-ბატონო გიორგი ძალიან გთხოვთ
-უკვე მერამდენედ მეორდება იგივე მერი?
-გპირდებით ეს უკანასკნელი იქნება,ზალიან გთხოვთ ნუ დამიტხოვთ,ხომ იცით რომ...
-ვიცი,ვიცი რომ ეს სამსახური ძალიან გჭირდება და არაერთხელ მაქვს მოსმენილი შენი ხვეწნა-მუდარა,მაგრამ უკვე საკმარისია,ბევრი გაპატიე. რაც გეკუთვნის იმას ბარათზე დაგირიცხავ ახლა კი კარგად იყავი მერი და მეტად აღარ დამენახო-მკაცრად გამოუცხადა ბატონმა გიორგიმ მერის და თავის კაბინეტში დაბრუნდა
მერი კი იდგა და ცრემლად ირვრებოდა,მას მართლა ძლიან ჭირდებოდა ეს სამსახური,ავადმყოფი დედა და მცირეწლოვანი და ელოდნენ სახლში,რომლებსაც მხოლოდ მერის იმედი ჰქონდათ. სხვა რა გზა ქონდა სუპერარკეტის კარები მოიჯახუნა და გარეთ გამოვიდა აცრემლებული,უნივერსიტეტში ეჩქარებოდა ამიტომაც ტაქსი გააჩერა და უხმოდ ჩაჯდა,თავს იმის უფლებას ვეღარ მისცემდა რომ ტაქსით ემგზავრა,მერი მეტისმეტად ლამაზი იყო მაღაზიის უბრალოდ მოლარესთან სედარებით,სწორედ ეს ზედმეტი სილამაზე უქმნიდა პრობლემებს,ამჯერადაც ერთ-ერთ მასზე შეყვარებულ კლიენტს რომ საკადრსი პასუხი გასცა სწორედ მაგიტომ დაიტხოვა ბატონმა გიორგიმ,ბევრჯერ გააფრთხილა მეტად აღარ განმერდეს მსგავსი შემთხვევაო,მაგრამ რა მერის ბრალი იყო? არ მოეშვა ის უტაქტო მამრი და ამანაც საკადრისი პასუხი გასცა. მეორე კურსის სტუდენტია და სხვაგან ვერსად იმუავებდა აქაც ნახევარ განაკვეთზე იყო,ქანცგამძვრალი ბრუნდებოდა სახლში,იქაც მისი გასაკეთებელი იყო საოჯახო საქმეებიც,მაგრამ ანა ჰქონდა სხვა გზა? ჯავახიშვილი როგორც ყოველთვის გადაჭედილი იყო სტუდენტებით,მერიმ თავის აუდიტორიას მიშურა და უხმოდ დაიკავა თავისი ადგილი.უცხო ენებზე სწავლობდა კერძოდ ინგლისური და ესპანური,ცოტა თურქული და რუსუიც იცოდა,მოკლედ ძალიან განათლებული გოგო იყო მერი დადიანი, მამა 12 წლის ასაკში დაკარგა და მას მერე თვითონ უწევს ოჯახის მოვლა დედის ავადმყოფობის გამო.მერის დედას მესამე სტადიის სიმსივნე აქვს თავში.მერიმაც იცის რომ დიდი ხნის სიცოცხლე აღარ დარჩენია და ეს ფაქტი ანადგურებს,მაგრამ მას პატარა ელენე ყავს მისახედი,რომელიც ჯერ მხოლოდ 8 წლისაა,დეიდა დაპირდა რომ მიეხმარებოდა ელენეს მოვლაში თუმცა ლელას,მერის დედის სურვილი იყო რომ მისი გარდაცვალების შემდეგ ელენეს მეურვეობა ტავის დას მარიკას ეთავა,მერის საშინლად არ მოსწონდა ეს ფაქტი,მაგრამ ამას იმით ამართლებდა რომ ორივესთვის ასე აჯობებდა, მერიც დასთანხმდა სხვა რა გზა ჰქონდა. დიდი მწავნე თვალები ჰქონდა,გრძელი ლამაზი წამწამები რომელიც ტუშის გარეშეც არაჩვეულებრუვად გამოიყურებოდნენ,მას არ სჭირდებოდა არანაირი მაკიაჟი,ბუნებრივად ისეთი ლამაზი იყო,რომ არცერთ ადამიანს არ დატოვებდა მისი გარეგნობა გულგრილს.გრძელი ქერა კულულები ჰონდა,სიმაღლით 1.75 იყო,მის გრძელ ფეხებს,სავსე მკერდს და ლამაზ უკანალს დაპყრობილი ჰყავდა ბიჭები.მაგრამ მერისთვის სულერთი იყო, სქელი გაცრეცილი ტუჩები ჰქონდა,მაკიაჟს თიტქმის არასდროს იყენებდა,ჩაცმითაც ყოველთვის სადად იცვამდა,არაფერი განსაკუთრებული.ყველა ეუბნებოდა,რომ მისგან არაჩვეულებრივი მოდელი გამოვიდოდა,მაგრამ სასაცილოდ არ ჰყოფნიდა მოდელის პროფესია, მერი ლექტორობაზე და კიდევ უფრო მაღალ რანგზე პროფესორობაზე ოცნებობდა,ცოტა უცნაურია იყო მაგრამ ასეა.
