ყველაფერი თვალის მომჭრელად კაშკაშებდა.ირგვლივ მხოლოდ სინათლე იყო.სინათლიდან გამოიკვეთა ლანდი,რომელიც მას უახლოვდებოდა.
-რომელი ხარ?-სამი უყურებდა ლანდს რომელიც მისკენ მოემართებოდა და სახე თანდათან იკვეთებოდა.-მამა?-გაკვირვებული და გახარებული შესცქეროდა კაცის მომღიმარ და გაბადრულ სახეს.მისკენ გაემართა და მკერდზე მიეკრო.კაცმაც ხელები შემოხვია და შვილი გულში ჩაიკრა.-ნუთუ ეს შესაძლებელია.მესიზმრება?-გოგონამ მამას თვაელბში ჩახედა.-თუ მოვკვდი?-კაცმა გაუღიმა შვილს თავზე ხელი გადაუსვა და შუბლზე აკოცა.
-ჩემო პატარა უნდა დაბრუნდე.
-არ მინდა წასვლა.აქ დავრჩები შენთან-ისევ მკერდზე აეკრო გოგონა.
-არაა უნდა წახვიდე.-ხელები მაგრად შემოხვია შვილს გულზე მიიკრა.
ექიმი ცდილობდა დეფიბლირატორის მეშვეეობით მისი გული აემუშავებინა,თუმცა აპარატი ჯიუტად აგრძელებდა წრიპინს და სწორი ხაზი არ იცვლებოდა.
-ჩაწერეთ გარდაცვალების დრო 7:35 წუთი.-ექიმა თქვა უემოციოდ და დეფიბლირატორი მაგიდაზე დადო.ექთანმა სამის თეთრი ზეწარი სახეზე გადააფარა.ნიკი ფანჯრიდან შოკირებული იყურებოდა.მუხლები მოეკვეთა და იქვე ჩაიკეცა.ექიმი კარებისკენ შეტრიალდა.აპარატი უნდა გამოერთოთ,თუმცა უცებ სწორ ხაზს ტეხილი გაუჩნდა.
-ექიმო-შეყვირა ექთანმა.სასწრაფოდ თეთრი ზეწარი გაადააძრო გარდაცვლილს.-გულის ცემა დაბრუნდა.-აპარატის წრიპინა ხმა ოთახის გარეთ ჩაკეცილ ნიკს ყურებში ჩაესმა.ფეხზე უცებ წამოვარდა სახეზე ტკივილი,მადლიერება და სიხარული ერთმანეთში მონაცვეობით ეხატებოდა.
ექიმმა ღიმილნარევი სახით შეხედა,ახლახანს ეს ლამაზმანი სიკვდილს გამოექცა.დერეფანში გავიდა იმ სკულტურასთან,რომელიც ფანჯარაზე მიყრდნობილი მოცინარი წყლიანი თვალებით შეყურებდა პაციენტს.
-გილოცავთ!-მომღიმარმა ხელი დაკრა მხარზე თანაგრძნობის ნიშნად.
-გმადლობთ ექიმო.-ნიკმა ხელი მხარზე დაიდო,სადაც ექიმის ხელი იდო.-შემიძლია,რომ შევიდე.
-ახლახანს მძიმე მდგომარეობაში იყო პაციენტი ასე,რომ ჯერ ვერ შეგიშვებთ.
-ძალიან გთხოვთ სულ ცოტახნით შევალ.
-კარგით,ექთნის გამოსვლის შემდეგ,რომცა მორჩება ყველაფერს.მის მდგომარეობას თუ შევხედავთ წეღანდელი მდგომარეობისგან განსხვავებით მისი მონაცემები დამაკმაყოფილებებლია.შესაძლებელია ნებისმიერე წამს მოვიდეს გონს,ვფიქრობ,რომ თვალების გახელისას ყველაზე ძალიან თქვენი ნახვა გაუხარდება.-კიდევ ერთხელ გაუღიმა ნიკს და გატრიალდა.ნიკმაც მადლობის ნიშნად გაუღიმა.ექთანმა პროცედურები დაასრულა და ოთახიდან გამოვიდა.ნიკმა ისევ დაიკავა ადგილი სკამზე სამის საწოლის გვერდით.მისი ხელი ისევ ხელებში მოიქცია,თავი დახარა და ხელებზე ნაზად აკოცა.
-მადლობ,რომ არ დამტოვე და დამიბრუნდი.-ნიკი სკამიდან წამოიწია მარჯვენა ხელი მის მარცხენა მხარეს ლოყას ჩამოუსვა,შემდეგ ცერა თითი მის ტუჩებზე გადაატარა და დაეწაფა მის ტუჩებს.შემდეგ კი ჩუმად ჩასჩრჩულა-მიყვარხარ.
