ბიჭები დიდხანს იყვნენ რესტორანში და რათქმაუნდა სტუმრებსაც ძალით უღიმოდნენ.ნუ თინასა და ნოდარის ხათრით რომელი გაბედავდა და წავიდოდა.სანდრო,ნიკა და ლექსო ისევ თავის მაგიდასთან ისხდნენ და იქ მყოფ საზოგადოებას ათვალიერებდნენ

-ვაუ აი ეს მესმის!ნიკამ აღფრთოვანებულმა შეხედა მის გვერდზე მჯდომ ქერა გოგოს, რომელსაც ისეთი ამოღებული კაბა ეცვა,რომ ყველაფერი კარგად უჩანდა. რათქმაუნდა მისი სხეულის დახვეწილი ფორმები ნიკას არ გამოპარვია
-კაი მორჩი რა!სანდრომ მობეზრებულმა გახედა ნიკას, რომელიც ბიჭებს არც უყურებდა
-მიდი დაკერე რაღას უცდი?ლექსომ მხარზე ხელი დაარტყა და ირონიული სახით მჯდომ სანდროს თვალი ჩაუკრა.ნიკა ისევ გოგოს მიშტერებოდა და ბიჭებს ყურს არ უგდებდა
-აე აქ ვართ!შენ კიდე ქერებზე გაფანატებს ხო?სანდრომ სიცილი დაიწყო და ლექსოს თვალებით ანიშნა ამყევიო
-ჰო იმ ქერას რა ერქვა 5 ზომა მკერდი რომ ქონდა?ახლა ლექსომ დაიწყო სიცილი
-ქეთა!ნიკა უცებ შემოტრიალდა და მადისაღმძვრელ სხეულს, თვალები ძლივს მოაშორა
-ჰო ქეთა!ქეთა გამანადგურებელი!ლექსომ სიცილს უმატა და როცა სანდროც აყვა ნიკამ სახე დაასერიოზულა და წარბებაწეულმა გადახედა მოხითქითე ძმაკაცებს
-შენ ბიჭო ვიზე იცინიხარ ტო! მე ის ქეთა მიყვარდა, შენ არც კი გყვარებია!ნიკამ ახლა უკვე გამარჯვებული სახე მიიღო როცა ლექსომ სიცილი შეწყვიტა და სახე შეეცვალა
-მე სერიოზული ურთიერთიბები არ მინდა!(ლექსო)
-არა ბრატ შენ სიყვარული არ შეგიძლია,პროსტა გოგო დაკერო და გაერთო სხვა არაფერი!(ნიკა)
-შენ რა იცი?!(ლექსო)
-ვიცი!(ნიკა)
-გაგახსენო ანა?!(ლექსო)
-რა ?!(ნიკა)
-ანა რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა, აღარ გახსოვთ ასე მალე დაივიწყეთ? !ის ნაბ*** სასტავიც დაივიწყეთ ხო ვინ ცხოვრება დამინგრია?!ჩემი ფერია მომტაცეს და მე რა გავაკეთე?არაფერი, საერთოდ არაფერი!თქვენს გამო დავთმე თქვენს გამო!ამის დ***** აუცილებელი იყო ამის შეხსენება?!ხო მართალი ხარ, იმის მერე არ მყვარებია.ყველა გოგოს ისე ვუყურებ,როგორც ერთი დღის საზრდოს და სხვა არაფერი!ლექსო ხმამაღლა ყვიროდა, ძარღვები დაჭიმვოდა და მისი განრისხებული სახე რომ დაგენახათ, არა მარტო გაბრაზებას,არამედ დიდ სევდას დაინახავდით
ამ წამს მის თვალებში. შენიშნავდით რომ მასაც ტკიოდა და 5 წუთის წინ მომღიმარი ლექსოსგან, აღარაფერი დარჩენოდა
-ბოდიში!ნიკამ როცა ძმაკაცს შეხედა მასთან ახლოს მივიდა და ხელები მაგრად მოხვია
-ლექსო არ დაგვიწყებია და ყველას მოეთხოვება!(სანდრო)
-არა ეს საქმე დამთავრდა, მორჩა.ჩემი გული დიდიხანია აღარ ფეთქავს,გაჩერდა სამუდამოდ!(ლექსო)
-არა ბრატ ჩვენ მათ სამაგიეროს გადავუხდით!(ნიკა)
-რათმქაუნდა ისნიც ისე დაიტანჯებიან როგორც შენ დაიტანჯე!სანდრომ ლექსოს მხარზე ხელი დაარტყა და მობილურს დახედა
-ვინ არი?!(ნიკა)
-ვა კაბუ რეკავს ტო!სანდრომ უცებ შეიცხადა
-მერე უპასუხე!(ლექსო)
-ხო ბიჭო უპასუხე.ეგ ვაფშე რაჭაშია!სანდრომაც მალევე უპასუხა კაბუს

-ვაა ძმას გაუმარჯოს!(სანდრო)
-მარტო ხარ?!(კაბუ)
-არ მესმის შენი ხმა. მოიცა არ გათიშო გარეთ გამოვალ!სანდრომ მაშინვე დატოვა რესტორანი და გარეთ გავიდა
-რა იყო ბიჭებთან ერთად ხარ?!(კავუ)
-ხო !ახლა გამოვედი რა ხდება?!(სანდრო)
-ბიჭებმა რომ გაიგონ ის გოგო გიყვარს გააფრენენ,ან მოგთხოვენ იმ გოგოსაც იგივე გაუკეთო რაც ანას გაუკეთეს!(კაბუ)
-კაბუ ის გოგო ჩემი ნაწილია!