ლექციების ტავი არ ჰქონდა,მაგრამ არც სხვა გზა ჰქონდა,ახლა ეს მისი ერთადერთი შანსი იყო,მის სწავლას დეიდამისი მარიკა აფინანსებდა.
სახლში დაბრუნებულს ატირებული დეიდა და დახვდა
-რა ხდება მარიკა?-შეშფოთებული მივარდა დეიდამისს
-ლელა ძალიან ცუდადაა,ამ ღამეს ვერ გადაიტანს-სლუკუნებდა ქალი თან სახეს ხელებში მალავდა
მერიმ ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა და ყელში გაჩხერილი ბურთი ძლივს გადააგორა.დედის ოტახში შევიდა,საწოლზე ჩამოუჯდა და მისი ხელები ხელში მოიქცია
-გპირდები,რომ ყოველთვის საამაყო ადამიანი ვიქნები,შენი საამაყო მერი დედა,როგორც შენ გაგიხარდებოდა ისე ვიცხოვრებ,ელენეს მივხედავ და არვაგრძნობინებ უშენობას,საკმარისად ძლიერი არ ვარ,რომ ხელიდან ასე უდროოდ გამომეცალო,მაგრამ არ მაქვს უფლება ვიყო სუსტი-ბოლო სიტყვები მცირეხნიანი პაუზის შემდეგ თქვა და დედას გაყინულ შუბლზე აკოცა,თვალები მაგრად დახუჭა და ოთახიდან გავიდა.
3 დღეში ლელაც დაკრძალეს,დაცარიელებულ სახლში დაბრუნდა მერი, მხოლოდ სახლი კი არა ისიც დაცარიელებული იყო სულიერად. ელენე მარიკამ წაიყვანა და დარჩა სულ მარტო,დედის გარდაცვალება იმაზე მეტად გაუჭირდა ვიდრე თვითონ წარმოიდგენდა,მაგრამ მას გასაოცარი იმუნიტეტი ჰქონდ ატკივილზე,გარეგნულად არაფერს იმჩნევდა,ყოველთვს მაღლა ეჭირა თავიმაგრამ ამჯერად ტკივილმა დაჯაბნა და ხმამაღლა დაიწყო ბღავილი,ერთი ამოიკივლა და მუხლებით დაეცა იატაკზე. შემმდეგ კი წამოდგა ცრემლები მოიწმინდა და დასაძინებლად დაწვა,თუმცა ძილი არ მიკარებია. დილთ ქოთქოთით შეიჭრა მარიკა სახლში
-მერი კიდევ გძინავს?
-რა იყო მარიკა?-ცალი თვალი გაახილა და თვალები მოიფშვნიტა
-შენთვის კარგი ამბავი მაქვს-ფარდები გადასწია
-აბა რა ხდება?-ლოგინზე წამოჯდა და ხელი თმაში შეიცურა
-შენ ხომ ამეცადინებდი შარსან ბავშვებს?
-ხო მერე?
