მალე მოვიდნენ ანა და გიო,
საღამოდ კი გავისერნეთ, საპირფარეშოში გავიდა ორი წუთით იქიდან რომ გამოვიდა ლანის ცუდად გახდა,

გამწარებული ზაზა კოკას სცემდა, ვერაფერს ვერ ხვდებოდა.. გაოგნებული იყო არაფერი ესმოდა გონს მაშინ მოვიდა როცა უკვე გაააშველეს, ზაზას ხელიდან სისხლი მოსდიოდა კოკა კი ვეღარ დაინახა

-რა რა მოხდა?-მთლიანად კანკალებდა
-ეხლა კითხულობ რა ხდება? რატო უთხარი აქ რო იყავი?-ბოლო ხნაზე ყვიროდა
-მე არაფერი მითქვია გეფიცები-შეშინებულმა ძლივს თქვა და გიოს ჩაეხუტა
-აბა წინასწარმეტყველია ის ყ** ?-არ ცხრებოდა
-კარგი ბიჭო მორჩი-გააჩერა გიომ

სახლში მივიდა რო დაწვა მაშინღა გაიაზრა რა მოხდა, ასეთი ზაზა არასდროს ენახა
-დაინახე როგორ სცემდა?-ძლივს ამოიღო ხმა
-სანამ შენ გამოხვიდოდი უნდა გენახა-აპასუხა ანამ
-ასეთ ბიჭთან მე ვერ ვიქნები -დუმილის შემდეგ თქვა
-ვერ წარმოვიდგენდი თუ შეგიყვარდებოდა
-ვერც მე,მაგრამ მართლა მიყვარს

მამისი ჩამოვიფა რუსეთიდან ამიტომ ადრე წამოსვლა მოიწია, ზაზამ წსიყვანა,გაბუყული იყო მაგრამ მალევე შეურიგდა

მომდევნო დღეები სულ ერთად იყვნენ, მაგრამ სკოლის დაწყებასთან ერთად დაიწყო პრობლემები

დედამისმა გაიგო ზაზას შესახებ და აუკრძალა , მარა მარი რის მარია მაინც ახრხებდა ნახვას, აი ზაზა კი სულ შეიცვალა სულ ჩხუბობდა,ეჭვიანობდა და სუ ეჩხუბებოდა მარის

-ჩამო შენ სახლთან ვარ-მკაცრად ეუბნება
-დედაა სახლში და ვერ გამოვალ-ჩუმად ელარაკება
-დამალვაღა გვაკლდა რა-ირიონიულად ამბობს და თიშავს ტელეფონსტელეფონს
ერე დღეს ანასთან მიდოდა, თავის კლასელი შეხვდა ერთად წავიდეთო,მარიც დასთანხმდა...

სახლს რომ მიუახლოვდნენ აივანზე ზაზა დაინახა სიგარეტს ეწეოდა ნერვიულად, ნიკას დაემშვიდობა და ანასთან შევიდა
მოკითხა და დაელოდა როდის შემოვიდოდა ზაზა,მაგრამ ალვათ არ აპირებდა.

-ზა როგორ ხარ?-მონატრებულმა ზურგზე სუსტი ხელები მოხვია
-გაგახსენდი?-ცივად მოიშორა
-რა..რას ამბობ?-დაიბნა
-რაც გაიგე-უყვირა-5დღეა არ მინახიხარ ჩემ ნახვას ვერ ახრხებ და ვიღაც პაცანა ტიპთან ერთად დაეთრევი
-კლასელია-ჩუმად თქვა
-ა-უყვირა
სწრაფად გააღო კარები და სახლში წავიდა
დედამისი ლამის გაგიჯდა როგორ თუ ჩემ დაუკითხავად სხვაგან წახვედიო,
დასაჯა სკოლიდან სახლში მოხვალ მაშინვეო, ტელეფონიც ჩამოართვა...
ბევრი იტირა მაგრამ მიხვდა რომ აზრი არ ქონდა, 1 კვირა ისე გავიდა ზაზა არ გამოჩენილა. ცდილობდა უმისობა არ დატყობოდა
იცხე ჰქონდა, ყელი ისე სტკიოდა ჩაიდ გარდა ვერაფერს ვერ ჭამდა, დედამისი სახლში არ იყო, დაურეკა და უთრა წამალს ვიყიდიო, ისიც დასთანხმდა.
არასრულწლოვანი ხარო და წანლი არ მისცეს, ისე გაბრაზდა ლამის კარგად გამოლანდზღავდა ყველას მაგრამ ზაზა შემოვიდა და იმან უყიდა