-შეგიძლია კიდევ ერთხელ მითხრა,რომ გიყვარვარ და კიდევ ერთხელ მაკოცო?წეღან კარგად ვერ ვიგრძენი-გოგონამაც ჩასჩურჩულა ყურში,რომელიც ჯერ კიდევ მის ტუჩებთან ახლოს იყვნენ.მისი ხმის გაგონებაზე სახე გაებადრა ნიკს და ისევ მის ტუჩებს დაეწაფა შიგადაშიგ კი რამდენჯერმე გაიმერა „მიყვარხარ“.
ამ ბედნიერმა წუთებმა მანამდე გასტანა სანამ სამის წამლების ზემოქმედებისგამო არ ჩაეძინა.ნიკს მისი ხელი ისევ ხელში მოექცია და მიძარეს შეჰყურებდა.ჯიბეში მისი ტელეფონის ვიბრაციის ხმა გაისმა,ხელი ნელა გამოაცალა ხელიდან და ოთახიდან გავიდა.
-ნიკ ვიპოვე-გაისმა გოგონას ხმა ტელეფონში.
-მადლობა როზალი.მისამართი ტელეფონში გადმომიგზავნე.
-უკვე ვაგზავნი.ნიკ..
-რა მოხდა?
-ფრთხილად იყავი კარგი.არ მომწონს,რომ მარტო მიდიხარ.ხომ არ აჯობებს,რომ ვინმემს ვუთხრა.
-არაა.ხომ გაგაფრთხილე,რომ არავის ეტყოდი.ფრთხილად ვიქნები.
-სამანტა როგორაა?
-საბედნიროდ გონს მოვიდა,მაგრამ ახლა სძინავს ისვენებს.წამლების ზემოქმედების ქვეშაა.მადლობა როზალი დახმარებითსვის.
-მზად ვარ ძმას ყოველთვის დავეხმარო.-ორივემ ყურმილი გათიშეს.ნიკი დერეფანში ემთან გავიდა.
-ნიკ ექმიმმა მითხრა,რომ...-სათქმელი ვეღარ დაასრულა ცრემლებმა დაასწრეს.
-უკვე ყველაფერი კარგადააა-მოეხვია გოგონას.-ახლა ჩაეძინა.მე უნდა გავიდე ცოტახნით.ვიცი თხოვნა არ მჭირდება,მაგრამ მაინც მიხედე-შეღიმა გოგონას-და დამირეკე აუცილებლად თუ რამე მოხდება.საქმეს მოვრჩები თუ არა ეგრევე მოვალ.
-კარგი ნიკ.
სავადმყოფოსთან ტაქსი გააჩერა ჯერ თავის მანქანასთან მივიდა და იმ ადგილისკენ გაემართა.ფურგონი ძველ შენობასთან იდგა.მანქანა შენობასთან აზლოს გააჩერა,იარაღი მოიმარჯვა და ახლოს მივიდა.შიგნით ორი ახალგაზრდა იყო,რომლებსაც ნიღბები ჯერ კიდევ ეკეთათ თავზე იმ განსხვავებით,რომ ახლა მათ სახეს არ უმალავდა.
-სწრაფად ხელები მაღლა-შეყვირა და იარაღ მომარჯვებული მათ მიახლოვდა.არც ერთი აპირებდა დანებებას.ერთ-ერთმა იარაღისკენ ხელი წაიტანა ნიკმა კიი მხარში დაჭრა,მეორემ კი იქაურობა სასწრაფოდ დატოვა.ნიკი დაჭრილს მივარდა.
-ხმა ამოიღე და თქვი ვის დავალებას ასრულებ.-დაჭრილია ტკივილისგან ღრიალებდა.
-წადი შენი-შეიკურთხა დაჭრილმა.ნიკმა ჭრილობაზე თითი დააჭირა ის კი კიდევ უფრო აღიალდა.
-კარგი,კარგი გამიშვი ნუღარ აწვები გეტყვი-ნიკმა ოდნავ აუშვა თითი.-ჩვენ უბრალოდ დავალებას ვასრულებდით.თქვენთვის უნდა გვესროლა და უნდა დაგვეჭერით,თქვენი მოკვლა არ გვქონდა დავალებული.მითუმეტეს იმ გოგონას მოკვლა არ გვინდოდა,რომ არ გადაგფარვოდა არაფერიც არ მოხდებოდა.ნუ მხოლოდ შენ დაიჭრებოდი არა სასიკვდილოთ-ბინძური ღიმილით აღსასვსე მზერა ესროლა ნიკს.
-გააგრძელე თქვი ვის ბრძანებას ასრულებდი...-
-დარწმუნებული ვარ კარგად იცნობთ დანიელ გარსია.მან გადაგვიხადა ფული,უფრო სწორედ მისი სახელით გადაგვოხადეს ფული.-ნიკს სისხლმა თავში აასხა.აღარც დაჭრილი ახსოვდა და აღარც არაფერი.იქვე მიატოვა და მანქანისკენ გაემართა.ჩაჯდა და ადგილს მოსწყდა.