-ხოდა ჩემს მეზობლად არაჩვეულიბრივი ოჯახი გადმოვიდა,უკვე 2 თვეა,ძალიან შეძლებულები არიან და კერძო განათლებულ მასწავლებელს ეძებენ თავინთი 10 წლის გოგონასთვის,ხოდა მეც შენ გაგიწიე რეკომენდაცია,აბა რას იტყვი?
-მართლა?-გახარებული წამოფრინდა მერი და დეიდას მოეხვია
-ხო,ხო მართლა,დღეს გელოდება ქალბატონი თამრიკო 2 საათზე,ასე მითხრა ანაზღაურებაც შესაბამისი ექნებაო,ხოდა აბა შენ იცი არ შემარცხვინო,ჰე ადე ახლა რას მიყურებ?
-აუ ძალიან დიდი მადლობა მარიკა,აი ძალიან დიდი-მაგრად აკოცა ლოყაზე და სააბაზანოში შევარდა
სწრაფად მოემზადა და დეიდამისს გაყვა.
ელენემ დის დანახვისთანავე შეწყვიტა სანდროსთან თამაში და მერის მივარდა
-მერიკო სახლში როდის წამიყვან?
-ჩემო ლამაზო შენ აქ იცხოვრებ მარიკასთან,მეც ძალიან ხშირად მოგაკითხავ არიდარდ კარგი?-ლოყებზე მიეფერა დას და თმაგაბურძგნული სანდრო გულში ჩაიკრა
ადგილზე ნერვიულად ცქმუტავდა,თავის შესაძლებლობებში ეჭვი არეპარებოდა,მაგრამ მაინც ნერვიულობდა
-ორს აკლია 10 წუთი-წამოდგა ფეხზე
- 7 ნომერია მაგათი სახლი,აბა შენ იცი მერიკო!-დიშვილს მაგრად აკოცა ლოყაზე მარიკამ და გააცილა
მერიმ ღრმად ამოისუნთქა და ზარი დარეკა,კარები სასიამოვნო გარეგნობის,მდუდრულად ჩაცმულმა ქალმა გაუღო,ეს ალბათ თამრიკოა გაიფიქრა და ფართოთ გაუღიმა ალს,ალმაც იგივე მიმიკით უპასუხა და შინ შეიპატიჟა
-ანუ შენ ხარ მერი?
-დიახ,მე ვარ-ამაყად იდგა მერიკო
-ძალიან კარგი მერი,მე თამრიკო ვარ,გამიხარდა შენი გაცნობა,მინდა გითხრა რომ ნანახმა მოლოდინს გადააჭარბა,როგორი გარეგნობაც გაქვს ისეთივე ცოდნაც თუ გექნება ძალიან გამახარებ-გაუღიმა ქალმა
-საკუთარ თავზე ლაპარაკი ზოგადად არ მჩვევია,ამიტომაც ვედები ეს სამით დაგიმტკიცოთ,კომპლიმენტისთვის კი გმადლობთ.
-დიდი იმედი მაქვს,ალბათ გითხრა ხომ მარიკამ? ჩემი სალომე 10 წლისაა,ცოტა მოიკოჭლებს ინგლისურში,ამიტომაც მინდა რომ ამ ასაიდანვე აითვისოს.მინდა რომ თუ ყოველდღე ვერა კვირაში 4 დღე აინც იარო თუ მოახერხებთ,როგორც ვიცი სტუდენტი ხარ,დროზე და დღეებზე შენ იზრუნე,რაც შეეხება ანაზღაურებას 200 ლარს გადაგიხდი და თუ მომეწონება რეკომენდაციასაც გაგიწევ მის თანაკლასელებთან და ნაცნობებთან.-თბილად გაუღიმა თამრიკომ და სალომეს ოტახისკენ ანიშნა ხელით.