ხმა არ გაუცია ისე გამოვიდა სადრბაზოში შედიოდა ხმა რომ გაიგო
-უჩემოდ კარგად ხარ ხო?-ირონიული თან გაბრაზებული ხმით უთხრა
-შენ?-წართმეული ხნა ძლივს ამიღო
-ძაან კარგად იცი როგორც ვარ ,-თავჩუღუნულმა უთხრა
ვერაფერი ვერ უთხრა წასასვლელად მიტრილადა
-არ გიყვარვარ?-ხმამ გააჩერა
-შენ?-ისევ შეუბრუნს კითხვა
-შენ ძაან კარგად იცი რომ პროსტა შენზე ვგიჟდები
-არ გეტყობა-ამოიჩურჩულა , და ისევ შეტრილადა
-იცოდე ახლა თუ წახვედი სამუდამოდ დამკარგავ, უბრალოდ ჩემთვის აღარ იარსებებ .
ამბობდა ცივად და უგრძნობლად, გაშეშდა ვეღარ გადადგა ნაბიჯი, არ უნდოდა ადამიანის დაკარგვა რომელიც სცოვრებას ერჩივნა
შემოტრიალდა,ხმად ისევ ვერ იღებდა

-ჩამეხუტე რა-მთელი გრძნობით უთხრა ვეღარ გაჩრრდებოდა მივიდა და ჩაეხუტა
-ყველაზე მეტად მიყვარხარ-ყირში ჩაშჩურჩულს
-მეც-პირველად უთხრა...
-ჩემი ხარ მარტო ჩემი-სახეზე ეფერებოდა
-ასე ხო აღარ მოიქცევი?-ყელში ჩარგო თავი
-არაა, მაგრამ იცოდე არავისთან არ დაგინსხო,
ისრვ იგივეს გაიძახის, არ ესიამოვნს
-ცუდად ვარ, სახლში უნდა წავიდე-თავის დახსნა სცადა
-მეღადავები?-გაოგნდა
-არა,-კაროჩე რა, ისევ უნდა დავიმალოთ.?
-ხო იცი დედა მიკრძალავს-ჩახლეჩილი ხმით უთხრა
-დავიღალე ეს დედ**** ტო, 16 წლის არ ვარ რო ყველას ვემალებოდე
-მეე.. მეე -ვეღარაფერს ამბობდა
-ცოლად გამომყევი-სიგარეყს მოუკიდა
-არა-სერაფად უპასუხა
-ცოტა მაინც გეფიქრა-მოწყენილმა თქვა-ან ცოლად გამომყვები ან არადა ყველაფერი მორჩა
-ზაზა ხო იცი...
-პასუხი მარი-მკაცრად თქვა და გააეყვეტინა
-არ შემიძლია-ჩუმად თქცა
-შენი ნებაა, ყველაფერს ძალიათ ვერ გაგაკეთებინებ-შუბლზე აკოცა და წავიდა


ფილტვების ანთება დაემატა ამ ყველაფერს, მაგრამ მაინც ეგონა რომ ზაზა ასე ადვილად არ დაანებებდა თავს, 2 კვირა სულ სახლში იყო მერე ჩვეულებრივ ცხოვრობდა, ზაზას გარეშე
აინტერესევდა ზაზა რამეს თუ გააკეთებდა , თავის სკოლელთან ერთად რამდენჯერმე გაისერნა,მაგრან არანარი რეაქცია, არც გაფრთხილევა და ჩხუბი
გაბრაზდა იმედგაცრუებულმა მაშინვე მოიშორა ის ბიჭი
ახალი წელი მოდიოდა, საერთოდ არ უხაროდა,

დიდი ხვეწნის შემდეგ ანასთან გაუშვა დედამისმა,
იმის იმედუთ გახარებული ზაზას ნახავდა სულ იცინოდა,მაგრამ სიცილის სურვილი მაშინვე გაუქრა როცა ზაზა ვიღაც გრძელფეხება გოგოსთან დაინახა,
ისეთი ლამაზი გოგო იყო, ზუსტად რომ შეეფერებოდა ზაზას...

მთელი საღამო არასრულფასოვნების წომპლექსი აწუხებდა იმ გოგოს რო უყურებდა,
იმასაც კარგად ხვდებოდა რომ ზაზსთვის აღარაფერს წარმოადგენდა, თან დაჯერება უჭირდა რომ ზაზამ ასე მალე დაივიწყა.

-აღარ ვუყვარვარ-დარწმუნებული ეუბნება და ყავს სვავს
-ნუ სულელობ რა- ბრაზდება ანა
-მართლა ანუშ -წყნარად უმერებს
-საიდან დაასკვენი ეხლა ეგ?-ნერვები ეშლება
-იმ გოგოს ისე ეხვეოდა-ხმა უწყდება-უბრალოდ მის გარაეშე ვეღარ ვარ ისე კარგად, ნამდვილად არ მეგონა ასეთი ძნელი თუ იქნებოდა
-რო მიწერო?-თვალებ მოჭუტული კითხება
-რა?-ვერ ხვდება
-რავიცი უთხარი რო გიყვარს
-სისულელეა, თავი რაღატო უნდა გავიმცირო-უკმაყოფილოა
-სიყვარულის აღიარება დამცირეებაა?-ჩუმად ეკითხბეა
-ამ შემტხვევაში კი-არ ნებდება
-ხოდა ნუ წუწუნებ თუ პრინციპების დავიწყება არ გინდა სიყვარულის გამო-დგება და მიდის

გაოგნებულია მთელი დღე ანას სიტყვებზე ფიქრობს, საღამოს გაუბედავად იღებს ტელეფონს და აკანკალები ხელებით წერს
,,მენატრები"
პასუხს მთელი ღამე ელოდა, მარგამ უშედეგოდ...
ეს ბოლო წვეთი იყო, მიხვდა რომ ზაზას მართლაც აღარ უყვარდა..
ჩვეულებრივად ცხოვრება განაგრძო უბრალოდ ღამე სიგიჟემდე ენატრებოდა, სურათებს ათვალიერებდა და ძველ დროს იხსენდებდა..

