დღემ ჩვეულებრივ ჩაიარა. ჯერ დედასთან ავედი ყველაფერი მოვუყევი, ზუსტად ვიცი რომ გაუხარდებოდა ჩემი ასეთი გადაწყვეტლება. შემდეგ პროდუქტების საყიდლად წავედი და სახლში დაბრუმებულზე საჭმლის კეთება დავიწყე. ძალიან გავერთე, და ამდროს ვიღაც შემოვიდა, ვიღაც კი არა მამაჩემი.
- ტასო მამ რაკაი სუნია? რას აკეთებ?
- აუ მა რაკაია რო მოხვედი. მიდი მოწესრიგდი და ვჭამოთ ერთად.
სანამ მამა შემოვიდოდა მე მაგიდა გავაწყვე. ვახშმობისას თან ბევრ რამეზე ვისაუბრეთ
- პატარავ იცი სამსახურიდან სასწრაფო ვიზიტით მაქ წასასვლელი საზღვარგარეთ, არმინდოდა შენი მარტო დატოვება მაგრამ სავალდებულოა ჩემი წასვლა. და არგინდა შენ წამოდი ჩემთან ერთად
- კაი რა მა, ახლა უკვე მეგობრებთან ერთად ვარ ნუ გეშინი. აქ მირჩევნია დარჩენა. გოგოები დარჩებიან ჩEმთან თან ბიჭებიც სულ აქ არიან
- კაი მა როგორც გინდა.
- მაშინ ჩაგილაგებ მე ტანსაცმლებს, წამო შენც რა გინდა და რა არა მითხარი
- კაი მოვდივარ.
ბევრი რამ არც ჩაულაგები მაგრამ მაინც ძაან დავიღალე. ბავშვებს დავურეკე და ყველაფერი ვუთხარი, ხვალ კი მამას ერთად გავაცილებთ
- მა ძალიან გამახარეს ბავშვებმა.
- ხო აბარა მა
- ისე ძალიან არმინდა შენი დატოვება
- ეგეც აღარაა პრობლემა. დასასვენებლად მივდივართ, ბიჭებმა გვითხრეს ერთად რამდენი ხანია არ მყოფილვართო
- ძალიან კარგი. რამდენი დაგიტოვო მა?
- რავი რამდენს მომცემ?- და ეშმაკური ღიმილით შევხედე
- ჩემი სიცოცხლე ხარ შენ. 500 გეყოფა?
- კი მა, მადლობა. ჩავეხუტე და ვაკოცე.
დილითაც ადრე გავიღვიძეთ,მოვემზადეთ, ბავშვები ქვევით დაგვხვდნენ . ერთად წავედით, როგორც კი მამას თვითმფრინავი აფრინდა ჩვენც წამოვედით.
- აბა ბავშვებო რაღაც მოვიფიქრე
- არა რა ტვინიკოსა - ჩამოხტა გიო. მე კი ისე დავეჭყანე ყველა იცინოდა
- მოკლედ გუშინ პროდუქტები ვიყიდე და დღეს რაღაც საჭმლებს გავაკეთებთ გოგოები და ერთად ხოშიანად ვიქეიფოთ.
- აი იმენა ჯიგარი ხარ რა მარუს ( სანდრო) მოვიდა და მაკოცა
- ხო კარგია, გავერთობით ( ნია)
- ხოდა შევუდგეთ.
პს. გუშინაც მინდოდა დაწერა მაგრამ ორჯერ გამომერთო და წამეშალა. ახლა კი ეს დავწერე იმედი ძაან ცუდი არაა.