იმათ კიდე სხვანაირად მივხედავ, მაგრამ ნატას არაფერი დაუშავდება (სანდრო)
-ვიცი ძმა!ამიტომ გირეკავ რაჭაშია იმ დ*** მ*** სასტავთან ერთად!(კაბუ)
-რა უნდა რაჭაში ამის დ*** !ან იმ სასტავთან რა უნდა ზედ რომაა მიკრულუ !სანდრომ ხმამაღლა დაიწყო ყვირილი
-ნუ ყვირი გაიგებენ!მოკლედ ჩადი და ნახე!(კავუ)
-დღესვე წავალ!(სანდრო)
-ასე ძალიან გიყვარს რომ ამად გიღირს?!(კაბუ)
-იმაზე მეტად ვიდრე გგონია ბრატ!ჩემი კუდრაჭა იმის გარეშე მკვდარი ვარ!სანდრომ მალევე გათიშა მიბილური და რესტორანში შევიდა
-რაო კაბუმ როდის მოდის?!(ნიკა)
-კაკრას მაგაზე ველაპარაკე რა ჯერ არ მოდის.მანქანა გაუფუჭდა და მე უნდა ჩავიდე!ვჭირდები!(სანდრო)
-მეც წამოვალ!(ლექსო)
-არა არ ღირს!სანდრომ სახეზე ღიმილი აიკრა და ლექსოს გახედა
-ბიჭო მე წამოვიდოდი,მაგრამ ხვალე მივფრინავ ტო რუსეთში და ვაფშე აქედანაც უნდა წავიდე რა დასვენება მინდა!(ნიკა)
-არა არ ღირს ბიჭო,მე ჩავალ რა!(სანდრო)
-კაი მაშინ დავიშალეთ რა მეც დავისვენებ!(ლექსო)
-მოიცა ჯერ თინას და ნოდარს დავემშვიდობოთ!(ნიკა)
-იასნია!(ლექსო)

**************
ადგილზე გავქვავდი როცა სანდროს მესიჯი ვნახე
-ქვევით ჩამოდი პატარა უნდა ჩაგეხუტოო!
ახლა რა გავაკეთო?!არდა როგორ მინდა ჩავეხუტო. როგორ მომენატრა მისი მკაცრი სახე,მისი მწველი მზერა და მისი ძლიერი სხეული, რომელიც მთლიანად მისაკუთრებს და დიდ უფსკრულში მაგდებს ყოველი შეხებისას.ქურთუკი მოვიცვი და დაბლა ჩავედი.არვიცი რატომ მაგრამ ჩემი თავის კონტროლი დავკარგე.ხო მე აღარ ვგავდი ძველ ნატას, რომელიც გაურბოდა სანდროს და სთხოვდა წასულიყო.ახლა პირიქით მინდიდა, რომ სანდროსთან ერთად მეარსება და გაემგრძელებინა ცხოვრება.ბნელოდა მაგრამ გზას მანქანის შუქი ანათებდა.მაშინვე დავინახე მაღალი სილუეტი, რომელიც მანქანაზე იყო მიყრდნობილი.როცა დამინახა მაშინვე ჩემსკენ წამოვიდა და წინ დამიდგა
-არ მოგენატრე?გაისმა მისი მკაცრი ბოხი ხმა,რომელმაც მთლიანად გამომაშტერა და გამყინა.როგორ მომენატრა ასე?!ას როგორ შემაყვარა თავი, მაგრამ მე არ ვიცი!არვიცი იქნებ არ უნდა ვენდო?!იქნებ მხოლოდ გული არ არის მთავარი და უნდა იაზროვნო!ხომ შეიძლება მომატყუოს და გამომიყენოს ისე როგორც ყველა დანარჩენს მოექცა?! არა ასე ვერ გავრისკავ, თან ჩემი მეგობრები!არა არა ასე ვერ მოვიქცევი
-მოგენატრე!თავის კითხვას ისეთი დარწმუმებით გასცა თვითონვე პასუხი, რომ გამიკვირდა მე რაღა მეკითხებათქო
