ისინი ერთმანეთს შეხვდნენ მაშინ როდესაც ორივეს ყველაზე მეტად უჭირდათ, მაშინ როდესაც ორივეს რაღაც ახალი სჭირდებოდათ ხოდა აი ასე ერთ დღესაც ორივე გამოყვა პეკინის გრძელ და დაუსრულებელ ქუჩას, ქუჩას სადაც ხალხი ნაკლებად მოძრაობდა,ქუჩას დასაც რამდენად გასაკვირიც არუნდა იყოს ფოთლების შრიალიც კი ისმოდა.. ისე ჩაუარეს ერთმანეთს ზედაც არ შეუხედავთ ერთმანეთისთვის, ისინი ხომ ფიქრში იყვნენ გართულნი,მათი ფიქრები დედამიწიდან ძალიან შორს იყო, მათმა ფიქრება შელეს სხვა გალაქტიკაში შეღწევა და დაეტაკნენ ერთამანთს როგორც ორი ასტეროიდი, ამდროს კი ორივემ ერთდროულად გაიხედა უკან და შეხედეს ერთმანეთს! უცნაურად მომღიმარი სახეები შემოატრიალეს და ქუჩას გაუყვნენ.. თითქოს არაფერი მომხდარა მაგრამ ეს ხომ ჯერ იმ არაფრის დასაწყისი იყო, მათ ფიქრებში მათდა უნებურად დაიწყო ფიქრი ერთმანეთზე, ამდროს გოგონამ თავი გააქნია და თქვა სისულელეა მხოლოდ თავისთვის ჩაიბუტბუტა, ბიჭმა კი ცას ახედა და თქვა რატომაც არა... მოტრიალდა დააპირა იმგზით წასვლა საითაც გოგონა წავიდა თუმცა უკვე გვიანი იყო.. პეკინის დაუსრულებლად გრძელ გზაზე ის აღარ ჩანდა.. მოტრიალდა ხელი ჯიბეში ჩაიწყო და გზა გააგრძელა, თითქოს უკმაყოფილო იყო მაგრამ მისთვის ცოტა გაუგებარი იყო ეს ყველაფერი. ის დღე ძალიან გაიწელა მზე მთვარემ შეცვალა, ვარკვლავებმა გამოჩენა დაიწყეს, გოგონა ისევ გამოუყვა პეკინის გზას,რომ სახლსი დაბრუნებულიყო,ბიჭს კი არც კი გახსენებია სახლში წასვლა ერთ ეზოში დაჯდა საიდანაც ძალიან ლამაზი ხედი იშლებოდა ცაზე.. დიახ დიახ ცაზე.. ლამაზად მოჭედილი ვარსკვლავები რომლებიც რაღაცას ამცნობდნენ მას... გოგონა სახლს მოუახლოვდა და დაინახა ეზოში მჯდარი ბიჭი..
-მივიდე? აარა არა სისულელეა,ისხმ სრულიად უცნობია ჩემთვის.. არმივალ არა წადი სახლში... უბრძანა ტვინმა თუმცა გული მაინც ბიჭისაკენ უწევდა... კარგი მივალ! მაგრამ რაცმოხდება იცოდე ერე არინანო... ახედა ცას და ვარკვლავებს, ღმად ჩაისუნთქა ჰაერი შემდეგ ამოისუნთქა და მივიდა..|
-რალამაზია არა?
-უკაცრავაააად? ბიჭი გაოგნებული უყურებდა
-ცა, ვარსკვლავები, სუფთა ჰაერ.. კარგი ადგილი შეგირჩევია აქედან ცა ულამაზესია
-ხოოო?
გოგონას გაეღიმა
-და შენ აქ რაგინდა? ბიჭი გონს მოვიდა
-მე, მე დაიბნა არიცოდა რაეთქვა მარამ გაახსენდა რომ ძალიან არუნდა დაბნეულიყო და გამბედავად თქვა: მე აქ ვცხვორობ,ეს კი ჩემი ყველაზე საყვარელი ადგილია..
-იცი სულაც არმინდოდა შენვის ადგილის წართმევა
-ჰაჰაჰ, ეგ სულაც არმიფიქრია..
-რაგქვია? თუ საიდუმლოა
-ჟენია
-მე ვასიკო
სიცილი ერთდროულად დაიწყეს.. მაგრამ მალევე მოჰყა უხერხული სიჩუმე..
-არ დაჯდები?
-მე,მაგვიანდება უნდა წავიდე სხვა დროს იყოს..
-კარგი როგორც გინდა თუ წინააღმდეგი არიქნები, მე შენს ადგილას დავრჩები..
-დარჩი..
-ნახვამდის
-კარგად..
-და სახელს მაინც არმეტყვი ხო?
-მარიამი..
გოგონა მოტრიალდა და წამოვიდა ბიჭმა კი ისევ ახედა ცას,შეხედა ვარსკვლავებს და გაიმეორა მარიამი..... (გავაგრძელო?)