თავი 4
სეირნობა დავიწყეთ თუ არა ეგრევე კითხვები მომაყარა.
-ვიკა შეყვარებული გყაავს?
-რა შენი საქმეა?
-ხო ვთქვით,რომ ერთანეთს უკეთ გავიცნობდით ხო და მიპასუხე.
-არა,შენ?
-მყავდა,მაგრამ დავშორდი.
-ცუდია და რატოომ? თუ ძაან პირადული არაა.
-არა,უბრალოდ ვერ შევეწყვეთ და ორივემ ასე გადავწყვიტეთ.კაი ახლა მომიყევი შენზე.მეც დავიწყე ყველაფრის მოყოლა.
-საინტერესო,ცხოვრება გაქვს,მითხრა და გამიღიმა.
-ახლა შენი ჯერია ვუთხარი და მეც გავუღიმე.
-რავი რა გითხრა,ნიკა ღურწკაია,20 წლის,წარმოშობით ბათუმიდან ვარ მაგრამ სწავლის გამო თბილიში ყოფნა მიწევს დეიდაჩემთან.ვსწავლობ იურიდიულზე და ვარ მეორე კურსზე.მყავს პატარა 15წლის და ლანა,მშობლები და სხვა უამრავი ნათესავები.ასევე ჩემი არაბიოლოგიური ძმა საბა.ყველაზე მაგარი კაცი.
-შენც არანაკლებ საინტერესო ცხოვრებით ცხოვრობ,ვუპასუხე სიცილით. ასე ვსაუბრობდით იქამდე სანამ ჩემი ტელეფონის ხმა არ გაისმა.
-ხო გიო გისმენ.
-....
-ხო გითხარით სადაც ვარ.
- ...
-კაი კაი ხო დამელოდეთ მოვალ მანდ.
-ვინ იყო?
-ჩემი ბიძაშვილი გიორგი,უნდა წავიდე.
-კაი გაგაცილებ,ბიძაშვილს რომ დაინახავ მითხარი და უკან გამოვბრუნდები მითხრა სიცილით.
როგორც შევთანხმდით ისე გავაკეთეთ გიორგი როგორც კი დავინახე ეგრევე გადამკოცნა და შეტრიალდა.
-აჰა აქ ვარ.ამოვიბუზღუნე.
-სად იყავი ქალბატონო?(გიო)
-პირველი საქალბატონე არა ქალბატონი და მეორეც მერამდენედ უნდა დამისვათ ეგ დებილური შეკითხვა?
-რო გეკითხები მიპასუხე.(გიო)
-კლასელი ვნახეთქო ვაა.
-გადავამოწმებ მე მაგას.(გიო)
-რაც გინდა ის ქენი მაგრამ რა უფელბით მაკონტროლებ ერთი?ხომ არ დაგავიწყდა რომ სრულწლოვანი ვარ?
-ნუ ტლიკინებ ბევრს შენ.(გიო). ხმა აღარ გამიცია ისე წავედი სახლისკენ.
-ამდენხანს სად იყავით?(დედაჩემი)
-ამას კითხე.ხელი ჩემკენ გამოიშვირა თამთამ.
-დე კლასელი ვნახე და მაგასთან ერთად ვსეირნობდი,ამათმა კიდე სისხლი გამიშრეს.
-ვინ კლასელი?(დედაჩემი)
-აუ კლასელი რა .
-ხო და ვინთქო გეკითხები.(დედაჩემი)
-აუუ,რო გითხრა გემახსოვრება თუ რაა?
-მითხარი და მააგს მე გეტყვი.(დედაჩემი)
-მარი კიკნაველიძე გახსოოვს?არ უპასუხია ისე გავიდა სამზარეულოში.მობილური ავიღე და Fb-ში შევედი.საიტზეააა ^^ Yess ისე გამიბრწყინდა თვალები მეტი არ შეიძლებოდა.თამთა გაკვირვებული მიყურებდა.ავდექი და ჩემს ოთახში შევედი,ველოდებოდი როდის მომწერდა.და აიი სანატრელი მომენტი მომწერა
-რას შვრები?(ნიკა)
-რავი არაფერს შენ?
-მეც ეგრე,სახლში ხომ არ გაგიბრაზდნენ?(ნ)
-გაბრაზებით არა მაგრამ დაკითხვაზე ვყავდი ქალბატონ მოსამართლე დედას და უამრავი ტყუილი მოვიგონე.შენ ხარ მარი.
-ჰაჰაჰ,მეგრელობა სისხლში გვაქ ამ მეგრელებს. (ნ)
-ხოო
-რამე მომიყევი კიდევ შენზე.(ნ)
-რა უნდა მოგიყვე აბა?არაფერი არ მახსნედება.