-****
-შესახვედ ოთახში შემოიყვანეთ სასწრაფოთ პატიმარი 407.
-ახლავე.-მცველი პატიმრის მოსაყვანად წავიდა,ნიკი კი ოთახში იცდიდა,როდის შემოიყვანდნენ.-სადღაც ხუთი შემოვოიყვანა მცველმა პატიმარი 407.პატიმარმა მის დანახვაზე შებორკილი ხელები თეატრალურად შემკრა მაინც ერთმანეთს და მაღლა აღმართა.
-ჩემო ძვირფასო მეგობარო.ვხედავ კატასავით ცხრა სიცოცხლე გაქვს.შენს დაჭრასაც კი ვერ ახერხებენ.მითხარი რაშია შენი საიდუმლო.
-შე -ნიკმა ვეღარ მოითმინა მივარდა და მუშტი დანიელის სახეს შეენათა ტუჩიდან კი სისხლმა დენა დაიწყო.ნიკი მცველმა გააკავა,მის დასახმარებლად გარედან მეორე მცველიც შემოვიდა და ორივე ნიკს აკავებდნენ.დანიელი კი იღიმებოდა და ტუჩიდან ადმოსულ სისხლს ენით ილოკავდა.-შენს გამო!შენს გამო კინაღამ დავკარგე ადამიანი,რომელიც ჩემთვის ასეთი ძვირფასია.
-იცი ეხლა შენი სიტყვებით ძალიან გამახარე.გამიხარდა,რომ შენი გოგონა ცოცხალია.სულაც არ მინდა დედამიწას მოვაშორო ესეთი სილამაზე,მითუმეტეს ისე ერთხელ მაინც არ გავერთო.
-მოგკლავ შენ .-ისევ გაიწია მისკენ თუმცა შებოჭილმა მცველებმა არ გაუშვეს.-იცოდე ახლოს არ მიეკარო თორემ ნამდვილად მოგლავ.
-ნწუ,წნუ,წნუ..-თითი გაუქნია დანიელმა უარყოფის ნიშნად.-მოდი იმას ნუ იტყვი რასაც ვერ შეასრულებ.
-მაგასაც ვნხავთ.
-ჩემი მოკვლა,რომ შეგეძლოს ამას რვა წლის წინ გააკეთებდი,მაგრამ ვერ გაიმეტე ძმა-დანიელმა სიცილი ვეღარ შეიკავა.ნიკს კი თავში სისხლი ასხვადა.
-შენ არ ხარ ჩემი ძმა-კბილებში გამოსცრა ნიკმა.ხელები თავისუფალი,რომ ქონებოდა აშკარად გაგუდავდა საკუთარი ხელებით.
-პატარები,რომ ვიყავით მაშინ სხვანაირად ფიქრობდი.
-მაშინ შენ არ იყავი ის რაც ეხლა ხარ.ჩვენი ძმობა მაშინ დაამთავრე როცა მცდარ გზას დაადექი.
-შენ ყოველთვის ყველაფერი იოლად მოგდიოდა.აბა მე მკითხე.ჩემთვის ძვირფასმა ადამიანმა შენ აგირჩია.შენ თავშესაფარში ყველა გაღმერთებდა.მე?მე კიდევ ყველას ვეზიზღებოდი.
-ასე არ იყო.
-ერთი შენ მყავდი და შენც მიღალატე.თუმცა არც შენ შეგრჩა.
-კატიას არც ერთი არ ვუყვარდით შეიგნე მაგ თავში.უბრალოდ ორივესთან ერთობოდა.რით ვერ დაივიწყე?!
-ისე მიხარია რომ არ მოგკლეს.უკვე ვიცი რა გაგამწარებს ყველაზე ძალიან.ახლა მე ჩავდგები თქვენს შორის და ვნახოთ როგორ მოგეწონება.
-არც გაბედო.
-გავბედავ-ნიკი მისკენ გაიწია და სანამ შეაკავებდნენ მოასწრო მუშტის მოქნევა.-ჰააა ჰააა ჰაააა.მეტი არაფერი შეგიძლია.დაცვა გამიყვანეთ ჩემს საკანში სასწრაფოდ.-გასვლისას დანიელმა მოიხედა-ხოო მართლა ალბათ უკვე იცი რომ აქედან ვადაზე ადრე გამოვდივარ.ჩვენი ლამაზმანი მომიკითხე.-დანიელი სასწრაფოდ გააცილეს იმ ადგილს ნიკმა სიბრაზისგან კედელს მუშტი მიარტყა.ციხიდან გაბრაზებული წამოვიდა ჯერ განყოფილებაში მივიდა მისი ნათქვამი გადაამოწმა.ორ კვირაში ციხიდან მართლაც უშვებდნენ.