-არა არ ვარგა -დამიყვირა მასწავლებელმა.-მსახიობობა თუ გინდა უნდა იშრომო.უნდა შეიგრძნო პერსონაჟი.შენ ვიღაცის გამოგონილი პერსონაჯი კი არ უნდა ითამაშო ის პერსონაჟი უნდა გახდე და შენი თავი განასახიოერო.-იმხელა ხმაზე მიყვიროდა შისისგან ლამის გული წამივიდა.
-ვეცდები გპირდებით-ძლივს ამოვილუღლუღე მე.
-იმედია .ახლა თავისუფალი ხართ მის მარიტა შეგიდზლიათ მიბრდზანდეთ.
დრამის წრეზე სიარული ჩემი მთავარი ბედნიერება იყო.ჩემი ნივთები ავიღე და გზაში ჩავფიქრდი. ნეტა ის უცნობი იისფერი ვარდებით ისევ მოვა!? ვეკიტხებოდი საკუტარ თავს.ის ხომ ჩემი ერტადერტი გულშემატკივარია.რაც არ უნდა მოხდეს მისთვის ყველაფერს გავაკეთებ.ვიბრდზოლებ რომ მსახიობი გამოვიდე.ვამბობდი ცჰემტვის.
აი სახლსაც მივუახლოვდი.როგორ მძულდა ეს ადგილი იქ საშინელი ხალხი ცხოვრობს..მე ძალიან ღარიბი ოჯახიდან ვარ.მამა ლოთია დედა კი დღე და ღამ მუშაობს რომ გვარჩინოს.
კარი შევაღე და სახლში შევედი.ერთადერთი ნორმალური ადგილი სადაც მ თავს ნორმალურად ვგრდზნობდი ეს ჩემი ოთახი იყო.ღარიბულად მოწყობილ ოთახში მხოლოდ ერთი პატარა საწოლი,მორყეული სკამი და პატარა მაგიდა მქონდა.კედელზე ჩემი საყვარელი მსახიობების ფოტოები მქონდა გაკრული.კიბეები ჩუმად ავირბინე ოთახში შევედი და კარი ჩავკეტე.საშინაო ტანსაცმელი როგორც კი გამოვიცვალე მაშინვე დავალებების წერას შევუდექი.კარგად ვსწავლობდი.მაგრამ მასჰინ ერტი სული მქონდა როდის მოვრცჰებოდი სწავლას რომ როლზე მემუშავა. 3 საატი ტავაუგებლად ვმეცადინეობდი.როგორც იქნა მოვრცჰი და პიესის კიტხვას სჰევუდექი.ამ დროს კარზე მოაკაკუნა ვიგაცამ.
-ახხ აქ ხომ სიმყუდროვეს ვერ შეინარჩუნებ
-მარიტა გააღე მე ვარ -ვიცანი დედას ხმა.ის ძალიან მიყვარდა.ჩვენ გამო ბევრს უძლებდა მაგრამ ამავდროულად სევდა მიპყრობდა და ბრაზი მერეოდა იმის გამო რომ ის საძაგელ მამაჩემს არ შორდებოდა.
-კარგი დე- ვთქვი და კარი გაავუგე.ისიც ოთახში შემოვიდა და ფოტნოსი მაგიდაზე დადო.
-დარწმუნებული ვარ არაფერი გიჭამია მთელი დღე ამიტომ სამსახურიდან საჭმელი წამოგიგე.
დედა მაკში მუშაობდა ამიტომ ხანდახან ჩემტვის გემრიელი საჭმელი მოჰქონდა.მეც გემრიელად შევექციე ჰამბურგერს,
-დე შენც ჭამე რაღაც ცუდი ფერი გადევს სახეზე.ვუთზარი და ჩაკბეჩილი ჰამბურგერი გავუწოდე.
-არ მინდა სიხარულო შენ ჭამე- მზრუნველად გმომხედა.ნუთუ ეგონა რომ ეს გაცვეტილი სიტყვები მჯეროდა.მეც არ დავნებდი და ვუთხარი
-აჰ აგარ შემიძზლია მეტს ვეღარ შევწამ თორემ კაბაში აღარ ჩავეტევი და როლს არ დამიმტკიცებენ.-ვუთხარი ღიმილით
-საყვარელო შენ ისეთი გამხდარი ხარ ილოცე რომ ის კაბა არ ჩაგძვრეს.-მზრუნველი ღიმილი დააყოლა სიტყვებს
-არა არა მართლა აღარ მინდა თან უნდა ვიმეცადინო აბა კარგად ქალბატონო ნათია.
-კარგი კარგი ხელს აღარ შეგიშლი.-ძლივს ამოილუღლუღა და ოთახიდან გავიდაა.
იმედი მქონდა რომ შეწამდა თორემ ამდენი ნერვიულობისგან ისედაც დასუსტებული დედა თანდათან უფრო და უფრო ქრებოდა,მე ეს ძალიან მაშინებდა ის ხომ ერთადერთი იყო ვინც ასე ძალიან მიყვარდა.
---------------------------------------------------------------------------------------------------ბექა
მუშაობა საქმე ეს ერთადერთია რაც მამაცემთან მაკავშირებს.უეცრად დედას სიტყვები გამახსენდა.“ბექა მამას უნდა დაუჯერო თუ მოინდომებ ქავტარაძეების ოჯახის წევრი გახდები“
მეგონა ყველაფერი კარგად მიდიოდა მაგრამ ახლა ეწვი რატომ მეპარება?
ახლა მინდა რომ ჩემი ცხოვრებით ვიცხოვრო.ის გოგონა ისე ცდილობს რომ ყველაფერი გამოუვიდეს. მე მისი მჯერა...
ღმერთო რა მემართება მინდა თავი დავიმორჩილო მაგრამ არ გამომდის.
ნეტავ თუ ვახსოვარ.ან ვარდები თუ მიიღო.მასზე ფიქრები რატომ არ მაძინებენ.
=====================================================მარიტა
გუშნ მთელი ღამე არ მეძინა.როლზე ვმუშაობდი.თან იმ ბატონზე ვფიქრობდი იისფერი ვარდებით.წარმოვიდგენდი რომ ის მიყურებდა.ეს მე იმედს მადზლევს.უკვე დიდ თეატრში მივდიოდი იქ რეპეტიცია ჰქონდა ცემს დასს.
-რაა რას ქვია გადაიდო რაღაც სეცდომაა -მომესმა მასწავლებილის ყვირილი ფოიეში
-არა ქალბატონო არანაირი სეცდომა .............

გავაგრძელო?