მერი სასიამოვნოდ გაოგნებული დარჩა,200 ლარიო? მოესმა ხომ? 1 ბავშვის მეცადინეობაში 200 ლარი მეტისმეტად ბევრი ხომ არარის? ეტყობა ზედეტად ხელგაშლილია ქალბატონი თამრიკო! გულგამაგრებული შევიდა სალომეს ოთახში,ბავშვმა ფართოდ გაუღიმა და თავისი ლამაზი ლურჯი თვალები მიანათა
-Wow,You are so beautiful!-შესძახა პატარა სალომემ
ამაზე ყველას გაეცინა და რა თქმა უნდა ინგლისურად დიდი მადლობა გადაუხადა პატარს და უთხრა რომ ისიც ძალიან ლამაზი იყო
-მოკლედ ახლა მტავარია თქვენ გაუგოთ ერთმანეთს,მე გავალ ხელს აღარ შეგიშლით
1 საათი ამეცადინა ბავშვი,დონე გაიგო ამის შემდეგ კი დღეებზე და საათზე შეთანხმდნენ,აღტაცებული დაბრუნდა მერი სახლში. მალე ნატუკა და ეკაც მოვიდნენ
-აბა ჩვენი ბიანკა ბალტი როგორ გვყავს?-აცანცარდა ნატუკა
-ნატუკა ჩუმად ეგდე,ახლახანს გარდაიცვალა ლელა დეიდა!-შეუღინა ეკამ და ნატუკამაც წამში მოკეტა და სევდიანი სახით გადახედა მერის,რომელიც წიგნებში იყო ჩამჯდარი
-ოე,დროებით მაინც მოსწყდი მაგ წიგნებს და მოგვაქციე ყურადღება
-ვა,მოხვედით?-გაუღიმა დაქალებს და გადაეხვია
-როგორ ხარ? გასვენების მერე აღარ მინახიხარ,ტელეფონი რატომ გავს გათიშული?
-გათიშული არ მაქვს,გავყიდე-ამოიხვნეშა მერიმ
-რა? კაი რა მერი,რატომ გაყიდე-თვალები გადაატრიალა ეკამ
-იმიტო რო ახალი კაბა მეყიდა ეკა! რატო გავყიდდდი შენი აზრით? ფული დამჭირდა ვალები გვონდა მაღაზიაში და რითი გადამეხადა? იმ ახვარმა გიორგიმ დამითხოვა,ის შტერი ზურა ამეკიდა ისევ და საკადრისი პასუხი გავეცი
-არაუშავს,აი ეს აიღე მერე მე ახალს ვიყიდი-თავისი ტელეფონიდან კარტა ამოიღო და გაუწოდა მეგობარს
-მეღადავები?-თვალები გადაატრიალა მერიმ
-არა,აი ვაბშე არა,მე მინდა რომ ეს ტელეფონი აიღო,რა იყო უკადრისობ?
-რას ბოდავ გოგო,რას ვუკადრისობ,შენს ტელეფონს როგორ გამოგართმევ თან ამაზე რამდენ ხანს ეჩალიჩებოდი მამუკას და ახლა გგონია მე გამოგართმევ? ეგრე მიცნობ?
-აუ ახლა გამომართვი თორე შენ წინ დავამტვრევ!-თვალები დაუბრიალა ეკამ
დიდი ხვეწნის შემდეგ როგორც იქნა აიღო ტელეფონი მერიმ. ბევრი იჭორავეს,ჭამეს მერიმ თავისი ახალი სამსახურის შესახებ მოუყვა გოგონებს
-ვა მართლა? ანუ მაყუთა ხალხია ხო?
-გოგო ხო,აი ძალიან მომეწონა თამრიკო,სალომეც მაგარი ბავშვია,ცოტა კი მოიკოჭლებს ცოდნაში მაგრამ ვასწავლი ეგ არაა პრობლემა,მთავარია მონდომებულია,ახლა ხელფასს არიკითხავთ? 200 ლარი!-ამაყად გამოაცხადა
-რაა? 1 ბავშვის მომზადებაში მაგდენი? აუ ჩვენც გაგვიჩითე რა გაფიცებ-ხარხარებდა გახარებული ნატუკა
ბევრი ჭორაობის შემდეგ სამივეს მიეძინადილით ფეთიანივით წამოხტნენ და უნივერსიტეტში გაანდნენ. სასტიკად დაღლილი იყო მერი შემდეგ გაკვეთილი ჩაუტარა სალომეს და დეიდამისთან წავიდა მარიკასთან.
-მოხვედი დეი?
-ხო მარიკა მოვედი და ყავას თუ არ დამალევინებ ჩათვალე უფროსი დიშვილი აღარ გყავს- ძალაგამოცლილი შემოვიდა მერი სახლში.