გუდარუში წავიდა ანა, ალბათ ზაზა და თავისი ახალი გოგოც იქნებოდნენ წაულები, ნერვები მოეშალა. ასე როგორ მექცევაო,
გადაწყვიტა უარესი გაეკეთებინა, ნერვებს მაინც მოუშლიდა
კოკას დაურეკა და ნახვა სთხოვა მაგრამ უარი მიიღო, ამაზე უფრო გაგიჟდა, თავმოყვარეობა არ მაქსო დაასკვნა..
მეორე ზაფხული მოდიოდა, დედასთან წავიდა, აღარც ანას ურეკავდა და საერთოდ ცდილობდა იმ ადამიანებისგან ვისაც ზაზსთან კავშირი ჰქონდა გაეწყვიტა ყველაფერო.
უნდოდა ანასთან ურთიერთობა მაგრამ ვერ უძლაბდა მესმინა როგორი აღფრთოვანებული იყო ლიკათი

-ანა მისმინე თუ იმიტო მირეკავ რომ სულ ზაზას ახალ შეყვარებულზე მელაპარკო აღარ დამირეკო კარგი? გავიგე რო ულამაზესი და უკარგესია ისიც გავიგე რო ყველა აღფრთოვანებულია ამ გოგოთი, უბრალოდ მე -გაბრაზებულმა უთხრა და გაუთიშა.
ბევრჯერ დაურეკა ანამ მაგრამ აღარ უპასუხა არც მომდევნო დღეებში შეიძლება უფრო ცუდი რამ ეთქვა და თავს იკავებდა.
1 თვე ის იყო, სახლში რო ჩამოვიდა არც მერე უნახავს ანა
მაღაზიაში მიდოდა,ზაზა და გიოს შეხვდენენ, ძალიან დაიბნა ამდენიხანია არ უნახია ზაზა ახლა მიხვდა თუ რა ძალიან უნდოდა ნახვა , მაგრამ მისი ცივი თვალები რომ დაინახა თითქოს რაღაც ჩასწყდა,
-მარო როგორ ხარ?-გადაკოცნა გიომ , ზაზა კი ისევ მანქანას ეყუდებოდა და სიგერეტს ეწეოდა
-შენ როგორ ხარ?-გაუხრდა გიოს ნახვა, მაგრამ ზაზსი უფრო
-რავი ვარ რა, რატო აღარ მოდიხარ ჩვენთან რას დავგვივიწყე?-მოწენილმა უთხა
-რავიცი სახლში არ ვიყავი-ზაზკენ გაექცა თვალი,რაღაცნარად უყურებდა
-იჩხუბეთ ხო შენ და ანამ
-კი
-კაი რას ბავშობთ, 2 დღეა ტირის მარის ვაწყეინეო, სიცხე აქვს ეხლა წამოდი და შერიგდით
-ვერ წამოვალ-თავდახრილმა უთხრა
-რატო?
-დედა არ გამომიშვებს,
-მე დავურეკავ დედაშენ ახლა დაჩექი და წაიდეთ-მაქნაისკენ წაიყვანა და უკან დაჯდა..
ზაზა ზედაც არ უყურებდა
სახში რო შევიდა უსიტყოდ ჩაეხიტა ანას, თავი ვერ შეიკავა ტირილი დაიწყო, თავი ყველაზე უბედური ეგონა.
სახლში მიდოდა, კიებეებზე ჩასული არ იყო ვიღაცამ კედელზე ძდლიერად რო მინარცხა, ერთი ამოივნესა და გაოგნებული თვალებით შეხედა ზაზას
-მაგიჟებ-ვნებისაგან დაბოხებული ხმით უთხრა და ხმის ამოღება არ აცალა ისე საეძგერა ყუჩებზე.
კოცნიდა უხედშად და მმთხოვნად, ყელზე გადაინაცვლა, მარის კვნესა უფრო ახელებდა და მისი დაუფლების სურვილს უჩენდა
-ზაზა-ძლივს ამიღო ხმა
-მინდიხარ-გააჩუმე მალე და მაღლა ასწია, წელზე შემოაწყობინა ფეხები და ორივე ხელი მეკრძზე ძდლიერად მოუჭირა, უარესად ამიკვნესა, მაიკის ქვეშ შეუყო ხელი და არ ადძლევდა საშუალებას რამე ეთქვა,
ალბათ ხელი მეზობელს რომ არ შეეშალა, უარესი მოხდებოდა, ზაზა უსიტყოდ წავიდა და და დაგტოვა გაოგნებული მარი
===============================================================
მაპატიეთ ბავშვებო ცუდად ვარ და ამაზე მეტი ვერ დავწერე, თან მგონი რაღაც სისულეები მიბოდიალე .