საღამო იყო მარტო ვიჯექი სახლში არაფერი საინტერესო არხდებოდა ვუყურებდი ღტუბლები როგორთამაშობდნენ...ნეტა მეც ღრუბელი ვიყო მილიონობით ფორმას მივიღებდი.ამდროს დედა ჩემივიდა ოთახსიდა ნაზად გამიღიმა
-ანი ბექაა მოსულიშენთან
-კაიდე მოვიდეს
ნელა გვერდზე მომიჯდა ბექა მოკუნტული ვიზექი და მომიჯდა კიარამომიწვა გვერდზე უბრალოდ რაბიჭიიყო ძაანთბილი ესეთი მეგობარარმყოლია მეობრებიარც მყოლიმაგრამ...პრინციპშირამაგრად
-მომისმინე გეშინია?
-რიცი?
-ამყველაფრის რისი
-არა აღარ ვიცირო მედიდხანს ვიცოცხლებ ძალიანდიდხას
-რათქმაუნდა <3 სულ ესეიქნება
დიდხანსვილაპარაკე მერეკიდე დიდხანს ვიყავიჩუმად ერთმანეთსვუყურებდით და გვეცინებოდა როცა ბექას დაურეკეს
***
-კიკი მოვდივარ
-კაიტო არიდარდო
-შეჩემა არიდარდოთქომოვდივარ
-რაქალივით წიკვინებბიჭო
-გეყოს მოვდივართქო
***
-რამემოხდა ბექა?
-არა ანიკა არაფერი არიდარდოშენ
-კიმაგრამ...
-ძმაკაც პრობლემააკდა არაფერი შენთავსვფიცავარ
გავიდა 1საათი,2საათი,3საათი
უკვე ძაანვნნერვიულობდი არმირეკავდა ბექა ესესიყო უნდადამერეკა რო ბექასნომერი დავინახე
-გისმენთ ბექა სადხარ ხოკარგადხარ?
-ბექას მამა ვარ როგორც ჩანს თქვენ ანუკახო?
-ხიად
-ავარიაში მოყვა ბექა...
-რა?კიმაგრამ ახლავემოვდივარ სადხართ?
-არარის საჭირო იყავით
-ხომ კარგადარის ?ხომ არაფეირაკ დაზზიანებული?
-რეამინაციაშია რასაც შევიტყობთ აუცილებლადგეტყვით
არვიცოდი რა გამეკეთებინა რა მეთქვა არვიცოდი ესეცუდად არვყოფილვარ ჯერ არვიცოდი რაგამეკეთებინა ყველაწამალი ავიღე დამივიყარე ეგრევე გული წამივიდა მახსოვს როგორ შემოვარდა ოთახში დედა როგორ გამაქანეს სავააგმყოფოში და როგორ დავინახე ჩემს პალატაში ბექა...
-დედა დედა!
-ანუკი დაწყნარდი
-როგორარის ბექა ბექაროგორარის?
-კარგადააანა დაწყნარდი
საწოლიდანთავი წამოწიაბექამ დედა ოთახიდან გავიდა წამოვდექი გადასხმამკონდა ხელზე მივავაგორე ბექას ლოგინისკენ და თავიდავადებინე
-დადეთავი
-ანუკა მეორედ ეგ აღარ გააკეთო...აღარ გააკეთო გთხოვ
-რამოხდა მომიყევი
-ძმაკაცს პრობლემაკონდამივდიოდით და ავარიამოგვივვიდა ანა გთხოვ მამაჩემსდაუძახე
იკვეკარებთანმიყუდებული იყო ბექას მამა არვიცოდი სახეზე როგორიიყო და ვაცეცებდითვალებს
-ანუკიხართ ხო?
-გამარჯობა ბექა გეძახით
მეპალატიდან ვაპირებდიგასვლას
-ანა იყავი
-მამა დათო როგორარის?
-კარგადაა მალეგაწერენ მარა რამოხდა მოყევი
-აუ არაფერირა მოვაგვარებდით ჩვენით
ექიმი შემოვიდა პალატაში დაწუხრებული სახით
-რახდება ექიმო?
-ბექასანალიზები გადავამოწმეთ უკვე მეოთხედ და
-და?ამის დედაც თქვით დროზე რამჭირს
-ბექა დაწყნარდი
ჩამოვჯექი მისლოგინზე
-დროებით ვერშელებს გავლას
უბრალოდ ესბექასთვის შოკი იყო გაშტერებულიიყო კაიხანი პალატა დაიცალა ღამეიყო უკვე ხვალორივეს გაგვწერდნენ თავს მოვალედვგრზნობდირო მისთვის უნდა მიმეხედა ვიცოდირო გაივლიდა ვიცოდი.
-ბექა!ბექა...ბექა გამეცი ხმა
-რაგინდა ანა
-კარგი რა ხოიცი დროებითია მალე ისევ გაივლი
-ვერა ვეღარ გავივლი
-რასისულელეა ვინმასწავლა რომ ცხოვრებაში არუნდა დანებდე?ცხოვრეება ბრძოლაა ბრძოლა წესების გარეშე აქ მხოლოდ ძლიერები იმარჯვებენ სუსტებიკი კვდებია...
გავაციტირე მიზი სიტყვები გაეღიმა თავი ახლოს მომიწია და შუბლზე მაკოცა გადასხმა მოვიშორე აღარ მინდოდა და იქვე გვერდძე მივაგდე მივუწექი ბექას საწოლზე და მთელი ძალით ჩავეხუტე
-იცი ეხლა როგორვარ? თითქოს ფეხები საერთოდ არ მაქ
-ხოიცი რო მალე კარგად იქნები?*წამოვხტი და წინ დავუდექი
-ვიცი ვიცი
არვიცოდი რადამემართა როცა ბექას ესეტი სახე დავინახე მივედი და მაგრად ჩავეხუტე ისემაგრად რო ლამის შემომეჭყლიტა
-მომისმინე რა არვიცი ეხლა როგორ მინდა ამის თქმა აუ სიტყვები ზედმეტია აქ უბრალოდ...
წინნადადება არცკი დაამთავრა ისე მაკოცა,არვიცოდი რამეთქვა რაგამეკეთებინა უბრალოდ მისთვალებს ვუყურებდი მთელ მსოფლიოში ყველაზე ლამაზი როიყო ყველაზე ლამაზად რო ციმციმებდა და უბრალოდ მისთვალებში სიცოცხლერო იმჩნეოდა,ვიცოდირო მიყვარდა ბექა არვაპირებდი იმისგამო დაბრკოლებას ანრამე რო უკვე სიარული არშეეძლოგანა დამავიწყდა რომკიბო მაქ?არა...სულ ჩემთან იყო სულ ჩემთან ერთად მეხმარებოდა შეიძლება მე დიდიხნის სიცოცხლე არ დამრჩენია მაგრამ მე სულმეყვარებოდა...
მთელი ღამე მის გვერდძე ვიწექი მარად ჩახუტებულები არმინდოდა ყოველწამს მისთვის იმის გახსენება რომ ხვალიდან მისი ცხოვრება შეიცვლებოდა მაგრამ ვიცოდი მალე კარგად იქნებოდა მალე ისევ წამოდგებოდა და დაიწყებდა ჩემთან მოსვლას ყოველ დღე...ვიცოდირო დიდხანს ვიქნებოდით ესე ჩახუტებულები როგორც დღეს...!
________
ბოდიში დაგვიანებისთვის...როგორია?