-ვა ეს ვინ მოსულა,როგორ ხარ მერიკო?-მისკენ ღიმილით წამოვიდა თვისი დეიდაშვილი გუგა
-მისიკვდილებული ვარ გუგა
-ჩემი ლამაზი და ნიჭიერი გოგო ხარ შენ! არა რაა მაინც რა გაგაკეთა ასეთი თამაზმა!
-შენ კიდე ცანცარებ ბიჭო? დაბერდი უკკვე-გაუღიმა დეიდაშვილს და გადაეხვია
მარიკამ სუფრა გაშალა,მარიკამ უთხრა გვიანიაო და აქ დარჩიო,სახლში წავლის თავი მართლა არ ქონდა,ოთახში შევიდა და დასაძინებლად ემზადებოდა ფანჯრიდან ჩხუბის და გინების ხმები რომ შემოესმა,ნელა მიუახლოვდა ფანჯარას და დაინახა ვიღაც ბიჭეის ბრბო,რომლებიც იგინებოდნენ და ერთმანეთს ურტყამდნენ.ფარდა გადმოწია და დასაძინებლად ჩაწვა,თუმცა ხმებმა არ დააძინა და თავზე ბალიში წამოიმხო.დილით გაბრუებულს გამოეღვიძა.მარიკამ ქოტქოთით აიკლო 1 საათზე გაკვეთილი გავსო და სახლიდან სულ კინწისკვით გააგდო.მერი ისევ მობრუნდა სახლში,შხაპი მიიღო, ტანზე უცებ გადაიცვა თხელი მაისური და ინსები ამოიცვა კედებში გაუყარა ფეხები და სველი თმებით გაეშურა სალომეს სახლისკენ,5 წუთსი უკვე კარებთან იდგა და ზარი დარეკა.დიდი ხანი აზარუნა ბოლოს კარები ვიღაც თვალებდასიებულმა ტიპმა გაუღო
-ვაა,მოდი მოდი,საღოლ კასპერაც რა ჯიგარია პახმელიაზე გაასწორებს,მოდი ტო,რას იუყურებ-გამოეცალა გოგონას რომ სახლში სემოსულიყო
მერი გაოცებული და დაბნეული უყრებდა ბიჭს რომელიც ვნებიანად ათალიერებდა
უხმოდ შევიდა სახლში,იფიქრა ხომ არ სემეშალა სახლიო,მაგრამ გარემოს რომ მოავლო თვალი მიხვდა რომ სწორ მისამართზე იყო
-მოდი მოდი, შხაპს მივიღებ და ჩამოვალ,შენ აქ დამელოდე,ან მოიცა ერთად ხო არ მიგვეღო შხაპი?-ზელზე ხელები მოხვია
მერი ფეთიანივით გახტა გვერდზე
-რაა? რეებს კადრულობ?!-თვალებში ცეცხლი ჩაუდგა
-ჰაა? მეღადავები? კარგი რაა რადროს ტავის დაფასებაა მოდი აქ-ისევ წაეპოტინა წელზე
-გამიშვი დეგენერატო შენ ვინ გგონივარ?-ეჯაჯგურებოდა
-ვინ და ბ*ზი-თავხედურად ჩაიღიმა
-რაა? როგორ ბედავ? მე სალომეს ინგლისურის მასავლებელი ვარ!
-მოიცა,მოიცა რაა? აუუ ჩემიი,მეთქი კასპერას გოგო ხარ,კაი ტოო მაპატიე არვიცოდი-ხელები მაღლა აწია
-უსირცხვილო და უნამუსო ხარ!-კარებისკენ წავიდა მაგრამ ამ დროს სალომე და თამრიკოც დაბრუნდნენ
-უი მერი უკვე მოხვედი? გადამავიწყდა გაფრთხილება რომ დღეს ექიმტან მყავდა სალომე,დიდი ხანია აქ ხარ? დათო სახლში რატომ არ შეიპატიჟე? აქ რატომ დგახართ?