-რავი რამე,აი მაგალითად შენს პატარაობაზე. (ნ)
-უფ იმდენს რა მომაყოლებს კარგი ხო.მოკლედ პატარაობაში ძალიან ცელქი ვიყავი,ხან ფანჯრიდან ვხტებოდი ხან რას არ ვაკეთებდი,ჩემ დას ბიძაჩემის წნევის წამალიც დავალევინე თურმე.მსუქნა ვიყავი ძაან 16 წლამდე,მერე დავიკელი.ძაან დიდი პრობლემები მქონდა სიმსუქნესთან დაკავშირებით,ოჯახში საზოგადოებაში,სანათესაოში და რავი ყველგან.ბოლოს როგორც იქნა რაღაცამ დამარტყა თავში და დავიკელი.აი სწორედ მაშინ დაიწყო,საშინელი კონრტოლი რადგან ძაან ბევრი თაყვანისმცემელი მყავდა და მყავს.მამაჩემს ამ ყველაფერზე ძაან ცუდი რეაქცია აქვს,ალბათ შინაბერა ვიქნები :დდ (ეს რათქმა უნდა ხუმრობით).მაგრამ იმ 14წლიან ტანჯვას და სიმსუქნეს დღევანდელობა ბევრად ჯობს.14 წლიანს იმიტომ,რომ 2წლამდე ჩხირივით ვიყავი.საერთოდ საზოგადოების აზრი ,ყველას აზრი გარდა ჩემი მშობლებისა,მათ აზზრსაც არ ვითვალისწინებ ყოველთვის.მაგრამ მაშინ როცა მსუქანა ვიყავი,მამაჩემი ძაან განიცდიდა ამ ყველაფერს.დავყავდი ექიმებთან ათასგვარ გამოკვლევებს მიტარებდნენ მაგრამ უბრალოდ ვიყავი მსუქანა და სხვ არაფერი დარღვევა არ მქონდა,ამის შემდეგ ამ ყველაფრის შემდეგ შემძულდა ექიმები და სასწორი.შეიძლება ითქვას,რომ მათი მეშინოდა ახლაც როდესაც სუსტი ვარ მაინც მეშინია მათი . ჩემს შობლებს დაჩემებული ქონდათ,რომ უნდა დამეკლო.ხო და დავიკელი და ამის მერე მათთან ცოტა ურთიერთობა გამიცივდა შინაგანად,ვერასდროს ვაპატიებ იმას რომ ასე გადამიბირეს თავიანთ აზზრზე და არ მაცალეს,რომ ჩემთვითონ გადამეწყვიტა როგორი ვყოფილიყავი.ოდესმე მართლა დავიკლებდი ოღონდ ჩემით და არა მათი ძალდატანებით.ეს ყველაფერი არ დამიჯდებოდა ამდენ ტანჯვად,დამცირებად და ნერვების ფასად.ყველაზე მეტად ის მიშლის ნერვებს,რომ სულ პირზე ეკერათ ჩემი დაკლება ახლა კიდე როცა დავიკელი საშინელ კონტროლში ვარ.ამ თემაზე ძალიან ბევრი გელაპარაკე და მეყო სანამ ისევ გავაგრძელე :დდ ახლა კიდე შენ მომიყევი.
-გაკვირვებული დავრჩი,არ მეგონა,რომ ასეთი მხიარული და მოჩვენებით ცივი გოგონა ამხელა ტკივილს ატარებდა,ამხელა ტანჯვას.ძლიერი ადამიანი ხარ,მაგრამ რაც არ უნდა იყოს მათ შენთვის კარგი უნდოდათ მაგრამ ვაღიარებ ცოტა ზედმეტებში გადასულან.მაგრამ ისინი რომ არა შენ ვერ გაგიცნობდი.მაგრამ მე ისეთიც მომეწონებოდი მსუქანა და საყვარელი,რაც შემეხება მე ჩვეულებრივი ბავშვობა მქონდა და არაფერია მოსაყოლი ისეთი მნიშვნელოვანი.(ნ)
-მოიცა წეღან რა თქვი?მომეწონებოდიო?
-ხო რა იყო?(ნ)
-გაურკვევლობაში ვარ,რას გავს ჩვენი ურთიერთობა?
-რას გავს და ურთიერთობას.(ნ)
-ხო მაგრამ როგორს?
-მოდი მაგაზე ხვალ ვისაუბროთ.(ნ)
-კაი.
-ხო მართლა,ხვალ ხომ აპირებ დილით ვარჯიშს?(ნ)
-არვიცი ვნახოთ.
-კაი თამარმეფის 20ში დაგელოდები დილით 7ის ნახევარზე და შენ გადაწყვიტე მოხვალ თუ არა.(ნ)
-კაი ახლა უნდა გავიდე,ძილინებისა.
-ძილინებისა.(ნ)
იმედია მოგეწონათ იაქტიურეთ და გამოხატეთ თქვენი აზრი.