მანამ სანამ ..... დაახლოოებით ოთხი საათისკენ უკვე სახლში ასვლას ვაპირებდი, რამდენიმე ვერტრფრენი შენნიშნე ცაზე, ყვავებივით წრეზე დაფრინავდნენ და არე–მარეს საგულდაგულოდ ათვალიერებდნენ, შემდეგ აფეთქების ხმა მომესმა , დავიბენი არმესმოდა რა ხდებოდა, ხალხი წივილ კივილით გარბოდნენ, ყველა ცდილობდა გაქცეულიყო და თავი უსაფრთხო ადგილას შეეფარებინა. შემდეგ ჭურვი ახლო მდებარე კორპუს დაეცა, ხალხი კიდევ უფრო დაპანიკტა.. ჭურვის ნამსხვრევები ყველგან ცვიოდა მე ერთ ადგილას ვიდექი გახევებული, ადგილიდან ვერ ვიძროდი თითხოს ფეხებში ძალა დავკარგე, შემდეგ ყველაფერი დაბნელდა და ბურუსში გაეხვა, ფეხები მომეკვეთა და იქვე ჩავიკეცე მერე კი აღარაფერი მახსოვს..... *****************

გაუსაძლისმა თავის ტკივილმა გამომაღვიძა ყურებში ექოდ ახლაც ჩამესმოდა ჭურვების ხმა, ირგვლივ მიმოვიხედე ბნელ ოთახში ვიყავი რომელსაც ერთი პატაარა ფანჯარა ჰქონდა,, წამოდგომა დავაპირე უეცრად თავბრუ დამეხვა და წავბარბაცდი, ჩემს თავს უამრავ კითხვას ვუსმევდი რა ხდებოდა ან სად ვიყავი ? ჩემი მშობლები ნეტავ როგორ იყვნენ? მე ხომ ისინი იქ დავტოვე, თუმცა მე თვითონ არვიცოდი აქ როგორ აღმოვჩნდი ან ვინ მომიყვანა. თვალებიდან რამდენიმე ობოლი ცრემლი დაეშვა მიწაზე და უკვალოდ გაქრა, იქვე კუთხეში ჩავიკეცე, კედელს ავეკარი და თავი მაგრად მივაჭირე თითქოს ასე ვცდილობდი ამომეგდო თავიდან ყველაფერი.. მინდოდა ეს სიზმარი ყოფილიყო გამოვიღვიძებდი და ყველაფერი ისევ ისევ იქნებოდა, მაგრამ არა ეს ხომ რეალობა იყო, რომელსაც ვერსად გავექცეოდი.. კარის გაჯახუნების ხმამ გამომიყვანა ფიქრებიდან, ოთახში მაღალი ფორმიანი ბიჭი შემოვიდა ,ადგილიდან არგავნძრეულვარ, შემდეგ კი ალეწილი სიფათით რუსულად რაღაც მკითხა იმის მიუხედავად რომ რუსული არცთუ ისე კარგად ვიცოდი, მაინც გავაგებინე რომ არმესმოდა მისი ენა და არც შემეძლო რამეზე მეპასუხა, ავდექი თვალაბში ჩავაჩერდი მის თვალებში მხოლოდ ზიზღი იკითხებოდა წამის მეასედში კი ქართულად ალაპარაკდა რამაც შოკი მომგვარა ..............
...........
გამარჯობათ ბავშვებო გადავწყვიტე რომ ისტორია დამეწერა.. ახალი ვარ და ძაანაც ნუ გამაკრიტიკებთ :D ბოდიშით შეცდომებისთვის, თუ მოგეწონებათ გავაგრძელებ :*