-აუ თამრიკო გასკდა თავი-პირში სიგარეტი გაირჭო და თავი მოიექა
თამრიკომ უამრავი ბოდიში მოუხადა მერის,მასაც სხვა რა გზა ჰქონდა გაკვეთილი უხმოდ ჩაატარა,თუმცა სულ მომხდარი და უტაქტო დათო ედგა თვალწინ
როგორც იქნა დაამტავრა გაკვეთილი და კარებიკენ გაეშურა.ამ დროს ის თავხედი შეეჩეხა
ალმაცერდა გადახედა მერიმ და მხარი გაკრა
-ეი ეი გოგო წესიერად ტო,არ გამიტანა-ახარხარდა დათო
-უტაქტო!-ჩაილაპარაკა მერიმ და სახლიდან გავარდა
ნატუკამ დაურეკა და კაფეში მოდიო უთხრა,ამასაც გულის გადაყოლება უნდოდა და წავიდა
-ვაა,ბიანკაც მოსულაა-აღადავდა ლევანი
-აუ ლევან,შენღა მაკლდი ახლა რა!-ხელი აიქნია მერიმ და გოგონები გადაკოცნა
-ლამაზო მოხვედი?-თვალი ცაუკრა ეკამ და მის გვერდზე გამოუყო ადგილი
-ყავა მომიტანეთ ოღონდ მაგარი!
-რა მოხდა?
-ბო*ზს ვგავარ?-სრული სერიოზულობით დააბრეხვა კითხვა მერიმ და ბავშვებს გადახედა
-აა?-ლუკმა გასაცდა ლევანს და ნატუკას
-რეებს ბოდავ გოგო
-ეე რა მოხდა გოგო?-დასერიოზულდა ლევანი
-რა და ჩემი მოსწავლის უტაქტო უზრდელ ძმას ბ*ზი ვეგონე წარმოგიდგენიათ?
-მაგის დედას...-წამოენთო ლევანი
- დაწყნარდი ლევან,მოვუგვარე უკვე
-მაგას ვინმეში ხო არეშლები?
-კარგი შენკიდე რა დაგემართა რა დაწყნარდი-შესჩივლა ძმას ეკამ
-მერე გოგო?
-მერე და გავეცი საკადრისი პასუხი
-დგენერატი
საღამოს ლევანმა გოგონები თავის რესტორანში დაპატიჟა,მერიმ რა არ მოიმიზეზა,მაგრამ მაინც დაითანხმეს გოგონებმა.8 საათზე უკვე რესტორანში უნდა ყოფილიყო,კარადიდან მოკლე შავი ტანზე მომდგარი კაბა გადმოიღო,მაღალქუსლიანი შუზები ამოიცვა,თმა კოსად დაიხვავა,თვალებზე ლაინერი წაისვა და ოდნავ ტუშიც,ტუჩები კონტურით შემოიხაზა და კანისფრი კონტური გადაისვა,სარკეში რომ ჩაიხედა ნამდვილი საოცრება იყო, წარმოუდგენლად ლამაზი იყო მერი,ნამდვილ ქალღმერთს გავდა,უნაკლო იყო,საგულდაგულოდ რომ გეძებნათ მაინც ვერ უპოვიდით რაიმე ნაკლს.თავში არასდროს ავარდნია სილამაზე,ხანდახან აწუხებდა კიდეც ზედმეტი ყურადღება. ყოველთვის უბრალოდ იცვამდა ახლაც ხომ არაფერი ეცვა განსაკუთრებული,მაგრამ იმდენად ლამაზი იყო რომ უბრალოსაც არაჩვეულებრივს და ვიდიანს ხდიდა. როგორც იქნა ლევანმა გამოუარა,როცა მერიმ კარები გაუღო ყბა ჩამოუვარდა ლევანს
-არგი რა ლევან გამოფხიზლდი ეხლა,შენკიდე რა გჭირს ბაღის ასაკიდან მხედავ და რით ვერ შემეჩვიე-სიცილით უთხრა მეგობარს და გადაეხვია
-იმენა უნამუსო ვიყო შენზე ლამაზი ქალი თუ მენახოს-ისევ გაოგნებული უყურებდა
-კარგი ახლა,გეყოფა,ჰა წამოდი თორემ ამიკლო უკვე შენმა დამ
ხელკავი გამოსდო ლევანს და რესტორანში წავიდნენ.ისევ ისე როგორც ყოველთვის მისმა გარეგნობამ მიიპყრო ყველა კაცის მზერა და არამარტო კაცის
-ყველა შენ გყურებს-გადასჩურჩულა ეკამ დაქალს და უჩქმიტა
-კარგი გოგო მეტკინა-სიცილით იგუდებოდნენ
იქ ყოფნა სასტიკად მოსწყინდა,რესტორანში ხორხოცით შემოლაგდნენ "ბაბულიკა" ბიჭები. ლევანიც მათკენ წავიდა და მიესალმა ბიჭებს.