-სანდრო აქ რა გინდა?!არ შევიმჩნიე მისი სიტყვები და შევეცადე მონატრებული მამაკაცისგან თავი დამეხწია. თვალები მალევე მოვაშორე მაგრამ რათ გინდა!მალევე მოვიდა, ხელები მომხვია და თავი ჩემს ყელში ჩარგო!ხარბად შეისუნთქა ჩემი სურნელი, ახლოს მიმიკრა, მის მკერდზე თავი მედო და ხელებით მიჯაჭვულს მის სხეულზე სუნთქვაც კი მიჭირდა,მაგრამ ვგრძნობდი როგორ გამითბა სხეული,როგორ ვიგრძენი მონატრებული სურნელი და ის სითბო, რომელიც სანდროსგან მოდიოდა და ადგილზე მაქვავებდა.უცებ თავისი ხელები მომაშორა და ახლა სახეზე დაიწყო გაბატონება.ჩემი სახე თავის ხელებში მოიქცია და როცა ჩემი სირცხვილისგან აწითლებული ლოყები დაინახა, სულ დამიკოცნა.მეც გატვრენილი ვიდექი და მისი ამ ქმედებებით განებივრებული ხმას ვერ ვიღებდი
-მიყვარხარ!სიცოცხლეზე მეტად!ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ!ჩემი ცხოვრება ხარ!ჩემი ხარ ჩემი!ისევ ვგრძნობდი მისი ცხელი ტუჩების შეხებას
-სანდრო მორჩი რა!მივხვდი რომ უნდა წასულიყო,დიახ უნდა წასულიყო, რადგან მასთან ასე ყოფნა ისევ მე მომიღებდა ბოლოს.ხელი გავუშვი და სახლისკენ წავედი,მაგარმ ვინ გაცადა? მალევე მომატრიალა და გამწარებული დაეძგერა ჩემს ბაგეებს.მე სადღაც შორს წავედი, სადღაც არ ვიცი იქ, სადაც მხოლიდ მე ვიყავი ჩემს გრძნობებთან ერთად.იქ სადაც უსაძღვრო ბედნიერებას ვგრძნობდი!როცა ჩემი ტუჩების დაგემოვნებას მორჩა შემდეგ შუბლზე მომადო ცხელი ტუჩები და თვალებში ჩამხედა
-წავედით! ისე მკაცრად წარმოთქვა ეს სიტყვები ცოტა შემეშინდა,არა ცოტა არა ძალიან შემეშინდა
-უკაცრავად?!სად წავედით?!მე არ დავიბენი და სწრაფადვე დავალაგე სიტყვები
-გაიგებ!ისე რომ ზედაც არ შემომხედა მანქანის კარი გამიღო ჩაჯექიო.ეს მგონი ვერ არის?!ისე ღამის 3 საათია რავი ცნობისთვის!და მოიცა ამას გონია გავყვები?! იდიოტი არა მაინც რამდენს ბედავს !ასე მარტივად მოვა და მიბრძანებს რომ წავიდე ნურას უკაცრავად!
-არ წამოვალ!გაბრაზებულმა გავხედე სანდროს, რომელსაც აშკარად არ ესიამოვნა ჩემი სიტყვები
-არ მინდა ვიჩხუბოთ პატარავ მოდი ჩაჯექი! სანდრომ ბრძანებლური ტონით წარმოთქვა ეს სიტყვები და ისევ გააღო კარი
-არა!შენ გგონია ასე მარტივად წამიყვან სადაც გინდა?!ჯერ მოხვალ ჩამეხუტები მერე მიბრძანებ და ვსო უნდა დაგემირჩილო?!ხო აბა შენ იცი კარ....კიდევ ბევრი რაღაცის თქმა მინდოდა მომესწრო მაგრამ ვერაფრით ვერ მოვახერხე, სანდრომ უცებ მომკიდა მკლავში ძლიერი ხელი და წამებში მის მანქანაში აღმოვჩნდი

მოკლედ ვინც კითხულიბთ ამ ისტორიას დამეახეთ აბა?!