-ჰეი ბარბი ისევ შენ?-უკნიდან მოესმა ნაცნობი ხმა
-უკაცრავად?-გაოცებული მიტრიალდა და ხელში დათო შერჩა
-ვერ მიცანი?-კინაღამ გადატყა დათო ისე იგრიხებოდა და ტან პირში სიგარეტი ჰქონდა გაჩრილი,შავი როლინგის ყელი მაგრად მოეჭირა კისერზე,ცალი ხელი კი თავის ფართხუნა შარვლის ჯიბეში ჰქონდა ჩაყოფილი,სახეზე როგორც ყოველთვის საზიზღარი,ირონიული ღიმილი დასთამაშებდა,რაც უნდა ვაღიარო რომ ძალიან სიმპატიურ ბიჭს უფრო სიმპატიურს ხდიდა,ნაცრისფერი თავლები მუდამ ეშმაკურად უციმციმებდა.შავი თმები დაბალზე ჰქონდა დაყენებული,მისი ნაცრისფერი თვალები საშინლად უხდებოდა თავის შავგვრემან კანს.
-ყველგან სენ როგორ ხარ?
-რასიზამ,სიურპრიზებით ვარ სავსე-თვალი ჩაუკრა
-დავით,ძმა აქეთ დავჯდეთ წამო ტოო-ხელით ანიშნა ვირაც ტიპმა
-ჰოო მოვდივარ კასპერ-მერის ვნებიანი მზერა მოავლო და ბიჭებთან წავიდა
გოგოებს უთხრა ვინ ც იყო ეკა კინაღამ გადაირია
-რას დააღე გოგო პირი,მხარი გაკრა ნატუკამ ეკას
-გოგო ეგ კასპერას ძმაკაცია?
-ჰო მერე?
-რა მერე ქალო,გიჟები არიან ეგენი,წამოდი იმ სახლიდან აღარ მიხვიდე მანდ,აი მაგ დათოს რო უყურებ 2 კაცი ყავს დაჭრილი თან სასიკვდილოდ,არ გაბედო და ხმა აღარ გასცე გოგო,5 წელი ციხეში იჯდა,საშიშები არიან მერი.
-აი სულ ფეხებზე ვინარი და სად იჯდა,მთავარია ფულს მიხდიან მე და დანარჩენი არ მაინტერესებს-თამამად განაცხადა მერიმ და ამაყად გადახედა გოგონებს.
ცოტახანში ვიღაცამ ცეკვა შესთავაზა
-არ ვცეკვავ-თავაზიანად უპასუხა
-ერთი ცეკვა არაფერს გავნებს
-უკვე ვთქვი რომ არ ვცეკვავ-ეცადა სევ ტავაზიანობა შეენარჩუნებინა
ირგვივ მიმოიხედა ყველა ცეკვავდა ლევანიც არსად ჩანდა
არ მოეშვა ტიპი,მაჯაში ხელი წაავლო
-შენ გგონია რახან ლამაზი ხარ არავის უნდა ეცეკვო? რო გეუბნები ადექი და მეცეკვა გოგო!
-უკვე გითხრა რო არუნდა ცეკვა-უკან გატრიალებულს ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი დათო შერჩა
-შენ ვაბშე ვინ ხარ?
-ხელს თუ არ გაუშვებ ცუდად გამიცნობ იცოდე-ისევ აუღელვებლად განაგრძობდა უგულავა
-გეყოფათ! გამიშვი შენ კიდე ხელი!-დაეჯაჯგურა უცნობს
თვალისდახამხამებაში ახმოჩნდა უცნობი იატაკზე ცხვირგატეხილი,უგულავას ისევ კმაყოფილმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე
-ფრთხილად იყავი ხოლმე ბარბი,ახალი საათი გამაფუჭებინე კინაღამ-თვალი ცაუკრა და თავის მაგიდას დაუბრუნდა.